Arkadaşlar,
Kamp yaptığım herkes hiçbir kimse bunun dışında kalmayacak şekilde yanlarındayken arkadaşımdı ve dostumdu.
Ama bazıları arkamdan bir şeyler uydurdular. (Çünkü ortada bir durum olduğu yok)
Ama olsun ben onları yine de hakir görmüyorum. Onlar hala benim kampçı dostlarım.
Arkadan konuşmak ayrı bir sanat. Bunu çok sanatlı yapan insanlar var.
Bu onların zevki. Hakkımda istediklerini söyleseler bile,
Bu işin bir aslı astarı olmadığı sürece,
Bundan bana bir şey olmayacak.
Sadece üzüldüğümle kaldım. Hasta oldum.
Ama sonuçta bu da geçici.
Şizofrenim normal zamanımın binde birini bile içermiyor.
Bazı zamanlarda hastayım.
Bunu çoğunlukla kendim seçemiyorum.
Sadece bu durumu savuşturmak mümkün oluyor bazen,
Bir hava değişimiyle, çıkıp biraz yürümekle falan bile,
bir krizi ötelemek mümkün.
Çok iyi bir insan olmaya çalışırken oldum şizofreniyi.
Mükemmel olamazsınız bari hasta olmayın.
Bırakın size ne derlerse desinler.
Canınızdan değerli mi?
Bana da bir şeyler dediler dediler,
Sonra belki de baktılar ki,
bununla da bu adama bir şey olmayacak...
Belki de çoktan bıraktılar hakkımda konuşmayı...
Hayatta rahat olun.
Her şey olabilir. Ama her şeyin de bir çaresi bulunabilir.
Sevgiyle...