1 BG den 102 BG ye
Merhabalar.
Çocukluğum ve üniversiteye kadarki gençliğim Bursa’da geçti.
Babam Merinos fabrikasında işçi Annem ev hanımı idi.
Arnavut kaldırımlı sokaklarda oynayarak çocukluğumu özgürce yaşadım.
İp bağlayıp çektiğim çeyrek portakal ve karpuz kabukları ilk arabalarım oldu.
Boş kibrit ve ilaç kutularını yerdeki kilimin motifleri üzerinde araba sesi çıkararak gezdirirdim.
Kibrit kutusunun sürgüsünü çekince pikap, ilaç kutuları da otobüs ve kamyon olurdu.
İp takıp çektiğim plastik arabalarımın tekerlekleri eskiyince tahta makaralar takardım.
Büyük plastik damperli kamyonum ve küreğim vardı. Üstüne binerdim.
Öne arkaya sallanan tahta atım vardı.
Küçük teneke arabalarımın kırmızı lambalı siyah beyaz olanı polis arabası, mavi lambalı beyaz olanı ambulans, makinalı tüfekli olan da askeri cipti. Renkli boyalı camlarından insanlar bakardı.
Babamın takım kutusundaki çekiç, pense, kerpeten, kargaburnu,3 kollu demir kunduracı örsü ile oynardım. Okulda iş bilgisi derslerinde telden ütü altlığı, abajur, resimlik vs yapmıştık.
Annemin bahçede çamaşır ipi olarak kullandığı tellerden yaptığım direksiyonlu kumanda çubuklarını plastik arabalarıma mafsallı olacak şekilde takar, ön tekerleklerini sağa sola döndürürdüm.
Tamamıyla galvaniz telden arabalar yapardım. Direksiyonlu kumanda çubuklu, göbekten vitesli, sağa sola hareketli, döner tekerlekli, açılan kapılı ve kaputlu olurlardı. Süslemek için tellere renkli elektrik kabloları sarardım. Pille çalışan küçük gece lambaları far yapmış, butonu da direksiyon çubuğuna takmıştım. Korna olarak da bisiklet zili kullanmıştım.
İki ahşap latanın uçlarına rulman takıp birini yatay birini dikey yönde metal çengelle birleştirip ahşap gidon takarak sağa sola dönebilen kendi kaykayımı yapmıştım.(el yapımı skuter)
Ailecek Kayıhan çarşısına gidip çuvallar dolusu erzak alırdık. Dadı damağımda kalan İdris Ustanın pideli köftesini yiyip şırasını içtikten sonra evimize dönmek için at arabası veya brıçka kiralardık. Tek atın çektiği bu arabalar yüksek olduğu için demir basamakları vardı. Babam beni arabacının yanına oturturdu. Arabacı dizginleri tutarken arada bir kırbaç şaklatırdı. Atın hamutunda renkli ponpon süsler ve çıngırak vardı. Çevreyi seyir ederek çıngırak sesiyle evimize gelirdik. Sünnet cemiyetimde çift atlı faytonlarla Emir Sultan Türbesi turu atmıştık.
At arabası, brıçka ve faytonların ahşap tekerleklerinin çevresinde demir çemberler olurdu. Çıkma çemberleri sopayla vurup arnavut kaldırımlı sokaklarda çevirirdim. Kaçırmamak için kalın telden güdecek yapmıştım. Yollar asfaltlanınca arabacılar tekerleklere siyah lastik çemberler takmıştı. Tabi ben de hemen lastik çembere geçmiştim. Lastik çember hızlanmıştı ama demir çemberin zevkini vermiyordu.
Fabrikadan emekli olunca üç tekerlekli araba ile seyyar çerezcilik yapan Babama yardım ederek harçlığımı çıkarır olmuştum.
Benim hiç bisikletim olmadı.
Orta öğretime gittiğim Atatürk Lisesinin karşısındaki boş toprak sahada tur hesabı bisiklet kiralanırdı.26 jant bisiklet bana yüksek gelirdi. Ben de 3 tekerlekli büyük bisikletlere binerdim.
Tophane Meslek Lisesinin Metal İşleri bölümünü bitirdim. İlk girişte üniversite sınavını kazanamayınca organize sanayide işe başladım. Hem fabrikada çalıştım hem de sınava hazırlandım.
2.sınavı kazanarak Mimarlık eğitimi için Ankara’ya geçtim. Gündüz mimarlık ofisinde çalışıp akşam da üniversitede okudum. Resmi ve özel kurumlarda çalışarak hayatımı dolu dolu yaşadım.
2023 yılında emekli oldum. Meslekte 44.yılım.
Şimdilerde Antalya’da 2023 model Suzuki Jimny cipime biniyorum.
Cipime bibince kendimi çocukluğumdaki tek beygirli brıçkaya binmiş gibi yüksekte hissediyorum.
Şimdi daha önce kullandığım binek araçlarım bana yere çok yakın gibi geliyor.
Meğerse o araçlarda kapıyı açıp koltuğa otururken iniyormuşum.
Artık at yok, araba yok, arabacı yok, kamçı yok.
Arabacı benim. Dizginler benim elimde. Eşimle birlikte gönlümüzce gezebiliyoruz.
Brıçka kadar yavaş seyir edemiyorum ama toprak yollarda brıçka benzeri seyir zevkini yaşıyorum.
Hey gidi hey. Nereden nereye.
1 BG den 102 BG ye.
Atlar kaputun altında. Onları benzinle besliyorum.
Beni bu günlere ulaştırdığı için Allah’a şükürler olsun.
Hepinize iyi seyirler. Selamlar, Saygılar.
Merhabalar.
Çocukluğum ve üniversiteye kadarki gençliğim Bursa’da geçti.
Babam Merinos fabrikasında işçi Annem ev hanımı idi.
Arnavut kaldırımlı sokaklarda oynayarak çocukluğumu özgürce yaşadım.
İp bağlayıp çektiğim çeyrek portakal ve karpuz kabukları ilk arabalarım oldu.
Boş kibrit ve ilaç kutularını yerdeki kilimin motifleri üzerinde araba sesi çıkararak gezdirirdim.
Kibrit kutusunun sürgüsünü çekince pikap, ilaç kutuları da otobüs ve kamyon olurdu.
İp takıp çektiğim plastik arabalarımın tekerlekleri eskiyince tahta makaralar takardım.
Büyük plastik damperli kamyonum ve küreğim vardı. Üstüne binerdim.
Öne arkaya sallanan tahta atım vardı.
Küçük teneke arabalarımın kırmızı lambalı siyah beyaz olanı polis arabası, mavi lambalı beyaz olanı ambulans, makinalı tüfekli olan da askeri cipti. Renkli boyalı camlarından insanlar bakardı.
Babamın takım kutusundaki çekiç, pense, kerpeten, kargaburnu,3 kollu demir kunduracı örsü ile oynardım. Okulda iş bilgisi derslerinde telden ütü altlığı, abajur, resimlik vs yapmıştık.
Annemin bahçede çamaşır ipi olarak kullandığı tellerden yaptığım direksiyonlu kumanda çubuklarını plastik arabalarıma mafsallı olacak şekilde takar, ön tekerleklerini sağa sola döndürürdüm.
Tamamıyla galvaniz telden arabalar yapardım. Direksiyonlu kumanda çubuklu, göbekten vitesli, sağa sola hareketli, döner tekerlekli, açılan kapılı ve kaputlu olurlardı. Süslemek için tellere renkli elektrik kabloları sarardım. Pille çalışan küçük gece lambaları far yapmış, butonu da direksiyon çubuğuna takmıştım. Korna olarak da bisiklet zili kullanmıştım.
İki ahşap latanın uçlarına rulman takıp birini yatay birini dikey yönde metal çengelle birleştirip ahşap gidon takarak sağa sola dönebilen kendi kaykayımı yapmıştım.(el yapımı skuter)
Ailecek Kayıhan çarşısına gidip çuvallar dolusu erzak alırdık. Dadı damağımda kalan İdris Ustanın pideli köftesini yiyip şırasını içtikten sonra evimize dönmek için at arabası veya brıçka kiralardık. Tek atın çektiği bu arabalar yüksek olduğu için demir basamakları vardı. Babam beni arabacının yanına oturturdu. Arabacı dizginleri tutarken arada bir kırbaç şaklatırdı. Atın hamutunda renkli ponpon süsler ve çıngırak vardı. Çevreyi seyir ederek çıngırak sesiyle evimize gelirdik. Sünnet cemiyetimde çift atlı faytonlarla Emir Sultan Türbesi turu atmıştık.
At arabası, brıçka ve faytonların ahşap tekerleklerinin çevresinde demir çemberler olurdu. Çıkma çemberleri sopayla vurup arnavut kaldırımlı sokaklarda çevirirdim. Kaçırmamak için kalın telden güdecek yapmıştım. Yollar asfaltlanınca arabacılar tekerleklere siyah lastik çemberler takmıştı. Tabi ben de hemen lastik çembere geçmiştim. Lastik çember hızlanmıştı ama demir çemberin zevkini vermiyordu.
Fabrikadan emekli olunca üç tekerlekli araba ile seyyar çerezcilik yapan Babama yardım ederek harçlığımı çıkarır olmuştum.
Benim hiç bisikletim olmadı.
Orta öğretime gittiğim Atatürk Lisesinin karşısındaki boş toprak sahada tur hesabı bisiklet kiralanırdı.26 jant bisiklet bana yüksek gelirdi. Ben de 3 tekerlekli büyük bisikletlere binerdim.
Tophane Meslek Lisesinin Metal İşleri bölümünü bitirdim. İlk girişte üniversite sınavını kazanamayınca organize sanayide işe başladım. Hem fabrikada çalıştım hem de sınava hazırlandım.
2.sınavı kazanarak Mimarlık eğitimi için Ankara’ya geçtim. Gündüz mimarlık ofisinde çalışıp akşam da üniversitede okudum. Resmi ve özel kurumlarda çalışarak hayatımı dolu dolu yaşadım.
2023 yılında emekli oldum. Meslekte 44.yılım.
Şimdilerde Antalya’da 2023 model Suzuki Jimny cipime biniyorum.
Cipime bibince kendimi çocukluğumdaki tek beygirli brıçkaya binmiş gibi yüksekte hissediyorum.
Şimdi daha önce kullandığım binek araçlarım bana yere çok yakın gibi geliyor.
Meğerse o araçlarda kapıyı açıp koltuğa otururken iniyormuşum.
Artık at yok, araba yok, arabacı yok, kamçı yok.
Arabacı benim. Dizginler benim elimde. Eşimle birlikte gönlümüzce gezebiliyoruz.
Brıçka kadar yavaş seyir edemiyorum ama toprak yollarda brıçka benzeri seyir zevkini yaşıyorum.
Hey gidi hey. Nereden nereye.
1 BG den 102 BG ye.
Atlar kaputun altında. Onları benzinle besliyorum.
Beni bu günlere ulaştırdığı için Allah’a şükürler olsun.
Hepinize iyi seyirler. Selamlar, Saygılar.