günaydın Herkese
geçen haftalarda da olduğu gibi ben daha bugün gözümü açabildim! çok yorulmuşum yaaa böyle bişe olamaz...gece rüyamda hala taşlardan zıplıyodum!
Bu işin güzelliği şurda olsa gerek yol boyu "bidaha asla" "ya pazar günü ne işim var manyakmıyım" diye sorgulamaları yaşarken pazartesi sabah gözünü açar açmaz bir sonraki hafta nerelere gideceği, nerelerde tırmanacağını, hangi manzaralarla karşılaşacağını ve nasıl özel & güzel insanlarla hayatlarla tanışacağını düşünüpte onun heyecanını yaşamak...
Yolculukta kurulan dostluklar çok farklı, çok derin..yolda Can'la bunu da konuşma fırsatı bulduk. Nasıl oluyorda koca şehirde insanlar birbirini kırıp geçirmeye çalışırken doğanın içinde el ele oluyor; taştan zıplayamayana herkes elini uzatıyor, düşene herkes gelip soruyor ağrıdı mı bir yerin diye ya da arkada kalanı herkes heyecanla bekliyor telaşlanıyor onun için, mola yerinde herkes ekmeğini paylaşıyor! Birde bunların karşılıklarını doğa değil de günlük hayat için düşünür müsünüz? Caddede sokakta düşen biri olsa 10 kişiden 8i çevirip kafasını bakmaz ya da kimse menulere saatlerce göz atıp ta aldığı yemeğini paylaşmayı aklından bile geçirmez...
Çok güzel & çok özel bir yolculuktu!Oruç Aruoba'nın güzel bir sözü var dı yanlış hatırlamıyorsam "gün gelir yolculuklar yol olur" diye...bizim bu güzel yolculuklarımızın hayattaki yolumuz olması dileğiyle..
Ela