faraklit
Ana Kamp
- Mesajlar
- 51
- Tepkime Puanı
- 1
Bundan 61 yıl önce, 6 Ağustos sabahı Hiroşima’ya, 9 Ağustos sabahı da Nagazaki’ye gökyüzünden nükleer ölüm yağdı. Bombaların yıkıcı etkisi nükleer gücün korkunç yanını bir anda ortaya sermişti ama sonraki yıllarda, başta nükleer katliamın mimarı ABD’de olmak üzere, “barış için atom “adı altında cilalanmış bir imajla nükleer santrallerin kurulmasına, nükleer silahlanmaya ve nükleer endüstrisinin yaygınlaşmasına hız verildi. Hiroşima ve Nagazaki bir kere yaşandı ama nükleerci katillerin ürünü binlerce Hiroşima, binlerce Nagazaki, doğanın ve canlıların üzerine, nükleer santral - nükleer silah - nükleer atık şeklinde ölüm olarak yağmaya devam ediyor.
Japonya’nın Pearl Harbour’u bombaladığı 1941’den beri ABD ve müttefikleri savaştaydı. 26 Temmuz 1945 günü, ABD Başkanı Truman, Japonya’nın koşulsuz teslim olmasını isteyen Potsdam Deklarasyonu’nu yayınladı. Hiroşima’ya atom bombası atılmadan iki hafta önce, New Mexico Alamogordo’da ABD, nükleer katliam aracının ilk denemesini yapmıştı. Japonya ültimatomu reddedince, Truman nükleer ölüm emrini verdi. Savaş sonrasında yapılan bazı yorumlara göre, 1945 Mayıs’ında Japonya, imparatorun tahtta kalması ve savaş suçlusu sayılmaması koşuluyla teslim olacağını açıklamıştı ve Truman da bundan haberdardı. 1945 Temmuz’una gelindiğinde Truman “koşulsuz teslim”de ısrar etti ve sonrasında da bombaların atılması emrini verdi. Hiroşima ve Nagazaki’ye bombalar atıldıktan ve Japonya teslim olduktan sonra, imparator Hirohito tahtta kaldı ve savaş suçlusu ilan edilmedi. Havadan yağan nükleer ölüm, daha çok Rusya’ya karşı bir tehditti, atom bombalarının bir savaşı sona erdirebileceğini kanıtlıyordu. Bir yoruma göre, “Hiroşima ve Nagazaki II. Dünya Savaşı’nı sona erdirmedi, Soğuk Savaş’ı başlattı”.
6 Ağustos 1945’te Tokyo saatiyle 8:15’te B-29 uçağı “Enola Gay”, Japonya’nın yedinci büyük kenti Hiroşima’ya “Küçük Çocuk” adlı bir uranyum bombası attı. Birkaç dakika içinde şehrin yarısı yok oldu. 60 ilâ 70 bin kişi öldü, 140 bin kişi yaralandı ve evsiz kaldı. Patlama sonrasında radyasyon 100 bin kişiyi etkiledi. Şehirdeki 90 bin binadan 60 bini yerle bir oldu.
Nagazaki’de atom bombasının düştüğü yere yakın olan bir görgü tanığının anıları olayın dehşetini gözler önüne seriyor:
“Metsuyama ilçesinin hemen üstünde, havada devasa bir ateş topu belirdi. Işıkla birlikte, toprak üzerindeki her şeyi anında yok eden ısı dalgası ve patlama geldi. Bölgede bulunanlar bilincini kaybederek bir anda ölüme sürüklendi. Hepsi havaya uçup hızla yere çarptılar. Kükreyen alevler, binaların altında feryat edip yardım çağrısında bulunanları yaktı.
Yangın söndüğünde, size dünyanın sona erdiğini düşündürten, tamamen değişmiş, geniş, renksiz bir dünya vardı. Küllerin ortasında felaketin kalıntıları ve kökleri topraktan sökülmüş ağaçlar duruyordu. Bütün şehir yok olmuştu. Patlamanın merkezindeki Matsuyama’da yaşayanların hepsi hemen o anda orada öldü...”
9 Ağustos günü de B-29 uçağı “Bockscar” ikinci bombanın hedefi Kokura’ya doğru havalandı, şehrin üzerinde yoğun duman kaplı olması nedeniyle Nagazaki’ye yöneldi. Nagazaki doğal limanı olan bir endüstri şehriydi. Saat 11:02’de “Şişman Adam” isimli bomba atıldı. Kuzey fabrika bölgesinde patlayan bomba sonucu binalar çöktü, elektrik sistemleri göçtü ve atom bombası patlaması sonrasında oluşan yangın dalgaları felaketin boyutlarını kat kat arttırdı. İlk sıcaklık dalgalarından dolayı birçok kişi ilk anda öldü. Ağaçlar kökünden söküldü. Bomba 42 bin kişiyi katletti, 40 binin üzerinde kişi yaralandı.
Hiroşima’ya ve Nagazaki’ye atılan bombalardan sağ kurtulan binlerce kişi de sonradan yanıklardan ve radyasyona bağlı hastalıklardan hayatını kaybetti.
Hiroşima ve Nagazaki’den 61 yıl ve Soğuk Savaş’ın sona ermesinden 15 yıl sonra, dünyada hala 27.000 nükleer silah var. Bunların yüzde 95’i ABD ve Rusya’nın askeri üslerinde ve 4000’i de birkaç saniye içinde ateşlenmeye hazır durumda.
Küresel iktidarlar, Hiroşima ve Nagazaki katliamları bile kendilerine zemin olarak kullanarak dünyada hızla bir nükleer silahlanma ve nükleer santral kurma yarışına girdiler. Katliamın boyutları bu kadar gözler önündeyken, II. Dünya Savaşı sonrasında ABD’nin askeri propagandaları sonucu, hala ABD halkının yüzde 80 ilâ yüzde 90’ı Hiroşima ve Nagazaki’ye atılan atom bombalarının, bir milyon ABD askerini adayı işgal etmekten ve ölmekten kurtardığını düşünüyor. Nükleer yarışında hızla ilerleyen Japonya’nın “ileri teknoloji”li diye savunduğu santrallerinde sürekli ciddi boyutlarda ‘kaza’lar meydana geliyor. Nükleer endüstrisinin en büyük savunucularından Japonya Devlet Başkanı Junichiro Koizumi, Hiroşima’nın yıldönümünde, “dünyada nükleer silahların ortadan kaldırılması için öncü olacakları”nı açıkladı. Nükleer ölümü pazarlayan ikiyüzlü iktidarlar, resmi Hiroşima törenlerinde, bir saatliğine “nükleer silahlanmaya, nükleer savaşlar”a karşıymış gibi göründü.
Japonya’nın Pearl Harbour’u bombaladığı 1941’den beri ABD ve müttefikleri savaştaydı. 26 Temmuz 1945 günü, ABD Başkanı Truman, Japonya’nın koşulsuz teslim olmasını isteyen Potsdam Deklarasyonu’nu yayınladı. Hiroşima’ya atom bombası atılmadan iki hafta önce, New Mexico Alamogordo’da ABD, nükleer katliam aracının ilk denemesini yapmıştı. Japonya ültimatomu reddedince, Truman nükleer ölüm emrini verdi. Savaş sonrasında yapılan bazı yorumlara göre, 1945 Mayıs’ında Japonya, imparatorun tahtta kalması ve savaş suçlusu sayılmaması koşuluyla teslim olacağını açıklamıştı ve Truman da bundan haberdardı. 1945 Temmuz’una gelindiğinde Truman “koşulsuz teslim”de ısrar etti ve sonrasında da bombaların atılması emrini verdi. Hiroşima ve Nagazaki’ye bombalar atıldıktan ve Japonya teslim olduktan sonra, imparator Hirohito tahtta kaldı ve savaş suçlusu ilan edilmedi. Havadan yağan nükleer ölüm, daha çok Rusya’ya karşı bir tehditti, atom bombalarının bir savaşı sona erdirebileceğini kanıtlıyordu. Bir yoruma göre, “Hiroşima ve Nagazaki II. Dünya Savaşı’nı sona erdirmedi, Soğuk Savaş’ı başlattı”.
6 Ağustos 1945’te Tokyo saatiyle 8:15’te B-29 uçağı “Enola Gay”, Japonya’nın yedinci büyük kenti Hiroşima’ya “Küçük Çocuk” adlı bir uranyum bombası attı. Birkaç dakika içinde şehrin yarısı yok oldu. 60 ilâ 70 bin kişi öldü, 140 bin kişi yaralandı ve evsiz kaldı. Patlama sonrasında radyasyon 100 bin kişiyi etkiledi. Şehirdeki 90 bin binadan 60 bini yerle bir oldu.
Nagazaki’de atom bombasının düştüğü yere yakın olan bir görgü tanığının anıları olayın dehşetini gözler önüne seriyor:
“Metsuyama ilçesinin hemen üstünde, havada devasa bir ateş topu belirdi. Işıkla birlikte, toprak üzerindeki her şeyi anında yok eden ısı dalgası ve patlama geldi. Bölgede bulunanlar bilincini kaybederek bir anda ölüme sürüklendi. Hepsi havaya uçup hızla yere çarptılar. Kükreyen alevler, binaların altında feryat edip yardım çağrısında bulunanları yaktı.
Yangın söndüğünde, size dünyanın sona erdiğini düşündürten, tamamen değişmiş, geniş, renksiz bir dünya vardı. Küllerin ortasında felaketin kalıntıları ve kökleri topraktan sökülmüş ağaçlar duruyordu. Bütün şehir yok olmuştu. Patlamanın merkezindeki Matsuyama’da yaşayanların hepsi hemen o anda orada öldü...”
9 Ağustos günü de B-29 uçağı “Bockscar” ikinci bombanın hedefi Kokura’ya doğru havalandı, şehrin üzerinde yoğun duman kaplı olması nedeniyle Nagazaki’ye yöneldi. Nagazaki doğal limanı olan bir endüstri şehriydi. Saat 11:02’de “Şişman Adam” isimli bomba atıldı. Kuzey fabrika bölgesinde patlayan bomba sonucu binalar çöktü, elektrik sistemleri göçtü ve atom bombası patlaması sonrasında oluşan yangın dalgaları felaketin boyutlarını kat kat arttırdı. İlk sıcaklık dalgalarından dolayı birçok kişi ilk anda öldü. Ağaçlar kökünden söküldü. Bomba 42 bin kişiyi katletti, 40 binin üzerinde kişi yaralandı.
Hiroşima’ya ve Nagazaki’ye atılan bombalardan sağ kurtulan binlerce kişi de sonradan yanıklardan ve radyasyona bağlı hastalıklardan hayatını kaybetti.
Hiroşima ve Nagazaki’den 61 yıl ve Soğuk Savaş’ın sona ermesinden 15 yıl sonra, dünyada hala 27.000 nükleer silah var. Bunların yüzde 95’i ABD ve Rusya’nın askeri üslerinde ve 4000’i de birkaç saniye içinde ateşlenmeye hazır durumda.
Küresel iktidarlar, Hiroşima ve Nagazaki katliamları bile kendilerine zemin olarak kullanarak dünyada hızla bir nükleer silahlanma ve nükleer santral kurma yarışına girdiler. Katliamın boyutları bu kadar gözler önündeyken, II. Dünya Savaşı sonrasında ABD’nin askeri propagandaları sonucu, hala ABD halkının yüzde 80 ilâ yüzde 90’ı Hiroşima ve Nagazaki’ye atılan atom bombalarının, bir milyon ABD askerini adayı işgal etmekten ve ölmekten kurtardığını düşünüyor. Nükleer yarışında hızla ilerleyen Japonya’nın “ileri teknoloji”li diye savunduğu santrallerinde sürekli ciddi boyutlarda ‘kaza’lar meydana geliyor. Nükleer endüstrisinin en büyük savunucularından Japonya Devlet Başkanı Junichiro Koizumi, Hiroşima’nın yıldönümünde, “dünyada nükleer silahların ortadan kaldırılması için öncü olacakları”nı açıkladı. Nükleer ölümü pazarlayan ikiyüzlü iktidarlar, resmi Hiroşima törenlerinde, bir saatliğine “nükleer silahlanmaya, nükleer savaşlar”a karşıymış gibi göründü.
