İzmir'deyken daha çok herşeyi ve herkesi bırakayım, motoruma atlayıp herkesden kaçayım gezileri yapıyormuşum. Şimdi biraz daha yaş aldım, Hayatım da bir düzene girdi. Yerleşik düzenimi oluşturan şeyleri sever oldum. Evimi, Karavanımı Karavanımın yerini seviyorum. Artık eskisi kadar uzaklara kaçayım gideyim duygusunu yaşamıyorum. Beni mutlu edecek yerlerin bana uzak olması benim için bir şart değil. Sadece Ankara'daki kamplara katılarak yada Sabit bir kampta duran karavanımda kamp yaparak pekala mutlu olabilirim ben.