KARAVANİST KARAVAN VE EKİPMANLARI FUARI
10-18 Ocak 2026 Tarihlerinde Tüyap'ta Gerçekleşecek Fuar İçin Ücretsiz Davetiyelerinizi Hemen Alın!
*Davetiyeler sınırlı sayıdadır.
Kendimle çelişen duygular ile izledim fotoğrafları. Bazılarını daha önce görmüş olsamda, belki de her izlememde farklı duygular yaşatan fotoğraflar.
Paylaşım için teşekkürler.
cok etkileyici fotograflar. bildigim kadariyla kevin carter o fotografta olmek uzere olan cocuga yardim etmek yerine fotografini cekmekle ugrastigi icin cok buyuk tepki gormustu. kendisi de bu tepkilere katiliyor olacak, yazildigi gibi intihar etmisti.
cok etkileyici fotograflar. bildigim kadariyla kevin carter o fotografta olmek uzere olan cocuga yardim etmek yerine fotografini cekmekle ugrastigi icin cok buyuk tepki gormustu. kendisi de bu tepkilere katiliyor olacak, yazildigi gibi intihar etmisti.
Evet çok üzücü ama o anı fotoğraflamak her şeyin önüne geçebiliyor demek ki. Fotoğrafla profesyonel anlamda uğraşanlar bunu anlamakta zorlanmıyorlardır ama bana açıkçası ilginç geliyor bu düşünce.
Şu akbaba ve ölmek üzere olan çocuğun fotoğrafını ve fotoğrafçının intihar etmesi hikayesini hep görüyorum. Anlamadığım şu...doğal ortamda bir fotoğrafı çekmek en en en uzun ihtimalle 30 dk sürsün diyelim. Fotoğrafçı, fotoğrafı çektikten sonra niye çocuğa yardım etmemiş de orada bırakıp gitmiş? Bunun cevabını hep merak etmişimdir...bu arada fotoğraflar için teşekkürler. Güzel bir seri...
Bu da benden olsun...1972 doğumlu, 13 yaşındayken National Geographic'e kapak olan meşhur güzel gözlü Afgan kızı Sharbat Gula...Fotoğraf 1985 yılında Steve McCurry tarafından çekildi. Daha sonra 2002 yılında Sharbat'ı bulmak için tekrar Afganistan'a giden McCurry ve ekibi amacına ulaştı ve Sharbat'ın 2002 yılındaki halini de fotoğrafladı...
Şu akbaba ve ölmek üzere olan çocuğun fotoğrafını ve fotoğrafçının intihar etmesi hikayesini hep görüyorum. Anlamadığım şu...doğal ortamda bir fotoğrafı çekmek en en en uzun ihtimalle 30 dk sürsün diyelim. Fotoğrafçı, fotoğrafı çektikten sonra niye çocuğa yardım etmemiş de orada bırakıp gitmiş? Bunun cevabını hep merak etmişimdir...bu arada fotoğraflar için teşekkürler. Güzel bir seri...
Düşüncelerinize katılıyorum.Bende hep merak etmişimdir. Ama hiç bir şey dışarıdan göründüğü gibi olmasa gerek.Kevin Carter yardım görevlisi olmadığını,profesyonel fotoğrafçı olduğunu söylerek kendini savunmuş.Bulaşıcı hastalıklar nedeniyle de gazeteciler ve fotoğrafçılara hasta insanlara dokunmamaları hakkında uyarılar yapılmış. Nedeni her ne olursa olsun, kendisi de sizin merak ettiğiniz soruların yanıtını veremediği için intihar etti belki de..
Ben de aynı şeyi düşünüyorum. Hikaye doğruysa, yardım edemediği için veya orada gördükleri yüzünden intihar edecek kadar duyarlı bir insan, o çocuğu kolay kolay orada bırakmazdı...yine de görevlilere haber verilebilir miydi vs diye düşünüyor insan. Neyse vardır birşey heralde...
Taksim'de bir süre yarı çıplak, kapkara, bilinci tam yerinde olmayan, "çöp poşetine" sarılı gezen bir evsiz vardı. Taksim'de çalıştığım için defalarca kez gördüm...elim hiç deklanşöre gidemedi. Bu fotoğraf (karşılaştırılacak seviyede olmasa bile) hep onu hatırlatır bana. Şimdi o çocuk yıkandı, kıyafetler aldı (veya birisi verdi) hala evsiz ama en azından biraz toparladı...
Çok etkileyici, olağanüstü bir kare. Uzun süre gözlerimi alamadım. Bu renk göz belki bir çok insanda var ama bu bakışlardaki anlam zor yakalanır.Teşekkürler
Charles C. Ebbets tarafından 29 Eylül 1932 yılında, bu gün General Electric Binası olarak bilinen Rockefeller Merkezi’nde çekilen bu fotoğraf 2 Ekim pazar günü New York Herald Tribune’de yayınlandı.