Ama gıybet beni ruhen yıpratıyor ve üzüyor.
Lider olabilecek birisi değilim ben belki de.
Yine de kamplara gitmeliyim.
Ve ne olursa olsun sevdiğim şeyleri yapmaktan
asla vazgeçmemeliyim.
Çok şükür ki Derneğim var.
Derneğim sayesinde Liderlik stresi yaşamadan da,
çok güzel etkinlikler yakalayabiliyorum.
Liderlik yaptığım kamplar,
Ve o kamplardaki dostluklar ise,
şimdilerde yaşanmışlıklar sandığında...
Yapabildiğim her şey için binlerce kez şükürler olsun...
Ve yeni etkinlikler için mazot parası biraz ulaşılabilir olsun inşallah...