İki Motosiklet Rusya, Kazakistan, Kırgızistan, Özbekistan Gezisi (rehber)

[teneke_celebi]

Buradan sonra yakınlarda bulunan bir AVM de akşam yemeği yedik:

Akşam da yine Astana merkeze yakın bir hostel olan Astana Best Hostelde, kişi başı 2,250 Tenge’ye kaldık.

Duş falan aldıktan sonra akşam gezmesine çıktık.

 

[teneke_celebi]

Nur Astana Camii:

Han Şatır Alışveriş Merkezi:

Tiyatro binası:

Kazakistan boyunca gördüğüm en güzel şehirlerden biriydi burası. Gerçekten burası sanki Dubai gibi düzgün ve zengin bir şehir. Hiç çarpık yapılaşma yok, hiç kötü bir bina görmedim. Caddeler geniş ve düzenli, tam bir başkent olmuş. Gece saat 01:00 e kadar hayat canlıydı, bizde o saate kadar belki 10 km. boyunca yürüyerek bütün şehri gezdik. Daha sonra hostele gelip günü kapadık.

 

[teneke_celebi]

26.07.2018 (9. Gün)
Astana – Kashkantemiz

Sabah erkenden kalkıp yola düştük, Astana’dan sonra yollar bir nebze olsun güzelleşti. Ama yine dümdüz yollar insanı epey sıkıyor.

Her şehir girişlerinde mutlaka o şehri - köyü ya da ilçeyi temsil eden bir anıt bulunuyor ve üzerinde Rusça yazıyor.

Bu coğrafyada en çok dikkatimi çekende Müslüman mezarlıkları oldu. Kazakistan, Kırgızistan ve Özbekistan’da bulunan neredeyse tüm Müslüman mezarlıkları aynı özellikleri taşıyor. Her mezarlık ya da kabristanlar, bizim buradaki türbeler gibi inşa edilmiş. Hepsi minik birer mescit, yada camii gibi yapılmış. Bize göre epey şatafatlı sayılan bir mezarlıkları var. Hepsinde mezarlıkta yatanın bir resmi bulunuyor.

 

[teneke_celebi]

Saat 14:00 gibi Karagandı’ya gelip öğle yemeği yedik,

Yemekten sonra yolumuza devam ettik. Epey sürdükten sonra, Balkaş Gölü kenarında hava kararmadan güzel bir yer bulalım diye kamp alanı aramaya başladık. Biz sağa sola bakarken Kashkantemiz yakınlarında bir ekip otosu durdurdu. Biz çektik sağa, polisler geldi, ehliyet, ruhsat falan istediler. Biz tabii pasaport dahil her şeyi verdik. Bizden motosiklet sigortasını isteyeceğini biliyorduk ve korktuğumuz başımıza geldi. “strohovkiya, strohovkiya” demeye başladılar. Tbaii biz yine salağa yatıyoruz, anlamıyoruz diyoruz, onlar bize hala motosiklet için sigorta yaptırmamız gerektiğini anlatmaya çalışıyorlar. En son google translate ile bize yazdılar. Biz tabii biliyoruz ama yapacak da bir şey yok. Onlara bizim Rusya’nın dağ tarafındaki sınır kapısından girdiğimiz için sigorta yaptıramadığımız anlatsak da yemiyorlar.

Yalvar yakar adamlar Nuh diyor, peygamber demiyorlar, bir tanesi biraz ılımlı bizi bırakacak sanki ama diğer tam bir yavşak, yılan gibi sardı bizi. En son “tamam ceza yaz bize” diyoruz. Bize cezanın 40,000 tenge gibi bir cezası olduğunu, ve bunu bankaya ödeyip, sigorta yaptıktan sonra gelip ehliyetimizi alabileceğimizi, Rusça yazan bir ceza listesinden gösteriyor. Tabii niyeti anlaşılıyor, kişi başı 100 dolar verirsek bizi bırakacaklarını söylüyor. “lan olum sen bile 100 dolar maaş almıyorsundur” diyerek karşı çıkıyoruz. Adam tam inatçı, cezayı ödeyelim desek saat olmuş 22:00 nereye ödeyip sigorta yapacağız?

Anlaşma yoluna gidiyoruz tabii, bende hiç sevmem rüşvet olayını ama yapacak bir şey yok. Polise yalvar yakar ikimiz için 50 dolar vermeyi teklif ettik, hıyar ağası yine kabul etmiyor, cüzdanımızda rublelerde var, onları görünce rubleleri de istedi. “Allah’ından bul” diyip, 7-8 bin ruble + 50 dolar verdik. Dedim ki “madem bizi yoldun bana cep telefonu numaranı ver de bir daha polis durdurursa seni ararız, sende bizi kurtarırsın.” Tamam dedi, verdim telefonumu, numarasını yazdı, aradı. Arabanın arkasından “bak çalıyor” deyip aracın içini gösterdi, baktım göremedim. Tam o sırada başkası bir şey söyledi “tamam” dedim. Tabii sinirlerimiz davul gibi gerildi. Kendi kendime kızıp durdum. 820 km. nin verdiği yorgunlukla ve hava karardığından düzgün bir kamp alanı bulamamaktan dolayı iyice sinirlendim. Neyse 20-25 km. sonra göl kenarında bir yer bulduk ve çadırımızı gölün kenarına kurduk.

Dünden kalan yiyecekleri çıkarıp, çay demleyip, çayla beraber götürdük. O gece de her şey yetmezmiş gibi bir de rüzgar çıktı, çadırı taşlara bağlamak zorunda kaldım. Neyse yattık gece yarsı Emre “kalk, kalk” diye bağırınca biraz tırsarak kalktım ama ayak tarafımda bir ıslaklık hissetimi bir de baktım ki su çadırın yarısına kadar girmiş, her şey ıslanmış, uyku tulumdan sıksam su çıkacak yani. Neyse gece yarısı çadırı biraz daha yukarı çekerek, yeniden yattık.

 

[teneke_celebi]

27.07.2018 (10. Gün)
Kashkantemiz – Almatı

Sabah 9:00 gibi kalkıp, kahvaltımızı yaptık. Çok fazla oyalanmayıp, “bakalım bugün başımıza ne gelecek” deyip çıktık yola

Kamp alanından ayrıldıktan bir 50 km. sonra, Myrenal yakınlarında bir polis kontrol noktasına geldik, tabi kontrol noktasını çok önceden gördüğümden epey yavaşladım, sıkıntı olmasın diye de hızımı 25’e düşürdüm. Polis sağ çek, sağa çek diye uyardı, dünkü olaydan sonra artık polis fobim oldu, “basayım gideyim” dedim ama, hem noktada bulunan, elinde uzun namlulu otomatik silah olan özel harekat polisinden tırstığım hem de yabancı ülkede olduğumdan durayım bari dedim.
Tabii dünden hazırlıklıyım, dünkü polisin numarası da var o yüzden çok rahatım. Polis geldi yanıma, hepsi gibi önce nerden geliyprsun, nerelisin diye sordu, “Türk’üm” deyince “ooooo kardaş, arkadaş arkadaş” dedi. İçimden “-sktr gardaşmış” gibisinden bir şeyler geçti. Bana yine bir şeyler anlatmaya çalışıyor, baktım “cirmi, cirmi” diyip, 20 tabelasını gösteriyor, meğer ben “cirmibeş” ile geçmişim, tabii niyetleri anlaşıldı.

Hemen aklıma dünkü polis geldi, “adamı arayım da anlatsın durumu, bizi bıraktırsın” dedim. Bizi durduran polise yalvaran bir ifade ile “aga ara bak bu polisi sana durumu anlatsın” deyip telefonumu polise verdim. Polis numarayı görür görmez kahkahayı patlattı, “nataşa, nataşa” dedi. Ben tabii şok, dedim “saçmalama ara numarayı” dedim. Aradı, aaa bir baktım kadın sesi, tabii ben şok üstüne şok geçiriyorum, bu sefer olayı anlayan bütün polisler başladı gülmeye. Ben tabii mosmor bir şekilde bildiğim bütün şiirleri söylüyorum polise.
Tamam dedim “sonuç olarak ne yapacağız?” o sıra emre 20 doları gösterince “bak bu arkadaş anladı” dedi. O zaman senin telefonunu ver sıkıntı olursa arayalım dedim. “Olmaaz, ben yalan söyleyeme, yukarda Allah var” dedi. “bre şerefsiz, Allah’tan korkuyorsun madem, neden bizden rüşvet alıyorsun diye iç geçirdim. Ama bir şey değişmedi.

Neyse o sinirle yolumuza devam ettik. 470 km. sonunda akşam 18:00 gibi Almatı’ya geldik.

Bu 470 km.nin 400 km.si inanılmaz derecede bozuktu, hem sinirler gerilmiş, hem de yolun bozukluğu bizi epeyce yoru. Burda bu yaşadığım olaylar beni Kazakistan’dan iyice soğuttu. Yolda giderken hız bile yapamadık, her polis gördüğümüzde şimdi durduracak galiba diye tırsmaktan yol yapamadık zaten.
Bu coğrafyada, (Rusya, Kazakistan, Özbekistan, Kırgızıstan) araçlar ne kadar hızlı olurlarsa olsunlar, hız tabelası gördüklerinde hemen hızlarını ona göre düşürüyorlar. Biz ilk başlarda çok garipsedik. Sekiz silindirli araba dümdüz yolda 90 ile saatlerce gittiğini görünce epey şaşırmıştık. Meğer adamlar haklıymış.
Bu arada Kashkantemiz’den gelirken Emre’nin GS in şafttan yağ kaçırdı, gitmeden önce bu taraflardaki motorcuların adresini almıştım. Tam yerinde sorun oldu. Sağ salim Almatı’ya gelince ilk işimiz motoru servise götürmek oldu.

Burası bir kompleks gibi bir şey. Üst katta motosiklet mağazası ve hostel var. Altta ise servis var. Güzel bir yer. Gitmek isteyenler için konumu:




Koordinat : 43°12'55.6"N 76°53'54.5"E Freerider Motocycle
Bende zincirimi temizleyim bari dedim:

Emre şaft yağını tamamlattı, motor yağı değişti, yağ filtresi değişti 28,000 Tenge ödedi. İşler bitince bizde hostele yerleştik. Kişi başı 2500 Tengeye kaldık. Saat erken olduğundan çıkıp şehri gezelim bari dedik.
Atakent :

 

[teneke_celebi]

Bu Ural’a çok sulandım ama vermediler:

Baiken Camii:

Şehri biraz dolaştıktan sonra hostele dönüp, günü kapadık.

 

[teneke_celebi]

28.07.2018 (11. Gün)
Almatı – Karkara

Sabah erkenden kalıp yine yollara düştük. Bugünkü hedefimiz Kazakistan’ı çıkıp, Kırgızistan’a girip Issık Göl kenarında çadır kurmaktı. Tabii evdeki hesap çarşıya uymuyor. Şehir merkezinden çıkıp, yol üstünde charyn canyon’a uğramak üzere yola devam ettik. Almatı’dan çıktığımızda yol inanılmaz derecede güzelleşti, ilk defa bölünmüş yolun verdiği bu rahatlıkla basa gaz giderken Emre’nin GS, şafttan olanca yağı boşalttı. Disk, fren balatalı olduğu gibi yağ içinde kaldı. Emre “bir şey olmaz” diyince yola devam ettik.

Benim sinirler yine zıpladı tabii, bu arada sınıra giden sapağı da kaçırmışız. Nedense aklımda sapak hep Zaharkent diye kalmış. Zaharkent tabelası görünce seviniyorum tabi, şu kadar km. kaldı bu kadar km. kaldı derken haritaya bakayım bir dedim. Bir de baktım ki biz Çin sınırına doğru gidiyoruz ve sapağı 150 km.cik geçmişiz. Başımdan duman çıkmaya başladı. Neyse Çin’e 70 km. kala geri döndük. Benzinimizde azalmaya başladı, başladık rota üzerinde benzinlik aramaya, bu tarafta benzinde çok gaz olduğundan benzinliklerde benzin yok.

Hem geç kaldığımızdan, hem de Emre’nin GS su koyverdiğinden Charyn Kanyon a gidemedik. Sınıra 40 km. kala benim motor benzin kalmadığından stop etti. Emre benim bidonu alarak 22 km. ilerde Kegen’den benzin alıp geldi.

Charyn kanyonu ancak yukardan görebildik:

Emre benzin almaya gidince orda bulunan Kazak çadırından Kımız aldım. Tadı aynı ekşi ayran gibiydi.

Emina ve Yasmina :

 

[teneke_celebi]

Benzin gelince ben :

Kırgızistan’a yaklaştıkça düzlükler bitip, dağlar başlayınca oh bee diyorum, nihayet orta asya’ya geldiğimi anlamdım.

Neyse benzinimizi aldık ama 5 LT. yeterli değil, motora binip sınır köyü olan Kegen’den depoları fulleyelim dedik. Tek benzinlik var orda da kredi kartı geçmiyor. Cebimizde dolar var ama bozmuyorlar. Bari cebimizdeki son para ile benzin alalım dedik. 1500 tenge ile biraz bana biraz Emre’ye benzin aldık. Tam o arada bir kadın gelip bizimle fotoğraf çektirdi, biraz muhabbetten sonra elimize para tutuşturdu. Yok mok falan dedim ama cebimizde Tenge olmadığından kabul ettim. Hemen depoları fulleyip sınıra doğru yola devam ettik.

Sınır bir 20 km. olmasına rağmen, yol çok bozuktu. Yarım saat, kırk beş dakika sonra sınır kapısına geldik. Bir de baktık ki sınır kapısı 18:00 de kapanmış. 30 dakika ile sınırda kaldık. Mecburen sınırda bir evin dibinde çadır kurduk.

 

[teneke_celebi]

 

[teneke_celebi]

29.07.2018 (12. Gün)
Karkara (Kazakistan) – Bişkek (Kırgızistan)

Sabah saat 6:30 gibi uyandık. Aslında uyandık demek yanlış olur, çünkü gece soğuktan uyuyamadık. Rakım 2000 olmasına rağmen epey bir üşüdük.

Saat 7:30 gibi sınırı açtılar, ilk biz geçtik. Çok da bir sorun çıkarmadılar. Girerken özellikle, migrasyon ve gümrük deklarasyonu gerekli mi diye sorduk, yok lazım olmaz dediler.

Epey bozuk bir yoldan sonra Issık Göl’e geldik. Buranın etrafı karlarla kaplı dağlara rağmen, yaz kış hiç donmaz. Bu sebeple Türkkçe anlamı sıcak göl anlamına gelen “Issık Kul” dır. Burası Karahanlılar zamanından beri çok beyliğe dinlenme ve yerleşim yeri olmuş. Gölün uzunluğu 182 km. genişliği ise 60 km. imiş. Bu bakımdan burası dünyanın en büyük ikinci gölü imiş.

Aslında buraya gelmeden Karakol şehrinde de çok güzel gezilecek yerler vardı ama GS’in sıkıntılarından dolayı gidemedik. Kaji-Say yakınlarında bir yerde yemek için durduk. Burada GS ile gezen bir kazak ile tanıştık. Adı Rinad’dı. Bizim GS’in sorunundan bahsedince bize Bişkek’te Ramis adında bir ustanın telefonunu ve adresini verdi.

Mannap:

Nahmah:

 

[teneke_celebi]

Kırgız ve Özbek’te çaylar böyle içiliyor :

Rinad’a teşekkür edip, yemekten sonra yolumuza devam ettik.

Issık gölde çimen çocuklar:

Yolda hafi hafif yağmur atmaya başlayınca yağmurluklarımı giydim. İlerisi simsiyah görünce ne olur ne olmaz dedim ve haklıymışım da. Bardaktan boşalırcasına yağmur yedik.
Issık Gölü geçip Balıkçı kasabasına geldik. Burada yol kenarında kurulan peynir, kurutulmuş balık ve meyveler dikkatimi çekti. Tabii hemen etrafımızı çocuklar sardı.

 

[teneke_celebi]

Balıkçıdan sonra yine yağmura yakalandık, Allah’tan yol hem bölünmüş yoldu, hem de çok uzun sürmedi. Rinadı’ın söylediği Ramis Usta’nın dükkanına geldik. Pazar olduğundan erken çıkmış. Yarım saat önce gelseymişiz yakalayacakmışız. Sağolsun ordaki komsusu aradı, durumu anlattı. Ramis de bize WhatsApp tan bir konum attı. Attığı konumun klup binası olduğunu daha sonra yanımıza geleceğini söyledi. Bişkek’in 10 km. dışında bir yerdi burası.

 

[teneke_celebi]

Akşam olunca insanlar birer ikişer de gelmeye başladı. Burası tam bir kompleks olmuş. Barı, hosteli, mutfağı, kamelyaları, tamirhanesi bulunan on numara bir klup binası yapmışlar. Başkanın evi hemen klup binasın arkasında.

Gece Ramis usta geldi, motoru inceledi, Bize bunu klubün içindeki tamirhanede Oleg ustanın yapabileceğini söyledi, gece olduğu içinde iş sabaha kaldı. Hostel fiyatını sorduk 15 dolar dediler, ama isterseniz kamelyalarda kalabileceğimiz söyleyince okey dedik. Geceyi kamelyada uyku tulumunun içinde geçirdik.

30.07.2018 (13. Gün)
Bişkek (Kırgızistan)

Usta gelecek diye Sabah erkenden kalkıp toparlandık. Yakındaki marketten kahvaltılık bir şeyler alıp çayla beraber götürdük. İki saat meraklı bir bekleyiş sonucunda saat 11:00 gibi Oleg Usta geldi. Derdimizi İngilizce bilmediğinden dolayı, Google translate ile anlattık. Lastiği söktü, orasını burasını inceledi. Sonra bilgisayarının başına geçti. Biz de parça falan arıyor sanıyoruz. Durum nedir diye sorduğumuzda 15 dk. Daha beklememizi söylüyor. Bir yeleri aradı, epey konuştuktan sonra, diski sökmek için özel bir aparat gerektiğini söyledi.

Bir süre sonra bu adam PC başında ne yapıyor diye baktığımda, şaftın nasıl söküleceği hakkında yazı olan bir forumu inceliyordu. En son bu işi kendisinin yapamayacağını, bu bölgedeki tüm motorcuları aradığını, kimsenin yapamadığını ve yedek parçanın da bulunmadığını çok özür dileyerek söyledi ve motoru tekrar topladı. Ne yapalım ne yapalım diye düşünürken “bari motoru Türkiye’ye yollamanın bir çaresini arayalım”
dedik.

Ne yapabiliri, burada kimseyi de tanımıyoruz derken aklımıza konsolosluk geldi. “En azından Türkçe bilen birileri ile konuşuruz” dedik. İnternetten Bişkek Türkiye Konsolosluğunu bulduk, benim motora atlayıp konsolosluğa geldik. Pazar olduğundan konsoloslukta iki-üç görevli vardı. Sağ olsun (ismini hatırlayamadığım) bir görevli tanıdığı bir TIR şoförü olduğunu, ve çok güvenilir bir insan olduğunu söyleyerek bize telefon numarasını verdi.

Konsolosluğa yakın bir yerde de THY kargo acentası olan bir firmaya da soralım dedik. Acentaya geldik, sağ olsun Türkçe bilen bir görevli bizimle epey ilgilendi. Motorun Türkiye’ye transferi için 2000 dolar istedi. Biz fiyatı çok bulunca, TIR cılarla görüşelim dedik. Acentadan çıktık, TIR cı arkadaşı aradım, olduğun yerin konumu at diyemeden, konuşma hakkım doldu. İsmini sonradan öğtendiğim TIRcı Süleyman’da telefonunun internetini kapamış, WhatsApp’tanda ulaşamıyorum. Dedim bari birinin telefonunu isteyim de ondan arayayım derken bir dükkanda, Türk’e benzeyen birini gördüm. Selamun Aleyküm, Dedim, Aleyküm Selam diyince Türk olduğunu anladım. “Türk müsün” diye sorunca o da şaşırdı, durumu anlattım. Türkiye’den motosikletle geldiğimizi, motorumuzun burada arıza yaptığını ve bir Tırcı ile görüşeceğimizi,ama konuşma hakkı olmadığını anlattım.

Benim telefona kayıtlı olan numarayı gösterdiğimde “aaa bu bizim Süleyman” dedi, “ Evet tanıyor musun” diye sorduğumda, şu masada oturuyor dedi. Koskoca Bişkek’te bu şekilde cereyan eden olay bizi bayağı bir şaşırttı. Süleyman ile konuştuk, sağ olsun bize yardımcı olabileceğini ama prosedürün çok olduğunu söyledi. O sırada Celal Dayı diye Antepli bir dayı geldi. “Ben bayram için dönmeyi düşünüyorum, sizin motoru da götürürüm. Ama gümrük prosedürü çok olur, motoru yükleyelim her gümrük geçişinde elinde götürürsünüz” dedi. Bize mantıklı geldi. Emre ile motoru Bişkek’ten Sakarya’ya 1500 dolara götürebileceğini söyledi. TIR’a motosiklet harici yük almayacağını söyledi. Epey konuştuktan sonra biraz düşünelim diye oradan ayrıldık.

Tekrar Bikers KG klübüne geri döndük, orda olayları konuşurken klüp başkanı geldi. Olayı klüp başkanına anlattık. Klüp başkanında da GTL 1800 var, şaft sistemleri aynıymış. Bir yıl önce aynı sorunu yapmış, sorun şaftın içerisinde redüktör diye bir parça var, onun içinde bulunan bir yüzük değişecek. Başkan bu parçanın eski bir Rus kamyonun bir parçasının aynı olduğunu söyledi. Kendisi de aynı şekilde tamir etmiş ve bir sorun olmamış.
Birkaç yeri aradı, şehir merkezi yakınlarında bir tamirhaneden bahsetti. Orada Roman Usta diye biri var, çözse çözse o çözer dedi. Akşam olduğundan şu anda kapalıymış, ayrın sabah gidersiniz dedi. Roman Ustanın telefonun alıp, konumunu istedik. Durumu anlattık, “yarın gelin” dedi. Bu akşamı da yine aynı şekilde klüp bahçesinde bulunan kamelyada geçirdik.

 

[teneke_celebi]

30.07.2018 (14. Gün)
Bişkek (Kırgızistan)

Sabah yine erkenden uyanıp kahvaltımızı yaptıktan sonra Roman ustanın verdiği konuma gittik. Yine bekledikten sonra saat 10:30 gibi usta geldi, durumu zaten anlatmıştık. Hemen tekeri ve şaftı söküp parçaladı, sorunlu olan parça için yedek parçacıları arayacağını söyledi. Bizde motosiklet tamir olurken bir şehir turu bari atalım dedik.

Urkuya Salieva Anıtı:

Ala Too Meydanı:

Bir şehri tanımak istiyorsan, çarşısına pazarına mutlaka gitmelisin derler. İşte Oş Pazarı:

 

[teneke_celebi]

Unlu mamüller satan bir dükkan:

Kasaplar bölümü (hristiyan bölümü)

domuz etleri :

çalışanların %90’ı kadın:

At ürünleri bölümü :

At Sucuğu:

 

[teneke_celebi]

devamı gelece