meseregan
Silence is a Heavy Stone
Merhaba Arkadaşlar,
Geçtiğimiz hafta sonu Adana Karaisalı Kapıkaya Kanyonun da yiğenim Uğur ile birlikte bir gece kaldık.
Kanyona sabah saat 09:00 sularında girdik. Kapıkaya denen bölgeden Yerköprü denen yere kadar yürümeyi planladık. yaklaşık 6500m. Yolun bir kısmı ( 3 km kadarı) güzel bir patika. 3. km den sonra parkur baya zorlaşıyor. Hemen vadinin üzerinden geçen Hidro elektrik santralin su kanalının inşaatından kalan akıntılar ve molozlar yamaçları yürünmez hale getirmiş, bu yüzden yol yok dikenlerin arasından, kayaların arasından bazen Çakıt ırmağından geçmek zorunda kalıyoruz. Sonunda gideceğimiz yere varıyoruz. Tabi bu arda kollar ve bacaklar topoğrafik haritaya dönüyor benim
Geri dönüşü yukarıda bahsettiğim su kanalı yolundan yapıyoruz ve kamp yerine iniyoruz.
Zaten dananın kuyruğunun koptuğu yer de orası. Bir kamyon çöp var alanda. ABARTMIYORUM arkadaşlar. Birileri KLAN halinde gelip piknik yapmış, yüzlerce plastik tabağı çanağı, kola kutusunu, kağıdı ortalıga atıp gitmişler. Bir de çevre bilinci göstemişler ve çöplerin bir kısmını yıgın haline getirmişler.
O yorgunlukla birde etrafta kalan çöpleri topraladık. Uçuşmasınlar ve görüntü kirliliği yapmasınlar diye de üzerlerini diken ve dallar ile örttük.
Odun toplama işine girdik sonra. Her zaman kuru odunla dolu olan dere yatağında hiç bir şey yok. 1 KM geri deki selde kopan ve kuruyan çam ağaçlarına yürüdük büyük dallar kesip iple taşıdık. Odunları da hazırladıktan sonra ben tamamiyle bitmiştim inanın. Sonra ırmakta yüzme keyfi, ardından sucuk keyfi veson olarak çaykeyfinden sonra deliksiz bir uyku
İşte hafta sonu Kapı kaya kampım böyleydi. Fotğrafları ekliyorum.
.
Geçtiğimiz hafta sonu Adana Karaisalı Kapıkaya Kanyonun da yiğenim Uğur ile birlikte bir gece kaldık.
Kanyona sabah saat 09:00 sularında girdik. Kapıkaya denen bölgeden Yerköprü denen yere kadar yürümeyi planladık. yaklaşık 6500m. Yolun bir kısmı ( 3 km kadarı) güzel bir patika. 3. km den sonra parkur baya zorlaşıyor. Hemen vadinin üzerinden geçen Hidro elektrik santralin su kanalının inşaatından kalan akıntılar ve molozlar yamaçları yürünmez hale getirmiş, bu yüzden yol yok dikenlerin arasından, kayaların arasından bazen Çakıt ırmağından geçmek zorunda kalıyoruz. Sonunda gideceğimiz yere varıyoruz. Tabi bu arda kollar ve bacaklar topoğrafik haritaya dönüyor benim
Geri dönüşü yukarıda bahsettiğim su kanalı yolundan yapıyoruz ve kamp yerine iniyoruz. Zaten dananın kuyruğunun koptuğu yer de orası. Bir kamyon çöp var alanda. ABARTMIYORUM arkadaşlar. Birileri KLAN halinde gelip piknik yapmış, yüzlerce plastik tabağı çanağı, kola kutusunu, kağıdı ortalıga atıp gitmişler. Bir de çevre bilinci göstemişler ve çöplerin bir kısmını yıgın haline getirmişler.
O yorgunlukla birde etrafta kalan çöpleri topraladık. Uçuşmasınlar ve görüntü kirliliği yapmasınlar diye de üzerlerini diken ve dallar ile örttük.
Odun toplama işine girdik sonra. Her zaman kuru odunla dolu olan dere yatağında hiç bir şey yok. 1 KM geri deki selde kopan ve kuruyan çam ağaçlarına yürüdük büyük dallar kesip iple taşıdık. Odunları da hazırladıktan sonra ben tamamiyle bitmiştim inanın. Sonra ırmakta yüzme keyfi, ardından sucuk keyfi veson olarak çaykeyfinden sonra deliksiz bir uyku
İşte hafta sonu Kapı kaya kampım böyleydi. Fotğrafları ekliyorum.
.
