Küçükken Neler Yapardık?

[BÎ-HABER]

Ynt: Küçükken Neler Yapardık?

geceleri saklambaç oynardık:=))))

 

[mustafa avcı]

Ynt: Küçükken Neler Yapardık?

derede balık tutmak............

 

[ferdane gül]

Ynt: Küçükken Neler Yapardık?

bulutları çeşitli şekillere benzetmek

 

[mustafa avcı]

Ynt: Küçükken Neler Yapardık?

çiplak ayakla biçilmiş tarllarda yürümek........

 

[Lila]

Ynt: Küçükken Neler Yapardık?

Annem ve Eskiden

Üzerinde zıpladığımızda
İçlerinden samanlar dökülen
Yeşil koltuklarımız vardı.
Ve bunların üzerinde,
Pencere önündeki
Diğer tüm çiçeklere kafa tutmuş,
Yeşilli, sarılı, kırmızılı gülleri olan
Annemin elleriyle ördüğü
Rengarenk kırlentler bir de...

Daire şeklinde paspaslarımız olurdu sonra,
O zamanlar moda olan,
Biz çocukların pek sevmediği
Ama zevkli annemin pastel tonlarda örüp,
Onları da sevimli yaptığı paspaslar.
Onların ortasında bile bir gül deseni
Mutlaka olurdu.
Çiçek, çiçek, her yer çiçek.

Bizler de çiçek gibiydik sonra.
Kısacık kesilmiş tırnaklarımız,
Cebimizde mutlaka üçgen şeklinde
Ütülenmiş mendillerimiz olurdu.
Kolalanmış yakamız,
Tiril tiril önlüklerimiz,
Bir de bizleri sarıp sarmalayan,
Düşlerimiz olurdu.
İki çiğdem, bir çekirdek çocuklarıydık.

Heyecanla beklediğimiz arkası yarınlarımız,
Mum ışığında yaptığımız sohbetlerimiz vardı.
Hep birlikte söylediğimiz şarkılarımız bir de.

Yemeklerden sonra ellerimizi havaya kaldırarak
Lavabo önünde sıraya girmek öğretilmişti bize.
Tüm masum duygularımız gibi,
Ellerimiz, yüzümüz de tertemizdi.

Bir ahbaba gönderilirdik arada,
‘Bir maniniz yoksa, annemler size gelmek istiyor’ derdik.
Onların hiçbir zaman manisi olmadı.

Akşamları babamın getireceği
Melek Sakızlarını heyecanla beklerken,
O kavrulmuş soğan kokusu,
O ev gibi ev kokusu nasıl unutulur annem.

Annem...

Bilir misin?
‘Ömründe yediğin en güzel yemek ney? ’ diye sorsalar,
Aklıma gelen tek yemek;
Taze fasulye oluyor.
Hani bir Pazar günü çok acıkmıştık da,
Sen taze fasulye pişirmiştin,
‘Az bekleyin, yanına pilav da yapacağım’ demiştin ya.
Hani biz bekleyememiştik.
Ekmeklerin arasına taze fasulye koyup,
Sandviç hazırlamıştın.
Bilir misin annem,
Ömrümde hiçbir yediğim yemek öyle tatlı gelmedi.
Hiçbir yiyecek onun yerini tutmadı.
Hiçbiri, inan.

Ya bana diktiğin çiçekli elbise.
Hani, kolsuz, kiloş etekli olan...
Hani mavili beyazlı iri çiçekli.
Hani dönerken,
Eteklerinde dünyayı döndürdüğüm o elbise.
Hani tüm yaşamın tek hakimi ben iken,
Hani döndükçe birbirine karışan renklerinde
Geleceği boyadığım o elbise.
Bir daha hiç öyle güzel elbisem olmadı.
Hiçbir elbisem öyle yakışmadı.
Mavi renk de bir daha hiç öyle temiz olmadı.

Bir de abimin sünnetinde
Hepimize takım ördüğün turuncu kazaklar.
Bir daha hiçbir kazağım öyle ısıtmadı.

Sahi annecim,
O gücü nereden bulurdun?
Bazen yorulduğumda,
İşler, yükler ağır geldiğinde,
Hayata söylendiğimde,
Hatta kahrettiğimde
O günler aklıma gelir,
Seni düşünürüm.
Pazar günü olurdu da;
Önce dört çocuğunu teker teker yıkar,
Sonra alüminyum kocaman bir leğende
Çamaşırlarımızı, çarşaflarımızı elinde yıkardın.
Bir yandan çamaşır suyu içinde beyazlar kaynardı da,
Ilık, keskin kokulu bir buhar yayılırdı evin içine.
Ve sen annem, sırtını dönüp,
Eğilip çitiliye çitileye yarınlarımızı da yıkardın.

Şimdi çamaşır makineleri bile senin yaptığın kadar,
Sakız gibi beyazlatamıyor.
Çamaşırlar kururken bir yandan kısır,
Bir yandan da en koyusundan ayran yapardın.
Oturur bir güzel yerdik,
Sonra tüm yorganları dikerek kaplardın.
Bir de aynı güne ütüleri sığdırırdın.
Sen mi çok büyüktün,
Günler mi çok uzundu,
Yoksa yaşamın düğümleri daha mı sıkıydı.
Yoksa hep birlikte atılan düğümler
Daha mı sağlam oluyordu.

Ya sonra,
Ya eşek kadar kız olduğumda,
Mimarlık okurken,
Proje teslimi zamanları,
Uykusuz gecelerimizde,
Sadece bana değil,
Eve getirdiğim tüm arkadaşlarıma
Hizmetine ne demeli.
Meyveleri soyup ağzımıza verişine.
Tüm bunlar yetmiyormuş gibi
Projelerimizi yetiştiremeyeceğiz diye,
Eline rapido kalemi alıp,
Çimleri noktalamana ne demeli.

En basit bir dersten dahi olsa,
Her sınav gününün sabahı,
Kapıdan sağ ayağımı atmamı isteyip,
Sırtıma dokunarak dua edişine...

İyi mi, hala bütün eşiklerden geçerken
Sağ ayağımı atıyorum.
Sol ayağımı yanlışlıkla atarsam,
Çaktırmadan geri dönüp,
Sağ ayağımı yeniden atıyorum.

Ya bizlere ördüğün çeyizlere.
Üç kızına da,
ikişer tane dantel masa örtüsü örülür mü be annem.
Yatak odası takımları, kanaviçeler.
Göz mü dayanır onca şeye.
Bak, şimdi bir iğnenin deliğini zor buluyorsun.

Ya attığın her ilmeğinde,
Ördüğün her zincirinde bizler için ettiğin dualara...

Hala yokluğunda elim kolum bağlanır.
Hala her derdimde, koynundur yerim.

Leyla Ayyıldız

 

[ferdane gül]

Ynt: Küçükken Neler Yapardık?

Başlığa çok uyan bir paylaşım olmuş,teşekkürler.Bunu yazan kimdir?

 

[mirkan]

Ynt: Küçükken Neler Yapardık?

off road yapardık ( kendimi hala küçük görüyorum ) ;D

 

[Lila]

Ynt: Küçükken Neler Yapardık?

Başlığa çok uyan bir paylaşım olmuş,teşekkürler.Bunu yazan kimdir?

Merhaba Ferdane Hanım,
Şiiri ben yazdım.
İsmim Leyla Ayyıldız...
Şiiri de editleyerek altına imzamı bıraktım.
Sevgilerimle...

 

[nautilus]

Ynt: Küçükken Neler Yapardık?

Leyla Hanım
Çok güzel anlatmışsınız teşekkürler

 

[melis_burcu]

Ynt: Küçükken Neler Yapardık?

ben normal bir çocuk değildim

 

[BÎ-HABER]

Ynt: Küçükken Neler Yapardık?

okulu asıp Bahçelievler 7. caddeye giderdik, ne varsa orda şimdi olsa gitmem herhalde:=))))))))))))))

 

[gezent-i]

Ynt: Küçükken Neler Yapardık?

Sevgili Leyla AYYILDIZ,

Bu kadar mı duygu yüklenir bir yazıya. Bu kadar mı dolar taşar kelimeler... Ben buna şiir diyemedim. Hayatın, analığın, kutsallığın ta kendisi. O zaman annelerimizin yaptığının yarısını sanırım biz kendi çocuklarımıza yapamıyoruz şimdi... Annenizin ellerinden öperim. (Yazınızı okuduğumda gözlerim doldu, itiraf etmeliyim )

 

[Belonni]

Ynt: Küçükken Neler Yapardık?

Çok güzel bir şiir teşekkürler.

 

[Lila]

Ynt: Küçükken Neler Yapardık?

Sevgili Leyla AYYILDIZ,

Bu kadar mı duygu yüklenir bir yazıya. Bu kadar mı dolar taşar kelimeler... Ben buna şiir diyemedim. Hayatın, analığın, kutsallığın ta kendisi. O zaman annelerimizin yaptığının yarısını sanırım biz kendi çocuklarımıza yapamıyoruz şimdi... Annenizin ellerinden öperim. (Yazınızı okuduğumda gözlerim doldu, itiraf etmeliyim )

Herkese çok teşekkür ederim.
Ben de yazdıklarınızı okurken duygulandım.

 

[PrometheusTR]

Ynt: Küçükken Neler Yapardık?

küçükken büyümek isterdim,
büyüdüm; küçülmek istiyorum...

 

[palamentra]

Ynt: Küçükken Neler Yapardık?

Neler yapmazdık ki küçükken..

Misal yağmurdan sonra yolların kenarlarına doluşur akan yağmur suyunun önünü tıkar kendimizce barajlar yapardık. Tahta tekerlekli arabalar yapar toprak yollarda arabacılık oynardık. Bilyeli arabası olanı kendi içimizde burjuva ilan ederdik. Yüzmeyi bilmezdik ama derenin kenarında ağabeylerimizden arda kalan suda yüzmeye çalışırdık. Sabah erken kalkardık örneğin. Şimdiki gibi pazarları deli gibi uyumazdık. Sabah erkenden kalkar Trabzon radyosunda Süreyya Davulcuoğlu’nun “atmacayı vurdular bir avuç kanı için” çıksın diye beklerdik.

Salı günleri TRT’deki Türk sinemasını iple çekerdik. Cumartesi günleri hakeza yine TRT’deki Türk filmi için uykusuz kalırdır.

Kara Şimşeğimiz vardı mesela bizim. Boni'miz vardı. Michael ikonumuzdu bizim.

Perihan ablamız vardı. Perihan ablayı seyreder ve ertesi gün okulda birbirimize anlatır dururduk.

Yerli malı haftasında annemize helva yaptırırdık. En hormonsuz elmayı manavdan satın alırdık.

Milli eğitimin okullarda dağıttırdığı sek sütleri içemezdik örneğin.

Kendi ineğimizden sağılan sütün daha mübarek olduğu noktasında ittifak ederdik çocukça halimizle.

Darbenin neden olduğunu bilmeden kimimiz Turgut Sunalp’i desteklerdi seçimde kimimimiz Turgut Özalı. rozet yarışına girerdik. Hatta rozetin rojet olduğu konusunda tartışır dururduk.

Seçim akşamları ıslahatçı demokrasi partisinin seçimi kazanacağına dönük iddiasını ciddiye alırdık.

Sabahları annemizin halis muhlis kestane odunuyla yanan sobada pişirdiği pide türü ekmeklere tereyağı sürer öyle yerdik.