insanlar yer , içer , konuşurlar.
hayvanlar yer, içer, boğuşular
insanlık vasfını kaybetmemek için konuşmak,konuşabilmek anlayış gibi temel kavramlara sahip olmakta fayda var.
yeri gelmişken kısa bir hikaye anlatayım anlayana;
kızıldereli kabile şefinin çadırının önünde gözünün önünden hiç ayırmadığı biri beyaz diğeri siyah iki iri köpek durmadan sabah akşam boğuşuyorlarmış, şefin 12 yaşındaki torunu kendini bildi bileli bu iki köpek çadırın önünde boğuşuyomuş.
çadırı korumak için bir köpek yeterliyken niye iki köpek olduğunu , neden birinin siyah birinin beyaz olduğunu anlamak istediğinden dedesine sorar , bilge şef gülümseyip torununa anlatmaya başlar,
-onlar benim için iki simgedir evlat ,
-neyin simgesi diye sorar, çocuk
-iyilik ve kötülüğün simgesidir benim için , aynen bu köpekler gibi iyilik ve kötülük sürekli içimizde mücadele eder durur,bende onları seyrederken hep bunu düşünürüm ve bu yüzden onları hep yanımda göz önünde bulundururum, der bilge şef.
-çocuk burada bir mücadele varsa muhakkak bir kazananı olmalı diye düşünür.ve dedesine sorar ;
-peki sence hangisi kazanacak bu mücadeleyi, beyaz mı siyah mı ?
bilge şef gülümser ve cavap verir;
-hangisi mi ? tabii ki ben hangisini daha iyi beslersem o kazanır....
şimdi bu hikayeyi anlayan anladı zaten, anlamayanada zaten anlatmaya değmez vakit kaybından başka bişey değil.