Kelebek67
Ana Kamp
- Mesajlar
- 42
- Tepkime Puanı
- 0
Baştan belirteyim, boşuna aranmayın, fotoğraf eklemeyeceğim. Neden mi? Fotoğrafların, çeken kişinin bakış açısını yansıttığını duyduğumdan ve kesinlikle benimsediğimden dolayı! Tecrübelerimi de her zamanki gibi kendimce paylaşacağım...
NEPAL: Bu ülkede 1 aylık sürecin “zaman” kavramı açısından nasıl geçtiğini hatırlamıyorum. Trekking yapmayı seviyor veya dağcılıkta tecrübeniz var ise bu ülkeyi “ilk ziyaret edilecekler” arasına almayı ihmal etmeyin. Bence kesinlikle “turistik” amaçlı ziyaret edilmemeli. Katmandu, Pokhara, Bhaktapur Annapurna Basecamp, Everest Basecamp rotaları hakkında bilgiye ihtiyacınız olursa tecrübelerimi ihtiyacınız dahilinde paylaşmaya hazırım. Yüreğiniz de sağlam olsun lütfen, ben yürüdüğüm rotalar esnasında sırtlarında 30-50 kg arası yük taşıyan gencecik kız/erkek çocuklarını ve yaşlı insanları gördükçe gözyaşlarıma hakim olamadım....
HİNDİSTAN: İlla da turistik amaçlı ziyaret etmek isteyenlere tavsiyem; çok iyi organize olmuş bir seyahat acentası ile gitmeleri ve otellerin 5 yıldız veya üstü bir kategoride yer aldıklarından emin olmaları yönünde olacaktır. Aksi halde pislik ve sefalet görmek istiyorsanız kendi tercihiniz, gidin ve görün! Diğer yönüyle de tamamen ruhani bir ülke, eğer yoga veya meditasyonla ilgileniyorsanız, bu uğraşları öğrenebileceğiniz veya uygulayabileceğiniz en doğru organizasyonlara sahip bir ülke diyebilirim. 1 ay nasıl mı geçti? 10 günlük olağanüsü güzel bir meditasyon kursu sonrası 5 günlük şaşkınlık devri, 10 günlük “aaaa, Hindistan böyle geziliyormuş meğersem” günlerini takip eden 5 günlük “koma” derecesinde hastalık sonucu ülkeye kaçış ve kurtuluş günleri!!!
SONUÇ: Allahım, beni Türkiye sınırları dahilinde “var” ettiğin, yaşamım boyunca nelere şükretmem gerektiğini tecrübe edebilecek kadar “gezip görme” şansı verdiğin ve “Ne Mutlu Türküm Diyene” sözünü sonuna kadar desteleyecek kaderi sunduğun için sana minnettarım..... BEN VE BU YAZIMI OKUYAN HERKES BİLE Kİ, BİZLER YANİ, ÇOK AMA ÇOK ŞANSLIYIZ!
BENCE: “FARKINDALIK” eksiğimizi nasıl tamamlayacağımız tamamen bizlere kalmış bir “BOŞLUK"tan ibaret.
Siz doldurdunuz mu? Benim halen midem kazınıyor.....
Sevgiler.
NEPAL: Bu ülkede 1 aylık sürecin “zaman” kavramı açısından nasıl geçtiğini hatırlamıyorum. Trekking yapmayı seviyor veya dağcılıkta tecrübeniz var ise bu ülkeyi “ilk ziyaret edilecekler” arasına almayı ihmal etmeyin. Bence kesinlikle “turistik” amaçlı ziyaret edilmemeli. Katmandu, Pokhara, Bhaktapur Annapurna Basecamp, Everest Basecamp rotaları hakkında bilgiye ihtiyacınız olursa tecrübelerimi ihtiyacınız dahilinde paylaşmaya hazırım. Yüreğiniz de sağlam olsun lütfen, ben yürüdüğüm rotalar esnasında sırtlarında 30-50 kg arası yük taşıyan gencecik kız/erkek çocuklarını ve yaşlı insanları gördükçe gözyaşlarıma hakim olamadım....
HİNDİSTAN: İlla da turistik amaçlı ziyaret etmek isteyenlere tavsiyem; çok iyi organize olmuş bir seyahat acentası ile gitmeleri ve otellerin 5 yıldız veya üstü bir kategoride yer aldıklarından emin olmaları yönünde olacaktır. Aksi halde pislik ve sefalet görmek istiyorsanız kendi tercihiniz, gidin ve görün! Diğer yönüyle de tamamen ruhani bir ülke, eğer yoga veya meditasyonla ilgileniyorsanız, bu uğraşları öğrenebileceğiniz veya uygulayabileceğiniz en doğru organizasyonlara sahip bir ülke diyebilirim. 1 ay nasıl mı geçti? 10 günlük olağanüsü güzel bir meditasyon kursu sonrası 5 günlük şaşkınlık devri, 10 günlük “aaaa, Hindistan böyle geziliyormuş meğersem” günlerini takip eden 5 günlük “koma” derecesinde hastalık sonucu ülkeye kaçış ve kurtuluş günleri!!!
SONUÇ: Allahım, beni Türkiye sınırları dahilinde “var” ettiğin, yaşamım boyunca nelere şükretmem gerektiğini tecrübe edebilecek kadar “gezip görme” şansı verdiğin ve “Ne Mutlu Türküm Diyene” sözünü sonuna kadar desteleyecek kaderi sunduğun için sana minnettarım..... BEN VE BU YAZIMI OKUYAN HERKES BİLE Kİ, BİZLER YANİ, ÇOK AMA ÇOK ŞANSLIYIZ!
BENCE: “FARKINDALIK” eksiğimizi nasıl tamamlayacağımız tamamen bizlere kalmış bir “BOŞLUK"tan ibaret.
Siz doldurdunuz mu? Benim halen midem kazınıyor.....
Sevgiler.
