dün (21 temmuz 2017) kuşadası’ndan fethiye’ye doğru yola çıktık kızım hazal ve eşim feride ile. kuşadası-aydın-muğla üzerinden gelişte ilk durağımız ula idi ve orada pide yiyip biraz dinlendikten sonra köyceğiz-beyobası yakınından dalyan-iztizu’na geldik.muğla-koçman üniversitesi’ne devredilen iztuzu’na araçlı girişin 3 lira olması iyiydi. her zaman rüzgarlı ve denizi dalgalı olan iztuzu’nda biraz yüzdük, sahilinde gezdik, caretta caretta yuvalarını gördük.bir ara caretta müzesine gittik ve hasta carettaları havuzlarında izledik, fotoğrafladık.
saat 17.oo sularında gökbel üzerinden sarıgerme’ye indik.plaja araçlı girişin 15 lira olması gerçekten insanı sinirlendiriyor. plajda biraz yüzdük. sarıgerme de iztuzu gibi açık denize baktığı için saat 18.oo sularında büyük dalgalar yüzünden yüzmenin tadına varamadık ve ortaca’ya döndük.
akşam ortaca’da eşimin abisinin evinde kaldıktan sonra sabah fethiye-ölüdeniz’e indik. kızım yamaç paraşütü yapmak istedi. fiyatının daha sonra 260 lira olduğunu öğrendim ve oha dedim. ayrıca havada çektikleri fotoğrafları cd haline getirip 100 lira istemişler ki, bu tam bir terbiyesizlik. kızım; “vermem 100 lira falan” demiş. ayrıca paraşütü kullanan soytarı havada artistik numaralar yaparken kızımın kusmasına neden olmuş. “paraşütü kullanan soytarının ukalalıklarının ve 260 liranın acısını kusarak çıkardım. paraşüt kusmuk oldu” dedi.
biz eşimle ölüdeniz alanına araçla girdik. altımızda “hususi” minibüs olmasına rağmen 45 tl giriş isteyince tepem attı.sonra “özel araç” muamelesi ile 25 tl verdik. kişi girişi 7.5 tl. yani bu paralar gerçekten fazla. hayatta en nefret ettiğim şey işin soygunculuk haline dönüştürülmesi. ölüdeniz’de yamaç paraşütçülüğü ve plaja giriş alanı buna iki önemli örnek.
içeride ise apayrı bir soygun düzeni kurulmuş. bütün plaj alanı, daha önce taşlı yol olarak gezdiğimiz bölümlerin önemli kısmı dahil tüm olarak şemsiye-şezlong ve masalarla kapatılmış. insanların plaj alanında havlularını serip, şemsiyelerini dikecekleri alan kalmamış.ve ölüdeniz’in lagün alanı (kendisini yoğun insan kalabalığından dolayı temizleyemediği için) kirlilikten ölmek üzere.
burada yaklaşık 10 yıl önce denizanası görmüştüm.bu dönemde kirlilikten dolayı yine vardı.müthiş insan yoğunluğu sonucu elde edilen gelirin sanki beş kuruşu dahi denizin temizliği için kullanılmıyormuş gibi.
NİHAYET TEK BAŞINA
ölüdeniz’den sonra fethiye-arpacık’taki kaynanamın evine çıktık. akşamı orada geçirdikten sonra sabah (22 temmuz) kahvaltısıyla tek başıma yola çıkmak için artık (nihayet) hazırım.
uzun süredir bu yolculuğun hayalini kuruyordum. o anlamda nihayet;aydın-muğla-denizli-burdur-ısparta-konya-aksaray-nevşehir-kayseri-malatya-diyarbakır-elazığ-tunceli-erzurum-kars-ardahan-artvin-hopa/sarp’tan gürcistan-azerbaycan-iran olarak hayal ettiğim tek başına gezime saat 11.oo’de arpacık-gedre mahallesi’nden başladım. fethiye-çameli üzerinden (aynes yem fabrikası noktasından) denizli-antalya yoluna çıktım.antalya’ya doğru gidişin 3.5 km noktasında keloğlan mağarası’na sapmak için tabela aradım. yaklaşık 7 km gittikten sonra, bu işte terslik var diyerek bir akaryakıt istasyonuna yanaştım ve yolu sordum.tabii ki terslik vardı. “yaklaşık 4 km geriye gitceksin ve orada sun petrol’ün yanından sağa sapcaksın. bölünmüş yolu yaparken, oradaki tabelayı kaldırdılar ve insanlar böyle zorluk çekiyor işte” dedi konuştuğum dayı. yol çalışması sırasında tabelayı kaldırıp yerine sonra dikmeyen karayolu görevlilerini de kınamadan geçmemek gerek.
sonuçta kavşaktan sağa saptım ve acıpayam’a yaklaşık 15 km uzaktaki dodurgalar mahallesi yoluna girdim.acıpayam-dedebağı ve dodurgalar mahallelerinde hala (yoğun olmasa da) tütüncülük yapılıyor. kavşaktan dodurgalar’a saptıktan yaklaşık 1.5 km sonra yol kenarında bir armut ağacının dibinde kırılmış ve küfeden yaygı üzerine dökülmüş tütünleri gördüm. dayının biri oturmuş tütün diziyordu. çocukluğumdan beri tütünün içinde büyümüş ve iyi tütün kırıp-dizen biri olarak bir iğne ben de tütün dizeyim dedim. hatta ramazan dayı’nın olduğu yeri geçmeme rağmen, dönüp yanına geldim ve derdimi anlattım. ramazan dayı ”kulağım duymeyo, bağır” dedi. tekrar derdimi anlattım. bir iğne tütün dizmek istiyorum dedim.oturdum, dizmeye başladım ve ramazan dayı ile epey de sohbet ettik. dayı ben tütün dizerken üç-beş domates, salatalık, biber vs toplayıp verdi bana. 5 dakikada iğneyi doldurup verdim ve keloğlan mağarası’na gittiğimi söyledim. o da yolu tarif etti ve vedalaşıp yola çıktım.
DOĞA HARİKASI KELOĞLAN MAĞARASI
yaklaşık 2 km sonra mağaranın kahverengi tabelasını görüp sola saptım ve sulama kanalı boyunca eski asfalt yolda ilerleyerek mallı dağı’nın doğu yamacına tırmandım.bu noktanın güneye bakan yüzünde dodurga ovasının ekili arazileri güzel bir manzara oluşturuyor. ovadan yaklaşık150-200 metre yükseklikte mağara giriş alanı sürekli esiyor. temmuz sıcağından bunalanlar için iyi bir soluklanma alanı burası.
acıpayam belediyesi’nin şirketi abeltaş tarafından işletilen mağaraya giriş 3 lira. mağaranın girişinde bilgi tabelası (ayrıca ingilizce) var. 145 metre uzunluğunda olduğu belirtilen mağaranın tabii ki 50 metre civarında bir alanını gezme olanağı var. diğer alanlarda çalışma yapılıp açılması düşünülmüyormuş.iyi biçimde ışıklandırılmış mağaranın içinde su yok. ama “on milyon yılda” oluştuğu belirtilen sarkıt ve dikitler gerçekten görülmeye değer. flaşlı olmamak kaydıyla içeride fotoğraf çekme olanağı da var.
herkesin görmesi gereken bir yer.dodurgalar’dan 6 km, denizli-antalya yolundan yaklaşık 9 km’lik bir alanda önemli bir doğa harikası. yolu asfalt olduğu için ulaşım çok rahat.
(içeride çektiğim fotoğraflar bişeye benzemediği için, mağaranın sitesinden fotoğraf aldım)
Saat 20.oo sularında budur gölü kenarında olacağım. Büyük olasılıkla göle de bir dalarım ve aracımda orada geceleyeceğim.
(22 temmuz. Saat 16.oo)
saat 17.oo sularında gökbel üzerinden sarıgerme’ye indik.plaja araçlı girişin 15 lira olması gerçekten insanı sinirlendiriyor. plajda biraz yüzdük. sarıgerme de iztuzu gibi açık denize baktığı için saat 18.oo sularında büyük dalgalar yüzünden yüzmenin tadına varamadık ve ortaca’ya döndük.
akşam ortaca’da eşimin abisinin evinde kaldıktan sonra sabah fethiye-ölüdeniz’e indik. kızım yamaç paraşütü yapmak istedi. fiyatının daha sonra 260 lira olduğunu öğrendim ve oha dedim. ayrıca havada çektikleri fotoğrafları cd haline getirip 100 lira istemişler ki, bu tam bir terbiyesizlik. kızım; “vermem 100 lira falan” demiş. ayrıca paraşütü kullanan soytarı havada artistik numaralar yaparken kızımın kusmasına neden olmuş. “paraşütü kullanan soytarının ukalalıklarının ve 260 liranın acısını kusarak çıkardım. paraşüt kusmuk oldu” dedi.
biz eşimle ölüdeniz alanına araçla girdik. altımızda “hususi” minibüs olmasına rağmen 45 tl giriş isteyince tepem attı.sonra “özel araç” muamelesi ile 25 tl verdik. kişi girişi 7.5 tl. yani bu paralar gerçekten fazla. hayatta en nefret ettiğim şey işin soygunculuk haline dönüştürülmesi. ölüdeniz’de yamaç paraşütçülüğü ve plaja giriş alanı buna iki önemli örnek.
içeride ise apayrı bir soygun düzeni kurulmuş. bütün plaj alanı, daha önce taşlı yol olarak gezdiğimiz bölümlerin önemli kısmı dahil tüm olarak şemsiye-şezlong ve masalarla kapatılmış. insanların plaj alanında havlularını serip, şemsiyelerini dikecekleri alan kalmamış.ve ölüdeniz’in lagün alanı (kendisini yoğun insan kalabalığından dolayı temizleyemediği için) kirlilikten ölmek üzere.
burada yaklaşık 10 yıl önce denizanası görmüştüm.bu dönemde kirlilikten dolayı yine vardı.müthiş insan yoğunluğu sonucu elde edilen gelirin sanki beş kuruşu dahi denizin temizliği için kullanılmıyormuş gibi.
NİHAYET TEK BAŞINA
ölüdeniz’den sonra fethiye-arpacık’taki kaynanamın evine çıktık. akşamı orada geçirdikten sonra sabah (22 temmuz) kahvaltısıyla tek başıma yola çıkmak için artık (nihayet) hazırım.
uzun süredir bu yolculuğun hayalini kuruyordum. o anlamda nihayet;aydın-muğla-denizli-burdur-ısparta-konya-aksaray-nevşehir-kayseri-malatya-diyarbakır-elazığ-tunceli-erzurum-kars-ardahan-artvin-hopa/sarp’tan gürcistan-azerbaycan-iran olarak hayal ettiğim tek başına gezime saat 11.oo’de arpacık-gedre mahallesi’nden başladım. fethiye-çameli üzerinden (aynes yem fabrikası noktasından) denizli-antalya yoluna çıktım.antalya’ya doğru gidişin 3.5 km noktasında keloğlan mağarası’na sapmak için tabela aradım. yaklaşık 7 km gittikten sonra, bu işte terslik var diyerek bir akaryakıt istasyonuna yanaştım ve yolu sordum.tabii ki terslik vardı. “yaklaşık 4 km geriye gitceksin ve orada sun petrol’ün yanından sağa sapcaksın. bölünmüş yolu yaparken, oradaki tabelayı kaldırdılar ve insanlar böyle zorluk çekiyor işte” dedi konuştuğum dayı. yol çalışması sırasında tabelayı kaldırıp yerine sonra dikmeyen karayolu görevlilerini de kınamadan geçmemek gerek.
sonuçta kavşaktan sağa saptım ve acıpayam’a yaklaşık 15 km uzaktaki dodurgalar mahallesi yoluna girdim.acıpayam-dedebağı ve dodurgalar mahallelerinde hala (yoğun olmasa da) tütüncülük yapılıyor. kavşaktan dodurgalar’a saptıktan yaklaşık 1.5 km sonra yol kenarında bir armut ağacının dibinde kırılmış ve küfeden yaygı üzerine dökülmüş tütünleri gördüm. dayının biri oturmuş tütün diziyordu. çocukluğumdan beri tütünün içinde büyümüş ve iyi tütün kırıp-dizen biri olarak bir iğne ben de tütün dizeyim dedim. hatta ramazan dayı’nın olduğu yeri geçmeme rağmen, dönüp yanına geldim ve derdimi anlattım. ramazan dayı ”kulağım duymeyo, bağır” dedi. tekrar derdimi anlattım. bir iğne tütün dizmek istiyorum dedim.oturdum, dizmeye başladım ve ramazan dayı ile epey de sohbet ettik. dayı ben tütün dizerken üç-beş domates, salatalık, biber vs toplayıp verdi bana. 5 dakikada iğneyi doldurup verdim ve keloğlan mağarası’na gittiğimi söyledim. o da yolu tarif etti ve vedalaşıp yola çıktım.
DOĞA HARİKASI KELOĞLAN MAĞARASI
yaklaşık 2 km sonra mağaranın kahverengi tabelasını görüp sola saptım ve sulama kanalı boyunca eski asfalt yolda ilerleyerek mallı dağı’nın doğu yamacına tırmandım.bu noktanın güneye bakan yüzünde dodurga ovasının ekili arazileri güzel bir manzara oluşturuyor. ovadan yaklaşık150-200 metre yükseklikte mağara giriş alanı sürekli esiyor. temmuz sıcağından bunalanlar için iyi bir soluklanma alanı burası.
acıpayam belediyesi’nin şirketi abeltaş tarafından işletilen mağaraya giriş 3 lira. mağaranın girişinde bilgi tabelası (ayrıca ingilizce) var. 145 metre uzunluğunda olduğu belirtilen mağaranın tabii ki 50 metre civarında bir alanını gezme olanağı var. diğer alanlarda çalışma yapılıp açılması düşünülmüyormuş.iyi biçimde ışıklandırılmış mağaranın içinde su yok. ama “on milyon yılda” oluştuğu belirtilen sarkıt ve dikitler gerçekten görülmeye değer. flaşlı olmamak kaydıyla içeride fotoğraf çekme olanağı da var.
herkesin görmesi gereken bir yer.dodurgalar’dan 6 km, denizli-antalya yolundan yaklaşık 9 km’lik bir alanda önemli bir doğa harikası. yolu asfalt olduğu için ulaşım çok rahat.
(içeride çektiğim fotoğraflar bişeye benzemediği için, mağaranın sitesinden fotoğraf aldım)
Saat 20.oo sularında budur gölü kenarında olacağım. Büyük olasılıkla göle de bir dalarım ve aracımda orada geceleyeceğim.
(22 temmuz. Saat 16.oo)
