Karavanını Kendi Emeğinle Kendin Üretip Kullanmaya Dair Çeşitli Dinamikler...

[yugun]

Arkadaşlar,

Genç yaşımda girdiğim bir forum sitesinde aşağılandım ve oradaki insanlar yüz liralık çadırcıyla, yüz bin liralık karavancının birarada olamayacağını söyleyenler oldu. Bu küstahlık üzerine kendime çok ucuz maliyetle hiçkimsenin kolay kolay kendi başına üretemeyeceği bir karavan ürettim ve bu karavana benim yüz binlik karavanım dedim. Benim yüz binlik karavanım yanında yüz liralık çadırlara sonuna kadar yerim vardı. Bu bağlamda sahaya çıktım, İnsanlarla birlikte kamplar yaptım. Kamplarımda sınıf ve sosyal statü farkı gözetmedim. Herkese aynı değerli insan muamelesini yaptım. Benim düşünceme göre mutluluk ancak herkesin bir ve özgür olmasında gizli olabilirdi.

Ben para teorisine karşı geldim. Emek için ücret ödemeyerek şeytanın bacağını kırmıştım. Kendim üreterek benden başka kimsenin sahip olamayacağı bir şeye sahip olmuştum. Bununla övündüm de. Övündüm ve bunun benim yüz binlik karavanım olduğunu söylemeye devam ettim.

Ancak zamanın etkileri ve hayatımda yaşanan olaylardaki kaderin cilvesi bu karavanı başka kişilerin eline geçirdi. Beniyse Şizofren hastası yaptı. Ancak yılmadım.

Gezilerime, notlarıma ve fikirlerimi geliştirmeye devam ediyorum. Para ile barışmak zorunda kaldım. Paranın da önemli olduğunu kabul etmek zorunda kaldım.

Ama bugün kendi karavanını yapmacılığın geldiği nokta insana yeni bir karavan yapmak için şevk veriyor doğrusu. Her yıl bir tane karavan yapıp satan ve bununla da geçindiğini iddia eden karavan yaşamcıları var.

Kendi karavanını yapma uğraşı aldı yürüdü benden sonralarında...

Bunları başkalarının yanlış göstermeye çalıştığı bazı olayların doğrusu olarak paylaşıyorum. Yaptığım hiçbir şeyden pişman değilim. Kendi emeğimle çalışan fakir bir insan olduğuma göre ben her yıl az bir tatil hakkı olan bir işçi sınıfından bir insanım. Kağıt üzerinde de olsa emek sahibi olanların haklarını korumam veya onlarla olmam gerekir.

Meseleleri yalan yanlış öğrendiğim için bana bir devrimci denemez ama ben parayı dize getirdim bir kere kendi emeğimle... (Karavanımı yapıp kullanarak yaptım bunu) Şimdi bunu bir motokaravanla tekrar mı denesem diyorum bazen de...

Geç anlıyorsun Yücel Hoca. Gereksiz sancılar çekiyorsun sonra...

 

[yugun]

Karavanımı yaparken Mehmet abi gibi inanılmaz güzel işler yapan insanları da tanıdım. Onlar yaşadıkları süreçlerin sonunda karavanlarını elden kaybetmediler. Maddi bir değerinin varlığı ile de karavan ellerinde kalmıştır. Bu bağlamda benden daha başarılı yapımcılar çokça. Ben de elimden geldiği kadar bir şeyler yapıp mutlu oldum sonuçta...

 

[yugun]

Ben forumlarda atıp tutan ve kendini çok zengin, çok başka sınıftan göstermeye can atan insanların aksine kampçıların (Ve karavancıların) orta sınıftan ve işçi ailelerin çocuklarından olduklarını hep gördüm. Ben de işçi çocuğuyum. Kendim de öğretmen olarak işçi oldum ve vatana millete de çok güzel işçi çocukları yetiştiriyorum.

Kısaca işçisin sen, işçi kal! Giy dedi tulumları!!!

Bize tulum yakışır biz Bey kısmından olamadık, Ağa kısmından olamadık... Suçumuz bu mu bu yani?

 

[yugun]

Bizim yetiştiğimiz gönül ikliminde Kürt de bir Türk de, Alevi de bir sünni de, İşçi de bir patron da...

Yine bizim gönül iklimizmizde Çadırcı da bir, Karavancı da bir...

Gezen de bir, duran da bir...

Hepsi bir.

Biz buyuz...

 

[yugun]

Ben bir işçi diktatörlüğü kurulabileceğine ve paraya dayalı Dünya düzeninin değişebileceğine pek inanmıyorum. Bir sendika üyesiyim (Türk Eğitim Sen) ve sendikalar bastırır masada güzel sonuçlar alırsa bunun bana seneye falan bir etkisi olabilir azbir şey o da o kadar. Burada direk parasal faydadan bahsediyorum. Önemli bir gelir iyileşmesi yakın zamanlarda ümit edemiyorum. Her yıl maaşıma gelen üç beş kuruş zamdan sonra başta ev sahipleri olmak üzere herkes azıcık artışımdan payını almak için harekete çoktan geçiyor. Ben gelirimin arttığını ancak kredi kartı borcumun abarmasıyla anlayabiliyorum malesef... Durumum çok çok iyi değil. Ucu ucuna geçinen birisiyim.

 

[yugun]

Para içinde dönüp durduğumuz kabusun bir gerçeği, Hep sitediğim motosiklet ne kadar oldu? Falanca kampın ücreti kaç para? Hayalimdeki motokaravan ne kadar?

Ee her şeyin para olduğu yerde parası olanın da biraz şımarıklık yapması kaçınılmaz oluyor bazen... Ben o insanları da anlıyorum. Ruhlarını doyuramamış bir tür insan onlar...

 

[yugun]

Şu da var, Yüz liralık çadırla kamp yapıyordum ve mutluydum. Çadırımı eşimle birlikte keyifle paylaşıyorduk... Şimdi tekim ama yine mutluyum. Gerçek manada yüz bin liralık bir karavanım da var artık çünkü yüz bin lira pul oldu neredeyse artık... Neyse sonuçta ben hep mutluydum. Kimseden bir şikayetim yok. Ben bakarım kendi işime gücüme...

 

[yugun]

Neyse arkadaşlar sonuçta 2005 yılında biz Kampçıyız dedik ve bir yola girdik. Hala o yolda yürüyoruz. 2000 yılından beridir yollardayız. 25 koca yıl olmuş artık. Tatsızlıkları uzatmanın alemi yok.

EGEKAMP grubumuzla internette paylaşmaya da devam ediyoruz. Çoğumuz önemli kampçılar olmak üzere yaklaşık 500 kişi olduk. Hem GB'den Hem de EGEKAMP'tan dostlara ulaşıyoruz.

Bir de PİRİKAMP adında blog tutuyoruz. Her şeyi yalansız dosdoğru konuşanlarız. Kimseden bir korkumuz yok.

Bizim gibi kampçı olanlar için çok şeyler yaptık. Dernekler vasıtasıyla etkinliklere devam da ediyoruz.

 

[yugun]

Her şeye rağmen ikinci bir karavan yapma hobisi macerasına atılmayacağım. En son karavanım olacak Letafet'i en güzel yapan ustası kimse ona yaptıracağım.

Ben artık sadece keyif çatıyorum. Yapım bölümüne karışmıyorum.

 

[yugun]

Kampçı Yücel Hoca böyledir arkadaşlar, Kampa gider keyif yapar, bira içer. Dostlarıyla olmaktan hoşlanır ve kıvanır.
Hayatını güzel yaşamaya çalışan bir fakir adamcağızdır...

Dünyanın meseleleri bize ağır gelir. Biz bakalım işimize gücümüze...