Bisikletcanavari
Kamp I
Ordu'daki bir çok doğa etkinliğinden bahsedilmiş fakat bisiklet gezilerinden bahsedilmemiş. Bu eksiği de kendim doldurma gereği hissettim. Zaman buldukça arşivimdeki eski ya da yeni Ordu'daki yaptığım bisiklet yazılarını burada sizlerle paylaşacağım 
30 Nis 2009
Uzun ve sıkıcı geçen kış aylarında güneşin bize göz kırptığı her günü değerlendirmeye çalışıyorduk. Artık bahar aylarının gelmesiyle daha yükseklere çıkmanın vaktinin geldiğini düşünüp bir yayla turu organize ettik. Yaylaya sefer yapan araçlardan hala yukarılarda kar olduğunu öğrendiğimizde oldukça maceralı bir tur olacağını anlamıştık.
Havaların iyi olmasını fırsat bilerek ben yaylaya bisikletle çıkmayı tercih ettim. Doğal olarak arabayla çıkacak olan ekipten en az 2 saat erken çıkmam gerekti. Sabah şafak sökerken ben yola çıkmıştım bile. Kış mevsiminden yeni çıkmamızın yanı sıra sabahın o soğukluğu ile yüksek kadansta pedal çevirerek ısınmaya çalışıyordum. İlk rampama geldğimde rahatlamıştım. Artık ısınıyordum Ortalama 400 m tırmandıktan sonra çıktığım irtifa kadar inip ondan sonra sürekli tırmanmaya başlayacaktım. İnişte üşümeyle beraber manzaramda Melet Irmağı ve üzerindeki sisle beraber etkileyici bir görüntü oluşturuyordu. Şansa bakınki mp3 playerimde ''Deep Purple-Smoke on the water '' parçası vardı. Hemen açtım tabiki. Ömrümdeki yalnız ve özel geçirdiğim dakikalardan biriydi bu. Neyse sislerin içinden köprüden geçtikten sonra 1600 m'ye kadar tırmanma yoluna girmiştim artık. Son 2 km'nin genele nazaran dik olan rampaları yıldırmıştı beni. Tabii tüm kış ciddi bir tırmanış yapamamanın etkisi de büyüktü tabiki. Tepede ekiple buluşup biraz dinlendikten sonra koyulduk yola.
Yol kenarlarındaki kar kalıntılarına hiç şaşırmamıştık ve göreceğimiz karın bununla sınırlı olmayacağını da biliyorduk.
Grup benle beraber 9 kişiydi.
Yönümüzü küçük bir dere yatağının kenraından ilerleyen daha dar bir yola çeviriyoruz.
Her mola verişte, panaroma çalışmalarıma bir yenisini ekliyorum.
İlkbahar aylarından sonbahar görünümlü bir yayla karesi
Dağ yamaçlarına yaklaşıp, ormanın derinliklerini inildikçe kar kalıntıları tekrardan karşımıza çıkmaya başlıyor.
Fotoğrafta karla kaplı olan kısım, yüzü kuzeye bakan taraf. Diğer yolda kardan eser yok
Bisiklette çıkabilecek olan ?
Güneş gören, ağaçların seyreldiği yerlerde kardan eser yoktu.
Bir kaç yayla manzarasıyla sizi baş başa bırakıyorum.
Öğle vakti geldiğinde bu geniş çayırlık alanda midelerimizi doyurmaya karar veriyoruz.
O açlık anında her kim fotoğraf çekmeyi akıl ettiyse bu kareyi yakalamış. Özellikle ben çok acıkmıştım. Yol boyunca yediğim kuru kayısı ve muz artık bana işlemez hale gelmişti. Yiyebileceğimden şüphelendiğim, fazladan aldığım tüm konserve yiyeceklerin hepsini bitirebilmeme şaşırmamıştım doğrusu.
Aykut sindire sindire yemeğini yerken...
Burada küçük bir not düşmek isterim. Eskiden yayla gezilerimizin vazgeçilmezi mangallar idi. Fakat sonradan farkettik ki yayla maceralarımızın zaman olarak büyük bir bölümü bu mangal sefasına gidiyordu. O yüzden daha fazla gezebilmek ve doğanın tadını daha fazşa çıkarabilmek için hazır çözümlere başvurmayı uygun gördük.
Arka planda yediğimiz yiyeceklerin kapları ve artıkları yakılırken, ön planda tüm nevalesini dakikalar içerisinde mideye indiren, dumana inat keyifli poz veren ben
2 sene evvel Mayıs ayında aynı yerde verdiğim pozu hatırlayınca, aynı pozu tazelemeden edemedim
Mayıs 2007'deki turumuzdan aynı mekan
Az önceki yemek yediğimiz yere sadece 1 km mesafede olan Ablak Taşı.
Yükseklik anlaşılıyor sanırım
Benim için dinlenme vakti
Bir de gözlükten çalışma yapalım.
Uzaklarda karlı dağlar
Yeterince dinlendikten sonra tekrardan yola çıkıyoruz. Yine pek güneş görmeyen karlı yollardan ilerlemeye çalışıyoruz.
Suyumuzun bittiğinin farkına varıyoruz. Mataralarımızı doldurmak için rotamızın biraz dışına çıkıyoruz.
Ah şu güzelim yollar
Ve sonunda suyumuza ulaşıyoruz. Mataralarımızı buz gibi suyla doldurup, kısa bir dinlenmeden sonra teknik parkura girmek için orman içinden geçmemiz gerekecek.
Bisikletleri yine ele alıyoruz
Şükür bu da bitiyor.
Tepedeki bahara kucak açan o güzelim doğa manzarası.
Vee turun benim için en en zevkli yerlerinden birisi. Orman içi patika yol.
Belirtmeden edemeyeceğim 1600m'ye asfalt tırmanışımı, toprak, taşlı, karlı, çamurlu, tüm yollarda yine Schwalbe Marathon Plus lastiği kullandığımı belirtmek isterim. İşin hoş tarafı bir arazi lastiğindeki konfora ve performkansa yakın sonuç aldım. Ah birde biraz hafif olsa tanından yenmeyecek. (Ağırlığın etkisini yaylaya tırmanırken hissettiğimi belirtmek isterim)
Grubu toparlıyoruz.
Ordu'ya arabayla dönmek isteyen grup aşağıda görülen ''İki Dere Alabalık çifliği'nde'' turu noktalayacak. Şehre bisikletlerle inmeyi tercih eden grup ise bir daha aşağıya inmeden direk yola çıkıp inişlerini gerçekleştirecekler.
İkidere Alabalık Çiftliğinden bii panaroma çalışması.
Yaylaya çıkmak ve orada böyle bir tur yapmak yeterince beni yorduğundan inişi arabayla yapmayı mantıklı bulıyorum. Kendimi daha fazla yormamın bir anlamı olmayacaktı çünkü.
İnişi araçla yapmayı seçen 4 kişinin bisikletleri
İnişin ortalarına doğru bisikletli grubu yakalıyoruz.
Bisikletle inen arkadaşları bir kaç gruba ayırarak koordine ettikten sonra yolumuza devam ediyoruz.
Gruplardan birinin arkada kaldığı haberini alınca uygun bir yerde onları bekliyoruz. Bana da güzel bir manzara fotoğrafı çıkıyor
Bu da turumuzdan son fotoğraf. Hepinize iyi günler diler yeni bir turda beraber olmayı dilerim
Not: Yazının orjinali www.bisikletmagazin.com adresindedir. Keyifle okumanız dileğiyle.
30 Nis 2009
Uzun ve sıkıcı geçen kış aylarında güneşin bize göz kırptığı her günü değerlendirmeye çalışıyorduk. Artık bahar aylarının gelmesiyle daha yükseklere çıkmanın vaktinin geldiğini düşünüp bir yayla turu organize ettik. Yaylaya sefer yapan araçlardan hala yukarılarda kar olduğunu öğrendiğimizde oldukça maceralı bir tur olacağını anlamıştık.
Havaların iyi olmasını fırsat bilerek ben yaylaya bisikletle çıkmayı tercih ettim. Doğal olarak arabayla çıkacak olan ekipten en az 2 saat erken çıkmam gerekti. Sabah şafak sökerken ben yola çıkmıştım bile. Kış mevsiminden yeni çıkmamızın yanı sıra sabahın o soğukluğu ile yüksek kadansta pedal çevirerek ısınmaya çalışıyordum. İlk rampama geldğimde rahatlamıştım. Artık ısınıyordum
Ortalama 400 m tırmandıktan sonra çıktığım irtifa kadar inip ondan sonra sürekli tırmanmaya başlayacaktım. İnişte üşümeyle beraber manzaramda Melet Irmağı ve üzerindeki sisle beraber etkileyici bir görüntü oluşturuyordu. Şansa bakınki mp3 playerimde ''Deep Purple-Smoke on the water '' parçası vardı. Hemen açtım tabiki. Ömrümdeki yalnız ve özel geçirdiğim dakikalardan biriydi bu. Neyse sislerin içinden köprüden geçtikten sonra 1600 m'ye kadar tırmanma yoluna girmiştim artık. Son 2 km'nin genele nazaran dik olan rampaları yıldırmıştı beni. Tabii tüm kış ciddi bir tırmanış yapamamanın etkisi de büyüktü tabiki. Tepede ekiple buluşup biraz dinlendikten sonra koyulduk yola.
Yol kenarlarındaki kar kalıntılarına hiç şaşırmamıştık ve göreceğimiz karın bununla sınırlı olmayacağını da biliyorduk.
Grup benle beraber 9 kişiydi.
Yönümüzü küçük bir dere yatağının kenraından ilerleyen daha dar bir yola çeviriyoruz.
Her mola verişte, panaroma çalışmalarıma bir yenisini ekliyorum.
İlkbahar aylarından sonbahar görünümlü bir yayla karesi
Dağ yamaçlarına yaklaşıp, ormanın derinliklerini inildikçe kar kalıntıları tekrardan karşımıza çıkmaya başlıyor.
Fotoğrafta karla kaplı olan kısım, yüzü kuzeye bakan taraf. Diğer yolda kardan eser yok
Bisiklette çıkabilecek olan ?
Güneş gören, ağaçların seyreldiği yerlerde kardan eser yoktu.
Bir kaç yayla manzarasıyla sizi baş başa bırakıyorum.
Öğle vakti geldiğinde bu geniş çayırlık alanda midelerimizi doyurmaya karar veriyoruz.
O açlık anında her kim fotoğraf çekmeyi akıl ettiyse bu kareyi yakalamış. Özellikle ben çok acıkmıştım. Yol boyunca yediğim kuru kayısı ve muz artık bana işlemez hale gelmişti. Yiyebileceğimden şüphelendiğim, fazladan aldığım tüm konserve yiyeceklerin hepsini bitirebilmeme şaşırmamıştım doğrusu.
Aykut sindire sindire yemeğini yerken...
Burada küçük bir not düşmek isterim. Eskiden yayla gezilerimizin vazgeçilmezi mangallar idi. Fakat sonradan farkettik ki yayla maceralarımızın zaman olarak büyük bir bölümü bu mangal sefasına gidiyordu. O yüzden daha fazla gezebilmek ve doğanın tadını daha fazşa çıkarabilmek için hazır çözümlere başvurmayı uygun gördük.
Arka planda yediğimiz yiyeceklerin kapları ve artıkları yakılırken, ön planda tüm nevalesini dakikalar içerisinde mideye indiren, dumana inat keyifli poz veren ben
2 sene evvel Mayıs ayında aynı yerde verdiğim pozu hatırlayınca, aynı pozu tazelemeden edemedim
Mayıs 2007'deki turumuzdan aynı mekan
Az önceki yemek yediğimiz yere sadece 1 km mesafede olan Ablak Taşı.
Yükseklik anlaşılıyor sanırım
Benim için dinlenme vakti
Bir de gözlükten çalışma yapalım.
Uzaklarda karlı dağlar
Yeterince dinlendikten sonra tekrardan yola çıkıyoruz. Yine pek güneş görmeyen karlı yollardan ilerlemeye çalışıyoruz.
Suyumuzun bittiğinin farkına varıyoruz. Mataralarımızı doldurmak için rotamızın biraz dışına çıkıyoruz.
Ah şu güzelim yollar
Ve sonunda suyumuza ulaşıyoruz. Mataralarımızı buz gibi suyla doldurup, kısa bir dinlenmeden sonra teknik parkura girmek için orman içinden geçmemiz gerekecek.
Bisikletleri yine ele alıyoruz
Şükür bu da bitiyor.
Tepedeki bahara kucak açan o güzelim doğa manzarası.
Vee turun benim için en en zevkli yerlerinden birisi. Orman içi patika yol.
Belirtmeden edemeyeceğim 1600m'ye asfalt tırmanışımı, toprak, taşlı, karlı, çamurlu, tüm yollarda yine Schwalbe Marathon Plus lastiği kullandığımı belirtmek isterim. İşin hoş tarafı bir arazi lastiğindeki konfora ve performkansa yakın sonuç aldım. Ah birde biraz hafif olsa tanından yenmeyecek. (Ağırlığın etkisini yaylaya tırmanırken hissettiğimi belirtmek isterim)
Grubu toparlıyoruz.
Ordu'ya arabayla dönmek isteyen grup aşağıda görülen ''İki Dere Alabalık çifliği'nde'' turu noktalayacak. Şehre bisikletlerle inmeyi tercih eden grup ise bir daha aşağıya inmeden direk yola çıkıp inişlerini gerçekleştirecekler.
İkidere Alabalık Çiftliğinden bii panaroma çalışması.
Yaylaya çıkmak ve orada böyle bir tur yapmak yeterince beni yorduğundan inişi arabayla yapmayı mantıklı bulıyorum. Kendimi daha fazla yormamın bir anlamı olmayacaktı çünkü.
İnişi araçla yapmayı seçen 4 kişinin bisikletleri
İnişin ortalarına doğru bisikletli grubu yakalıyoruz.
Bisikletle inen arkadaşları bir kaç gruba ayırarak koordine ettikten sonra yolumuza devam ediyoruz.
Gruplardan birinin arkada kaldığı haberini alınca uygun bir yerde onları bekliyoruz. Bana da güzel bir manzara fotoğrafı çıkıyor
Bu da turumuzdan son fotoğraf. Hepinize iyi günler diler yeni bir turda beraber olmayı dilerim
Not: Yazının orjinali www.bisikletmagazin.com adresindedir. Keyifle okumanız dileğiyle.
