Herkese merhaba. Haftasonu hem biraz dinlenelim hem de hayır duası alalım niyetiyle baba ocağı Taraklı'ya (nam-ı diğer "Mümkünlü) gitmeye karar verdik. Cumartesi akşama doğru yola çıktık. Taraklı ufak yerdir. Memleket bile olsa insanın canı sıkılır. Pazartesi akşam saat sekiz gibi Şafak'la otururken ortak arkadaşımız Naci ile kafa bulalım niyetiyle çay içmeye çağırdık. Evlendiğinden beri eve erken gitmeyi alışkanlık haline getiren Naci ile kafa bulurken bize "O kadar biliyorsanız yaylaya çıkalım hadi!" dedi. Ve işte sonumuzu getiren cümle... ;D Şafakla ben tamam deyince Naci de ağzından çıkanı yutamadı ve işte bundan sonrası da tam anlamıyla bize bir anı. Naci eve gidip izin alırken ben de bize uğrayıp bana kar botlarını almasını söyledim. Cevabı : "Olm arabadan mı ineceğiz sanki!" ;D ;D ;D
Neyse lafı fazla uzatmadan bi kaç fotoğraf paylaşayım... Sonrasına devam edeceğiz.
Neyse lafı fazla uzatmadan bi kaç fotoğraf paylaşayım... Sonrasına devam edeceğiz.
Nacinin söylediği Arabadan mı ineceğiz sözünü hatıratıp hatırlatıp gülerken yürümeye başladık. Ama herkes birbirine atıyor suçu. Yapacak birşey yok yol uzun. Allahtan arabada ışıldak vardı. Yoksa gerçekten halimiz kötü. Bir de birbirimize cesaret vereceğiz ya aklımız sıra "Ayı ışığa gelmez" ;D Bu arada yaylada gerçekten ayı var... Neyse.... Gece o soğukta yürüdük, yürüdük... Ve telefonun çektiği bir yerde Naci kardeşini aradı (pardon önce eşini ;D). Kimse inanmıyor yaylada kaldığımıza hatta yaylada olduğumuza! Naci biraz dil döktükten sonra kardeşini bizi köyden almaya ikna etti. saat onbir çeyrek gibi köye indik. Arabaya bindik herkes üşümüş, yorgun... Naci'nin ayaklar Şafak'ta kulaklar artık yok ;D ;D ;D Araç içinde zj'yi kurtarma planları. Gece kepçe aramalar fakat nafile. Baktık olmayacak operasyon yarına. Tipi devam etmekte ve gece eğer bu şekilde devam ederse mart gibi almayı planlamaktayız. O kadar yani! Neyse sabah ola hayrola cümleleri ile gece bitmekte....
