Emine ARSLAN
Yeni Üye
- Mesajlar
- 4
- Tepkime Puanı
- 5
Dağlara gönül vermiş iki deneyimli dağcı Efe ve Murat, birbirini iyi tanıyan, iyi anlaşan ve çok kez de beraber farklı zirveler yapmış bu ikiliden Efe son 5 Murat ise son 3 yıldır ara verdikleri dağ faaliyetlerine kaldıkları yerden büyük heyecanla tekrar başlarlar. Coşkuyla yeni hedefler belirlenir ve antrenman amaçlı Çorum ile Kastamonu arasında yer alan ve şarkılara da konu olmuş "Anadolu’nun yüce bir dağı" olan Ilgaz Büyük Hacet zirvesini (2587m) seçerler. Çünkü ikili daha önce 40m daha az irtifalı ancak daha zorlu parkuru olan Ilgaz Küçük Hacet tırmanışını yapmış ancak Efe’nin bölgeye son geldiğinde hava koşullarından tamamlayamadığı Büyük Hacet zirvesini bu faaliyetle gerçekleştirmeyi planlamışlar.
Grup organizatörü Efe, eşzamanlı olarak Ilgaz Büyük Hacet faaliyetinden iki dalıcı arkadaşı olan ben (Emine) ve Nurhan’a bahseder. Sonra dağa tırmanmanın ve zirvenin nasıl harika bir süreç ve muhteşem bir deneyim olduğunu ayrıca dağda olmanın verdiği haz ve tüm yaşanan güzellikleri tek tek anlatmasının akabinde ki faaliyet daveti ile biz iki sualtı sever sudan çıkıp dağlara tırmanıp yaşanılması gereken ilk zirve deneyimi için faaliyete katılmaya karar verdik.
Kendi kararımı verirken birçok adrenalin sporunu (dalış/paraşüt/kayak/açık su yüzme) yapan hatta lisanslı/bröveli bir outdoor aktivite sever olarak; baktım çok yükseklerden uçaktan atlamışım, dağlarda kaymışım, açık denizlerde yüzerek yarışmışım ve derinlere dalmışım ama dağlara hiç tırmanmamış hiç zirve yapmamışım..! Efe’nin bütün anlattıkları, paylaştıkları ve anılarından sonra ben kendimi o zirvede gördüm ve böylece faaliyete katılmaya karar verdim.
Uzun yıllar önce teorik dağcılık eğitimi almış ve geçmişte eğlence amaçlı kamplı ya da günübirlik uzun mesafeli doğa yürüyüşünü de içeren çok aktivite yapmışlığım vardı ama dağa tırmanmak sürekli irtifa yapmak elbette çok farklı beden ve zihin yoğunluğu ile koordinasyonu istiyordu. Açıkçası performans anlamında beni en çok düşündüren 2 yıl önce dizimden ön çapraz bağı ameliyatı olmamdı, denemeden de sonucu bilemezdim ki; Efe’nin teklifi ve motivasyonu bu anlamda harika zamanlamaydı.
Böylece kadromuz Efe, Murat, Nurhan ve Emine olarak oluştu. Efe, tek araç gidebilmek adına; 4 kişi için biraz büyükçe ama oldukça konforlu Mercedes Vito kiraladı ve 16 Kasım 2019 sabahı 8:30 itibariyle önce beni sonra Nurhan’ı alarak İstanbul’dan Ilgaz’a doğru yola çıktık Sakarya’da yol üzerinde kahvaltı molası sonrası Düzce’de Murat’ın acı kahvesini içip onu da alınca ekip tamamlandı. Bolu tüneli sonrasında yol üzeri bir tesisten ufak kıyafet eksiğimizi tamamlayarak önce Ilgaz’da olası kamp yeri olabilecek ve yolumuz üzeri olan Ilgaz kayak merkezinin biraz ilerisindeki yere bakıldı uygun görülmeyip asıl belirlenen kamp alanına ilerledik. Ilgaz Mülayim Yaylasına (1600m) vardığımızda saat 16:30 civarı ve hava 15 derece idi ve çok da geçe kalmadan yayla evlerine az biraz uzak, su kaynağına 100-150m mesafede orman içinde kamp yerimizi tespit ettikten sonra gün kararmadan hemen çadırları kurduk, zorda olsa yeteri miktarda odun toplayıp ateşimizi yaktık.
Öğle yemeğiyle birleştirdiğimiz leziz akşam yemeği ve sonrası ateş başı sohbeti, espriler, anılar, şarkılar oldukça eğlenceli ve keyifliydi gece bir ara 20:00 sularında Orman işletme müdürü yanında yaveri ile 30dk süren ziyaretinde uzunca sorgu sual sonrası gerekli tüm izinlerimizin olduğunu öğrenip akabinde müdür beyin yerli yersiz anılarını da dinlemek gecenin bir kesitiydi, tırmanış planı üzerinden son geçilerek saat 22:30 gibi dinlenmek için çadırlara çekildik sıcaklık 3 derece idi.
17 Kasım 2019 sabah 5:45 itibariyle kalktık hava 2 derece idi, zirve sonrası biz acemilerin yorgunluk ihtimaline karşı ve tabi hemen İstanbul’a döneceğimizden tüm çadır ve malzemelerimizi toparlayıp araca yerleştirdik sonra enerji sağlayacak harika bir kahvaltının ardından, Murat aracımız güvende olsun diye yayla evlerinin oraya götürdü ve muhteşem açık bir havada saat 8:30 civarı Mülayim Yaylası’ndan (1600m) hedefe Büyük Hacet'e (2587m) doğru yola koyulduk.
Efe'nin edindiği GPS rotası, bu zirveyi daha önce tamamlayan bir gruba aitti ve o rotayı Murat’ta kısmen biliyordu dolayısıyla Efe ve Murat beraber rotamızı belirlediler. Yol boyunca; çeşitli iğne yapraklı orman ağaçlarının büyülü güzelliği ve sonbaharın renk cümbüşü içinde heyecanla ilerledik, Kasım ayında dahi akan zengin su kaynakları ile yer yer donmuş su birikintileri ve çeşitli vahşi hayvan izlerine/belirtilerine (kurt, domuz, geyik, ayı) rastladık. Rotanın kabaca yarısında 5,5 km yol ve 300m irtifada kısa bir mola sonrası asıl zorlu kısım başlıyordu. Yer yer 30 derece açıda eğimler tırmandık ve yolun kalan 5,7km lik kısmında kabaca 700m irtifa aldık, en zorlu bölüm ise zirvenin hemen öncesindeki 80-90m yükseklikti (sanım zirveyi hak edebilmek içindi). Zorluğu ise hem iniş hem de çıkışta eğimin 45 derece gibi ve zeminde irili ufaklı kayan taşlarla dolu olmasıydı.
Sonunda 5sa 15dk sürede 11,2 km yol alarak ve 1020m yükselerek 2587m deki Büyük Hacet zirvesine ulaştık, Zirvede 5-6 derece sıcaklık ve Karayel'den esen orta şiddette rüzgar vardı. Resim, video, bayrak açma ve grup üyelerinin birbirini tebrikleri sonrası zirvenin rüzgardan korunaklı tarafında muhteşem zirve manzarası eşliğinde güneşin içimizi ısıtan enerjisiyle yemek molası verdik. Dönüş rotası için çarşak inişli rotayı düşünen liderlerimiz Efe ve Murat, gerek acemilerin ayakkabılarının çok yeterli olmayacağından gerek benim diz ameliyatından dolayı geldiğimiz yoldan geri dönmeye karar verdiler. Dönüş yolunun son 3-4 km sinde gün batımının seyirlik keyfi ile bir parçada karanlığa kalarak inişimizi tamamladık.
Saat 18:00 civarı aracımıza vardığımızda toplamda 9,5sa sürede 1020m yükselerek 22,5km yol aldık (molalar dahil). Sonrasında hazır olan aracımızla hemen İstanbul’a doğru yola koyulduk yolda yemek ve ihtiyaç molası derken herkes sırayla ve sağlıkla evlerine ulaştı en son Efe 1:30 civarı evindeydi.
Bu eşsiz ve keyifli deneyimi yaşamama vesile olan ve bütün faaliyet boyunca liderliği, desteği, anlayışı ve paylaşımı için Efe’ye, liderliği, yönlendirmeleri ve şarkıları için Murat’a ve ben gibi zirveyi bütün öğretileriyle ilk tecrübe eden zirvedaş’ım Nurhan’a teşekkürler ederim.
Zirvede kalın… Hoşça kalın…
Emine Arslan
Grup organizatörü Efe, eşzamanlı olarak Ilgaz Büyük Hacet faaliyetinden iki dalıcı arkadaşı olan ben (Emine) ve Nurhan’a bahseder. Sonra dağa tırmanmanın ve zirvenin nasıl harika bir süreç ve muhteşem bir deneyim olduğunu ayrıca dağda olmanın verdiği haz ve tüm yaşanan güzellikleri tek tek anlatmasının akabinde ki faaliyet daveti ile biz iki sualtı sever sudan çıkıp dağlara tırmanıp yaşanılması gereken ilk zirve deneyimi için faaliyete katılmaya karar verdik.
Kendi kararımı verirken birçok adrenalin sporunu (dalış/paraşüt/kayak/açık su yüzme) yapan hatta lisanslı/bröveli bir outdoor aktivite sever olarak; baktım çok yükseklerden uçaktan atlamışım, dağlarda kaymışım, açık denizlerde yüzerek yarışmışım ve derinlere dalmışım ama dağlara hiç tırmanmamış hiç zirve yapmamışım..! Efe’nin bütün anlattıkları, paylaştıkları ve anılarından sonra ben kendimi o zirvede gördüm ve böylece faaliyete katılmaya karar verdim.
Uzun yıllar önce teorik dağcılık eğitimi almış ve geçmişte eğlence amaçlı kamplı ya da günübirlik uzun mesafeli doğa yürüyüşünü de içeren çok aktivite yapmışlığım vardı ama dağa tırmanmak sürekli irtifa yapmak elbette çok farklı beden ve zihin yoğunluğu ile koordinasyonu istiyordu. Açıkçası performans anlamında beni en çok düşündüren 2 yıl önce dizimden ön çapraz bağı ameliyatı olmamdı, denemeden de sonucu bilemezdim ki; Efe’nin teklifi ve motivasyonu bu anlamda harika zamanlamaydı.
Böylece kadromuz Efe, Murat, Nurhan ve Emine olarak oluştu. Efe, tek araç gidebilmek adına; 4 kişi için biraz büyükçe ama oldukça konforlu Mercedes Vito kiraladı ve 16 Kasım 2019 sabahı 8:30 itibariyle önce beni sonra Nurhan’ı alarak İstanbul’dan Ilgaz’a doğru yola çıktık Sakarya’da yol üzerinde kahvaltı molası sonrası Düzce’de Murat’ın acı kahvesini içip onu da alınca ekip tamamlandı. Bolu tüneli sonrasında yol üzeri bir tesisten ufak kıyafet eksiğimizi tamamlayarak önce Ilgaz’da olası kamp yeri olabilecek ve yolumuz üzeri olan Ilgaz kayak merkezinin biraz ilerisindeki yere bakıldı uygun görülmeyip asıl belirlenen kamp alanına ilerledik. Ilgaz Mülayim Yaylasına (1600m) vardığımızda saat 16:30 civarı ve hava 15 derece idi ve çok da geçe kalmadan yayla evlerine az biraz uzak, su kaynağına 100-150m mesafede orman içinde kamp yerimizi tespit ettikten sonra gün kararmadan hemen çadırları kurduk, zorda olsa yeteri miktarda odun toplayıp ateşimizi yaktık.
Öğle yemeğiyle birleştirdiğimiz leziz akşam yemeği ve sonrası ateş başı sohbeti, espriler, anılar, şarkılar oldukça eğlenceli ve keyifliydi gece bir ara 20:00 sularında Orman işletme müdürü yanında yaveri ile 30dk süren ziyaretinde uzunca sorgu sual sonrası gerekli tüm izinlerimizin olduğunu öğrenip akabinde müdür beyin yerli yersiz anılarını da dinlemek gecenin bir kesitiydi, tırmanış planı üzerinden son geçilerek saat 22:30 gibi dinlenmek için çadırlara çekildik sıcaklık 3 derece idi.
17 Kasım 2019 sabah 5:45 itibariyle kalktık hava 2 derece idi, zirve sonrası biz acemilerin yorgunluk ihtimaline karşı ve tabi hemen İstanbul’a döneceğimizden tüm çadır ve malzemelerimizi toparlayıp araca yerleştirdik sonra enerji sağlayacak harika bir kahvaltının ardından, Murat aracımız güvende olsun diye yayla evlerinin oraya götürdü ve muhteşem açık bir havada saat 8:30 civarı Mülayim Yaylası’ndan (1600m) hedefe Büyük Hacet'e (2587m) doğru yola koyulduk.
Efe'nin edindiği GPS rotası, bu zirveyi daha önce tamamlayan bir gruba aitti ve o rotayı Murat’ta kısmen biliyordu dolayısıyla Efe ve Murat beraber rotamızı belirlediler. Yol boyunca; çeşitli iğne yapraklı orman ağaçlarının büyülü güzelliği ve sonbaharın renk cümbüşü içinde heyecanla ilerledik, Kasım ayında dahi akan zengin su kaynakları ile yer yer donmuş su birikintileri ve çeşitli vahşi hayvan izlerine/belirtilerine (kurt, domuz, geyik, ayı) rastladık. Rotanın kabaca yarısında 5,5 km yol ve 300m irtifada kısa bir mola sonrası asıl zorlu kısım başlıyordu. Yer yer 30 derece açıda eğimler tırmandık ve yolun kalan 5,7km lik kısmında kabaca 700m irtifa aldık, en zorlu bölüm ise zirvenin hemen öncesindeki 80-90m yükseklikti (sanım zirveyi hak edebilmek içindi). Zorluğu ise hem iniş hem de çıkışta eğimin 45 derece gibi ve zeminde irili ufaklı kayan taşlarla dolu olmasıydı.
Sonunda 5sa 15dk sürede 11,2 km yol alarak ve 1020m yükselerek 2587m deki Büyük Hacet zirvesine ulaştık, Zirvede 5-6 derece sıcaklık ve Karayel'den esen orta şiddette rüzgar vardı. Resim, video, bayrak açma ve grup üyelerinin birbirini tebrikleri sonrası zirvenin rüzgardan korunaklı tarafında muhteşem zirve manzarası eşliğinde güneşin içimizi ısıtan enerjisiyle yemek molası verdik. Dönüş rotası için çarşak inişli rotayı düşünen liderlerimiz Efe ve Murat, gerek acemilerin ayakkabılarının çok yeterli olmayacağından gerek benim diz ameliyatından dolayı geldiğimiz yoldan geri dönmeye karar verdiler. Dönüş yolunun son 3-4 km sinde gün batımının seyirlik keyfi ile bir parçada karanlığa kalarak inişimizi tamamladık.
Saat 18:00 civarı aracımıza vardığımızda toplamda 9,5sa sürede 1020m yükselerek 22,5km yol aldık (molalar dahil). Sonrasında hazır olan aracımızla hemen İstanbul’a doğru yola koyulduk yolda yemek ve ihtiyaç molası derken herkes sırayla ve sağlıkla evlerine ulaştı en son Efe 1:30 civarı evindeydi.
Bu eşsiz ve keyifli deneyimi yaşamama vesile olan ve bütün faaliyet boyunca liderliği, desteği, anlayışı ve paylaşımı için Efe’ye, liderliği, yönlendirmeleri ve şarkıları için Murat’a ve ben gibi zirveyi bütün öğretileriyle ilk tecrübe eden zirvedaş’ım Nurhan’a teşekkürler ederim.
Zirvede kalın… Hoşça kalın…
Emine Arslan
