Ayılarla ilgili bir çok şey anlatılıyor ve belgeseller hazırlanıyor. Bizlerde doğa severler olarak ister istemez bunları takip ediyoruz ve zamanla bilinç altımızda bir korku oluşuyor.
O kadar dağ tepe gezdim, hatta o kadar ıssız yerlere giittimki, nasıl olur da önüme yabani çıkmaz diyerek hayret ettim ama çıkmadı. Hal böyle olunca doğada yalnız kalma konusundaki cesaretim bir hayli ilerledi. Taki geçen ay memleketteki bir derede balık avlarken ayıyla burun buruna gelene kadar.
Neyseki ne ayı bana saldırdı ne de ben ona ateş etmek zorunda kaldım. Her ne kadar soğuk kanlılığımı korusam da, tahmin ettiğimden çok daha fazla korktum (üç kişi olmamıza rağmen). O gün çok daha ıssız yerlere gitmiştim ve ayıyla karşılaştığımda dönüş yolunun 4/3 ü bitmişti. Yani beklemediğim bir anda ve tahmin etmediğim bir yerde karşılaştım. Bu da bana şunları öğretti. Doğada gezerken asla yalnız değilim. Yabani göremiyorsam olmadığından değil, saklandıklarından. Dağda bir ayıyla karşılaşırsam hayatım ayının insafına kalmış. Hiç bir ayı durduk yere insafsızlık yapmaz.
