Herkese Merhaba,
Karavanda sürekli yaşamayı hayal eden herkes gibi günlerdir her bulduğumu okumaktan gözlerim bulandı. İsimlerden takip edebildiğim kadarıyla bu hayalin peşindeki tek bayanım. İzlediğim videolar hep yurt dışından. Göçebe ruhu deyip almışlar yanlarına bir köpek, oooh gez babam gez. Göçerlik genlerimizde var bizim ama mutasyona mı uğramış kimse sıcak yuvalarından bir adım uzaklaşamıyor.
Emekliyim, bir kızım var yurt dışında yeni üniversite okumaya başladı. yani torun torba gelmeden önümde en az 10 senem var kendime göre yaşayabileceğim. Son 2 yıldır hem sağlık hem ekonomik sıkıntılar nedeniyle neredeyse hiç hareket edemez oldum. 200 m2, 3 katlı evin sadece 10 m2 sinde 3 adımda yaşamayı öğrendim, geri kalanı sırtımda ve cebimde yük
Zorunluluklar olmasa bu kadar dar alana sığabilir miydim bilmiyorum.
Kalıp kök salmaktansa, kanatlanıp uçmayı yeğlerim.
Kısıtlayıcı son 2 yıldan önce 48 imde THK dan yamaş paraşütü P2 brövesini aldım. Sıkı trekingci idim, hatta son gezim 2013 de Nepal de everest base yapmaya karar vermiştim. Sigarayı bıraktıktan sonra teknik yüzme eğitimi aldım,10 sene boyunca her gün 1-1,5 saat yüzüyordum....
Gözüm yine çöplükte
Yürümekte zorlandığım halde araba kullanmak yormuyor. Gezeyim de 10-12 saat direksiyon başında olmaya razıyım yeter ki gezmek olsun. (önceki hayatımda minibüs şoförü olduğumu iddia edenler var).
Kullanamadığım evi barkı dağıtıp, talim edeceğim emekli maaşımla yaşayabileceğim tek seçenek karavan gibi geliyor. Tabi küçük bir şehre gitmek de düşünülebilir ama o zaman emekli maaşıyla hiç bir yeri gezemem. Bu güne kadar maddi olanaklarım iyiydi gezdim. Artık gezemeyeceğim fikri beni hapsolmuş, tüm özgürlüğü elinden alınmış, aciz hissettiriyor.
Oysa gitmek deyince neresi ve nasıl olduğunun önemi yok huzur buluyorum.
Hatta kendi kendime şöyle bir sağlama yaptım. Yılbaşı yaklaşıyor ya, piyango bana çıksa ne yaparım diye. Yine gezerim. Daha konforlu olur belki ama yapmak istediklerim hep aynı. Işık kirliliği olmayan bir gökyüzndeki yıldızlarla uyumak, portakal çiçeğinin konusunu solumak...ve eminim herkesin ortak
paydası olan duygular...
Anlattım durdum da soru nerede değil mi? Yakıt ekonomisi ve kolay hareket edebilmek adına motokaravan alsam ne kadar güvenli yaşayabilirim. ya da yaşayabilir miyim? Tek başına bir bayan? Ne dersiniz?
Tecrübelerinizi bilmeye ihtiyacım var.
Şimdiden teşekkürler