Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

[arwin]

Ynt: Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

biraz tebessüm fatma hanım sabahki neşe benim kuzulara yem olmasın

 

[loganrory]

Ynt: Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

O biri geçerken bizide alsın o zaman Umarım okuyordur

 

[ekiNoks]

Ynt: Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

Hayırlı akşamlar arkadaşlar..

Büyük Fatoş kaçar

 

[loganrory]

Ynt: Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

Bizlerde okuduk İyi akşamlar dedik büyük Fatoşa, Fatoş 1'e ve Fatoya

 

[arwin]

Ynt: Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

iyi akşamlar

 

[loganrory]

Ynt: Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

Bır çıglıktı içimden atamadıgım
Adından korktugum aşka tutulmuş yüreğim
Haberim bile olmamış
Adım sana susamış
Ben kızıla...

Yürürken adımlarım mayhoş değil artık
Seni bile kucağımda taşırım
Sen ki
Yarım bıraktın beni yolda
yarı - yolda

Ben sana tutsakken karanlıklar diyarında
Sen kendine hapsolmuştun
Dogumundan bu yana

Yazık...

 

[loganrory]

Ynt: Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

Affettim seni...

 

[eftaLYa]

Ynt: Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

Affetmedim seni..

 

[loganrory]

Ynt: Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

Eftalya 'ya

Bir lise öğretmeni günün birinde derste öğrencilerine bir teklifte bulunur: "Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz?"

Öğrenciler çok sevdikleri hocalarının bu teklifini tereddütsüz kabul ederler. "O zaman" der öğretmen. "Bundan sonra ne dersem yapacağınıza da söz verin." Öğrenciler bunu da yaparlar. "Şimdi yarınki ödevinize hazır olun. Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz! "

Öğrenciler, bu işten pek birşey anlamamışlardır. Ama, ertesi sabah hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır. Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der öğretmen:

"Şimdi, bugüne dek affetmeyi istemediğiniz her kişi için bir patates alın, o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun."

Bazı öğrenciler torbalarına üçer–beşer tane patates koyarken, bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur.

Öğretmen, kendisine "Peki şimdi ne olacak?" der gibi bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar:

"Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste, okuldayken sıranızın üstünde.. hep yanınızda olacaklar."

Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer girmez, denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar:

– "Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor."

– "Hocam, patatesler kokmaya başladı. Vallahi, insanlar tuhaf gözlerle bakıyorlar bana artık."

– "Hem sıkıldık, hem yorulduk..."

Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir:

"Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkûm ediyoruz. Affetmeyi karşımızdaki kişiye bir ihsan olarak düşünüyoruz, halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir..

 

[eftaLYa]

Ynt: Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

benim bir patatesim var Fatma ben her yere onuda götürüyorum. ve hatta hayatımda gayet güzel hamdolsun. eğleniyorum,dostlarım sevdiklerim var. kurtluyum bir dakika durmuyorum yerimde (şu ameliyat dönemi hariç) o hep torbanın dibinde çantanın içinde.
fotoğraf çantamdaki bir lens kadar yer kaplamıyor hayatımda. ama benim affetmediğimi bilmek ona çuvalla patates affetmiyorum.

 

[loganrory]

Ynt: Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

Taşımakta zorlanmazsın inşallah. Zorlanırsanda burdayız...
Sen bu kadar inatsan affetmemekte her neyse yada kimse bizde affetmiyoruz. EZİLSİN patates çuvallarının arasında

 

[loganrory]

Ynt: Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

sıradan bir yalnızlık benimkisi...
kiminkinden farkı var?...
kelimelerden cümle kurma yeteneğim,
benim yalnızlığımı sadece belgelenmiş bir "anı" yapar...
herkesinki gibi bir yalnızlık bu...
yangın yerinde hareket edememek gibi...
hiçbir teselliye boyun eğmeyen...
laftan, sözden anlamayan bir yalnızlık bu da...
asi... onurlu... ümitsiz...
hiç kimseninkinden farkı yok...
sabah ezanından hemen sonra...
durduk yere arabanın camını açıp...
Şehrin tam ortasında, sesim kısılasıya 0'nu bağırmak...
"seni seviyorum"u öfkeye dönüştürmek...
bu koca kente 0'nu haykırmak..
dudaklarımın önce titremesi...
sonra gözlerimin dolması...
en fazla ağlamak ıslak caddelere...
elimin ayağıma dolaşması...
salaklaşmak...
farklı mı yapar benim yalnızlığımı?...
duysaydı... belki...
duymadı... duyulmadı...
diğer yalnızlıklar gibi benimkisi de...
duyulmayan... görülmeyen... bilinmeyen... umursanmayan...
sıradan bir yalnızlık...
bir adım yaklaştıkça, bir "adam" daha uzaklaşan...
bir adam uzaklaştıkça, bir "kadın" daha küçülen yalnızlık bu da..."

 

[arwin]

Ynt: Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

madem ki vakit akşam
madem ki ne evim ne barkım
ne de tek bir aşinam
açılsın gizli sofram
gelsin kadehte rakım
dostum,neşem ve şarkım
madem ki vakit akşam

 

[ekiNoks]

Ynt: Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

noluyor yahu?

 

[arwin]

Ynt: Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

noluyor yahu?

madem ki vakit akşam

 

[ekiNoks]

Ynt: Düşünün ki O Bu Konuyu Okuyacak?

Bir Umut

Yorgunsun,uzaklardan gelmişsin;
Yitirmişsin neyin varsa birer birer.
Bir sağlık,bir sevinç,bir umut...
Onlar da neredeyse gitti gider.

Dost bildiğin insanların yüzleri
Aynalar gibi kapkara.
Suyu mu çekilmiş bulutların?
Dönmüşsün kuruyan ırmaklara.

Taşlara düşen saat gibi,
Ne artı, ne eksi.
Bir sağlık,bir sevinç,bir umut
Hikaye hepsi.

Cahit Sıtkı Tarancı