Arkadaşlar,
Kendim ve çevrem için iyi şeyler düşünmeye çalışıyorum. İyilik düşünüp iyiye yönelmeye çalışıyorum. Depresyondan bir türlü kurtulamıyorum. Mümkün olan en iyi koca olmaya çalıştım. Ama benim yapabileceklerim bu kadardı. Anlaşarak ayrıldık. Çok harcadığımı ve onun hakkını yediğimi düşünmüyorum. Sonuçta o da çalıştı ama hiçbir zaman gelirini benimle ve evin gideriyle paylaşmadı. Hem her şeye tek başıma yetiştim, Hem büyük şehirde yaşadım hem de kendime kocaman bir karavan yaptım. Evet ben bu hayatta pekçok şey yaptım. Ama bunları benim suçum olarak görmüyorum. Ben kamp yapmayı ve ateşin başındaki özgürlüğü, muhabbeti seven biriydim hepsi o. Eşim kamp hayatını ve gezmeyi benim gibi sevmedi ve benimle gittiğim yerlere gelmedi. Bu çok daha büyük bir duygusal kopuşun küçücük bir parçasıydı sadece. Boşanmamızda kampçı hayat tarzımın etkisinin çok büyük olduğunu düşünmüyorum. Benim eşim çok iyi bir eşti ve hiçbir zaman namusumu onurumu kıracak bir şey yapmadı. Ben de yapmadım. Son derece severek iki medeni insan olarak 2013 yılında ayrıldık. O zamandan beri kampçılık ateşimi tek başına sürdürüyorum. Böyle mutluyum da...