Ynt: 2. Geleneksel Gezenbilir Toyota Buluşması Sapanca - Soğucak Yaylası (14-15 Kasım 2009)
Paylaşım için teşekkürler Tuğsan....
Planlar, hevesler, ruhun çağrıldığı yerler hep koşullarla doğru orantılı......
İş güç olmayınca bazen kılı kırk yarmak zorunda kalıyor insan.......
Ben aracımla katılmak için inan koşullarımı zorladım. Doluya koydum almadı, boşa koydum dolmadı....
Umarım kapris kelimeli söylevin beni kastetmiyordur. Zira ben bunun böyle olmadığını tahmin ediyorum....
Açıkçası çok şaşırdım okuyunca....
Üstüme almadım ama, seni tanımadığım için "belki" dedim, biraz üzüldüm açıkçası.....
Birarada olmak için, sizlerle tanışabilmek ve keyifli vakit geçirmek için iki ayağımızda yeter, öyle değil mi?
Benim için arkadaş, dost, ağabey, paylaşılan iki kadeh, ateş başı kelimeleri dönen dört tekerden, çalışan silindirlerden daha önemli....
Tekerleksiz ;D katılabilmek içinde çaba sarfettim, Ankara' dan gelebilmek için müsait yer dahi bakındım. Zira tanıdıklarımın çoğunun aracının daha sormadan dolu olduğunu öğrendim.
Bi ara otobüsle felan gelmeyi düşündüm, nasıl olsa bi şekilde çıkarım kamp alanına dedim, hatta bunu Zerrin' le felanda paylaştım. Fakat 100 kg' nin üzerinde, dizleri rahatsız kocaman bi adamın çadırlı ve iki adet uyku tulumuyla (1 tuluma sığmıyorum
![Big Grin :D :D]()
) hareketi takdir edersinki çok çok zor.
Tekirdağ yolculuğumda dostlarım beni otobüsün kapısından gene otobüsün kapısına kadar taşımasalardı herhalde biyerlerde sırt çantasıyla birlikte ters dönmüş kaplumbağa gibi kalırdım ;D .....
"beni götürebilecek var mıııı acaba aranızda... hııııı
" gibi bişeyde tabiki ve takdir edersinki yakışmaz.... etek giyerim daha iyi, zaten etek giyiliyor bu tarzda ;D ;D ;D
Araçsız geldiğimde üstüme düşen maddi (ki çoğu kabul etmeyecek, biliyorum. Bi kere Ankara' dan böyle yolculuk yaptım, emrivaki ile ancak paylaşımda bulunabildim) ve görevsel paylaşımlar kesinlikle kaldırabileceğim katılımlardı...
Veya otobüs v.s.' de sorun olamyacktı.....
Ama, son hafta maalesef ailemizdeki iki ağır hasta sarstı maneviyatımızı ve burayı bırakamadım...
Yeniden tekrar ediyorum... Ben aranızda olabilmeyi çok isterdim ve buna engel olan sebepler yüzünden çok çok üzgünüm.... Üzüntümde çok samimiyim, çok ciddiyim...
Keyifle ve dört gözle dönüşünüzü, paylaşımlarınızı bekledim...
Bence sabrıma değdi...
Emeğinize, objektiften bakan gözünüze, deklanşöre basan parmağınıza kurban... ;D
Alp....