Ynt: Tek Başıma 45 Günde Vietnam-Kamboçya-Tayland
Ejderin yaşadığı sularda…
Rivayet odur ki, kadim zamanlarda Vietnam Ülkesi henüz kurulmakta iken, sürekli akıncıların saldırılarına uğruyordu, az sayıda insanla varolma mücadelesi veriyordu. Tanrı uzaktan her şeyi seyrediyordu.
Ve Tanrı sonunda Vietnamlılara yardım etmeye karar verdi. Bugün Halong Körfezi diye bilinen yere bir ejder ailesi gönderdi. Ejderler suya daldılar, ağızlarından etrafa değerli taşlar saçtılar. Taşlar yüzlerce küçük adaya dönüştü, suyun üzerinde yükseldi. Ortaya çıkan adalar labirentine giren istilacıların hepsi yollarını kaybedip orada öldüler…
Yeryüzündeki çoğu olağanüstü doğa güzelliğinin iyi kötü bir söylencesi yok mudur? İşte Halong’unki de böyle. Ben seviyorum bu masalsı dünyayı. Görsel açıdan eşsiz coğrafyalarda gezerken seyrettiğim manzaralar karşısında zaten başlı başına mutluluk yaşarken, o şölene efsaneler de eklenince mutluluk taçlanıyor.
Halong Körfezi, yeryüzünde benzerine başka hiçbir yerde rastlanmayan doğa harikalarından. Öyle ki, dünyanın herhangi bir köşesinden kalkıp görmeye gidecek kadar büyülü ve görkemli. En küçükleri de dahil edildiğinde 3000’den fazla karstik adacıkla bezeli bölgenin formasyonu 500 milyon yıl önceye kadar gidiyor. Adaların temel özelliği denize dik yükselmeleri ve çoğunluğunda sahil veya üzerinde yaşanacak yatay alanlar barındırmamasıdır.
Halong Körfezi’ne yolculuğum Hanoi’den başladı. Körfezle aynı adı taşıyan şehre yaptığımız 170 kilometrelik yolculuktan sonra limana vardık. Burası Vietnam’ın turistik alanda ekonomik getiri açısından en büyük değeri, dolayısıyla itinayla korunuyor ve ziyaretler sıkı kurallara bağlanmış. Limanda kayıtlı ve bu iş için ruhsatlı tekneler dışında hiçbir biçimde gezi yapılamıyor. O tekneler de güvenlik sebebiyle akıllarına estikleri gibi güzergah izleyip, konaklama yapamıyorlar. Halong Körfezi’ne gitmek için en mantıklı yol Hanoi’de bilet almak. Körfez zamana, paraya ve ilgi durumuna bağlı farklı şeçeneklerle gezilebilir. Günübirlik turlardan 5 günlük gezilere kadar alternatifler var. Halong Körfezi’nin tüm güzelliklerini yaşamak için en az 2-3 günlük teknede yatışlı gezi yapılmalı.
Öğleye doğru tekneye bindik ve limandan ayrıldık. Altı Malezyalı kadın, iki Japon üniversite öğrencisi, Avustralyalı bir çift, Hong Kong doğumlu bir Amerikan vatandaşından oluşan grupta, New Yorklu Terrence ile eşleşip aynı odayı paylaştık. Bu tarz seyahatler yapanlar bilir, gezginler tanışıp hemen kaynaşırlar. Kısa sürede çok şey paylaşılır, öğrenilir hem de en eğlenceli biçimiyle. Benim, teknedeki tüm insanlarla iki günlük birlikteliğim de gayet hoş geçti. Sorunlu, asık suratlı, içine kapanık kimse yoktu, herkes pozitif enerji taşıyordu ve yardımseverdi.
Vietnam’da ilk kez paket halinde turistik hizmet alıyordum, açıkçası vaat edilenle sunulacak şeyler arasında farklar çıkacağından endişe ediyordum. Gerek bu turda gerekse de ilerleyen günlerde Vietnam’ın diğer bölgelerinde katıldığım aktivitelerde ödediğim ücretleri helal ettiğimi söyleyebilirim. Özellikle de Saygon’dan başlayıp Kamboçya’nın Phnom Penh kentinde biten 3 günlük organizasyon ülkelerin sınırlı imkanlarına rağmen kusursuza yakındı. Bu gezide deniz ürünü yemediğimi belirtmiş, beni aç bırakmamalarını rica etmiştim “Tamam.” demişlerdi. Yolculuk boyunca yiyebileceğim şeyleri önüme koydular, sıkıntı yaşatmadılar.
Takımadalar sahilden görülecek kadar yakındılar, kısa süreli seyirden sonra labirentvari bölgeye girdik. O dakikadan sonra ufuk görüşü kayboldu ve yüzlerce adanın karstik duvarları arasında ilerlemeye başladık. Manzara kısa sürede tekdüzeleşir mi diye düşünüyordum, hiç de öyle değilmiş. Aksine ilgi hep canlı kalıyor, her geçen saat ortam bizi içine çekiyordu. Elimde fotoğraf makinası sürekli değişen görüntüyü yakalamaya çalışıyordum.
Halong Körfezi’nin meteorolojik değişkenliği de ayrıca yaşamaya değerdi. Soluk, yağmurlu bir havada başlayan yolculuk pırıl pırıl ılık gün batımıyla noktalandı. Ertesi sabah yakınımızdaki adaların bile sadece eteklerini görebildiğimiz uzaktaki teknelerin varla yok arası seçilebildiği yoğun sisli ve serin bir havaya uyandık.
İhsan Oktay Anar’ın Amat isimli romanında bir tufan kopma sahnesi tasvir edilir. Ardından, aynı o anda karşımdaki gibi sakin sisli yarı hayal, yarı gerçek gibi bir "öteki" alem anlatılır. Kamaranın kapısını açtığımda “Sanırım biz öldük ve nereye gideceğimiz kesinleşene kadar bir boyutta bekletiliyoruz.” diye geçirdim içimden, kaptanımız önceki hafta aynı bizimki gibi bir gezi teknesinin yanarak battığını söylemişti, sanırım kitabın ve batan teknenin etkisinde kalmıştım. Bu saniyelik zihin fırtınasından sonra eski halime döndüm.
Halong Körfezi’ndeki gezimiz boyunca üzerinde yürünebilecek kumsala ve zemine sahip adalara da çıktık. Titop Adası’nın tepesinde açık bir budist sunağı vardı, diğer adada ise her kayası için hikayeler icat edilmiş devasa bir mağara. Yüzen balıkçı köylerinden geçtik, yanaşıp evlerin içini gezdik. Buraları turistik değil gerçek köyler.
Halong gezisi sadece biricik manzaralarıyla değil, kurduğum arkadaşlıklar açısından da unutulmazdı. Özellikle Terrence ile çok sohbet ettim. Amerika’da New York gibi bir metropolde yaşamasına, iyi bir mesleki kariyer ve maddi imkanlara sahip olmasına rağmen coğumuzun zihninde az çok yer etmiş Amerikan karakterine benzemiyordu pek. Gayet ilgili ve samimiydi, döndükten sonra da yazışmayı sürdürdük. Hatta Van depreminden sonra geçmiş olsun dilemiş, halimi hatırımı sormuştu, duygulanmıştım doğrusu.
Gördüğüm ülkelerin sayısı giderek artsa da, Vietnam’ın Halong Körfezi’nde geçirdiğim baştan sona güzel anılarla dolu günlerin parıltısı zihnimden hiç silinmeyecek sanırım...
