Bir Safranbolu Masalı

[pesehodka]

Masal bu ya…
Evvel zaman içinde bir krallık varmış. Bu kral çok bencilmiş. Birinin bir şeyler bildiğini örenince hemen uzak diyarlara sürermiş.
Bir gün yine bu kral teftişe başlamış. Bir de ne görsün insanlar ilim öğreniyor, hemen ferman çıkartmış.
‘’ Tez vakitte ilim öğrenenler toplana, uzak diyarlara sürüle…’’
Bu uzak diyarlar o zaman Karabük ve Safranbolu civarları imiş. Karabük ve Safranbolu o zamanlar kimsenin kolay kolay gitmediği yerler. Kışlar uzun, soğuk, çetin ve kara geçermiş.
Askerler almışlar bilginleri ve koyulmuşlar yola. Az gitmişler, uz gitmişler, dere tepe düz gitmişler kaç gün yol yürüdüler bilinmez, varmışlar terk-i diyara. Askerler bırakmışlar bilginleri , dönmüşler memleketlerine.
Eee adı bilgin, oturacak değil ya ‘’ Biz bu dünyaya bir vazife ile geldik, ilki Rabbimize kulluk, ikincisi insanlığa hizmet’’, ‘’nasıl görüyorsak, öle yaşarız’’ demişler, koyulmuşlar işe. Ölçmüşler, biçmişler, tartmışlar, dökmüşler, gizli bir cennet yapmışlar.
Ve öyle bir cennet ki, kocaman bir oyuk içinde olduğu için de olduğu için dışardan onu kimse göremezmiş. Etrafı dağlarla çevrili, yüksek yerlerde çalılıklar, eski döküntüler.
Ve ne cennet olmuş ama ı kadar düzgün sıralı, karşıdan bakınca bütün evler yan yana ama hiçbir ev diğer evin güneşini kapatmıyor. İnsanlar birbirine o kadar kenetlenmiş ki, komşulukları o kadar güzelmiş ki, hala bile o insan sevgisini hissedebiliyorsunuz. Şimdi bile bir yabancı görünce hoşlayıp hal hatır sormayı ihmal etmezler.

Biz gezimize köprü başından başladık. Her yeri karış karış gezmek istedik, ama o kadar çok gezilecek yer vardı ki…
Köprüye patika bile sayılmayacak yollardan geçerek vardık. Köprüden evlerin manzarasını görmeniz gerek. Gelin gerdanına dizilmiş inci gibiler. Köprüyü geçince eski Hükümet konağına varmak için dolambaçlı yollar bizi bekliyordu, ama yolculuk nasıl geçti anlamadık ki insanların güler yüzleri ile karşılaşınca…

Eski Hükümet Konağı hala tüm heybeti ile bir tepede oturuyor. Kapısında bizi lokumlarla karşıladılar. Şu meşhur Safranbolu lokumları ile. Orda Eski Safranbolu ayaklarınızın altında. Rüya gibi bir manzara sizi bekliyor.

 

[pesehodka]

Ynt: Bir Safranbolu Masalı

Gezimiz devam ediyordu. Şimdi tepeden gördüğümüz Cinci Hanı ve Hamamına gitmek için yola koyulduk. Her iki yapı Padişah 1. İbrahim zamanında Safranbolu’ lu Cinci Hoca tarafından yaptırılmış. Yüzlıllar boyunca Çin’den Anadolu topraklarına uzanan tarihi İpek yolu üzerine kurulmuş irili ufaklı yüzlerce kervansaraydan biridir. İki katlı bina şimdi hotel, bar ve kafe olarak hizmet sunmakta. Terasta çaylarımızı yudumlarken etrafa göz gezdirmeyi ihmal etmiyoruz.

 

[pesehodka]

Ynt: BİR SAFRANBOLU MASALI

Namaz vakti girmişti ve hemen yanındaki camide namazı da eda ettikten sonra yola koyulacaktık ki o da ne;

Caminin bitişiğinde eski bakırlar, ibrikler, semaverler… hazine bulmuş gibi hissettim birden. Muhteşem bir manzara: el emeği göz nuru bakır tınıları

İnsan eğer isterse neler yapabileceğini, geçmişinden vazgeçmeden geleceğini yaşayabileceğini çekiç sesleri ile haykırıyorlardı gibi.

 

[pesehodka]

Ynt: Bir Safranbolu Masalı

Şimdi sırada Kaymakam evi müzesi var. Kapıda yine lokumlarla karşılandık. Girdik kapıdan ve ikinci kata çıktık. Ev çok ince düşünülmüş. İlk gözüme çarpan tavanlardı. Tahta oymalı tavanlar el işi. Kaymakam odası, hanım odası, yatak odası, babanne ve gelin odaları derken mutfak . Anlatmaktan ziyade resimlere bakın. Sadece bir iki husus belirteyim. Konakta dediğim gibi büyük aile yaşadığı için alternatifler düşünülmüş. Ayrıca hizmetliler de yaşadığı için herkesin rahatı düşünülmesi gerekiyordu. Oraya giderseniz dikkat edin kapılar direkt olarak odaya açılmıyor. L biçimi bir obje var bu da mahremiyetten dolayı yapılmış.

Bir başka teferruat da misafir geldiği zaman hanımların ve beylerin ayrı odalarda ağırlanmaları ve hanımlara kızların erkeklere de erkeklerin hizmet etmesi. Fakat onların da birbirini görmemesi gerekiyordu. Bunu da düşündüler ve döner bir servis yaptılar. Bununla erkek hizmetli salondan yiyeceği servise koyar, çevirir ve içerden kız hizmetli servisi alıp misafirlere sunar.

Her şeye gem vurulur, ama sevdaya gem vurulur mu?

Nice yiğitler bu servislerin altına iliştirdikleri aşk mektupları ile sevdiklerine ilan-ı aşk etmişler…

Yola devam. Bir tepeye tırmanacağız şimdi de. Karşımızda Kale var. Tepede rüzgar hoş geldiniz dercesine yüzümüzü okşuyor. Soğuk bir şeyler içmenin ve bir şeyler yemenin tam vakti.

Güneş tepenin ardında batmakta ve gün yavaş yavaş bitmekte.

Gece Hangar’ da canlı müzik eşliğinde eğlenmek üzere oradan ayrılıyoruz…