Manisa Genel Bilgiler

penguen · 12 Şub 2007

İl Trafik No: 45

Yüzölçümü: 13.810 km²

Nüfus: 1.260.169 (2000)

Batı Anadolu'da Spil Dağı ile Gediz Nehri arasında yer alan Manisa, Ege Bölgesinin ulaşım bakımından önemli bir noktasında bulunan zirai, ticari ve sanayi açıdan gelişmiş bir kentimizdir. Tarihi M.Ö. 3000 yıllarına inen ilde Hitit, Frig, Lidya, Makedon, Roma, Bizans, Beylikler ve Osmanlı uygarlıklarına ait izler bulunmaktadır. Tarih boyunca kültür ve sanatın yoğunlaştığı, ticaret yollarının geçtiği Manisa, kültürel ve doğal zenginlikleri ile ilgi çekici tatil olanakları sunmaktadır.

penguen · 12 Şub 2007

Ynt: Genel Bilgiler

İLÇELER

Ahmetli

İzmir – Ankara karayolu üzerinde yeralan Ahmetli’de, 1313 yılında Saruhanoğulları’nın Manisa’yı Bizans İmparatorluğu’ndan almasından sonra, bugünkü Kurtuluş Mahallesi’nde başlayan yerleşim, 1870 yılında nahiye, 1987 yılında da ilçe olmuştur. Doğusunda Salihli, batısında Turgutlu, kuzeyinde Gölmarmara ve Saruhanlı, güneyinde ise Ödemiş bulunmaktadır.

Gediz havzasında yeralan ilçe, yüksek olmayan dağlar ve Gediz Ovası’ndan oluşmaktadır. İlçe ekonomisi tarıma dayalıdır. Tarım ürünlerinin başlıcaları üzüm, tütün, pamuk, buğday, zeytin, domates, salatalık, biber ile yaş sebzedir.

penguen · 12 Şub 2007

Ynt: Genel Bilgiler

Akhisar

İlin kuzeyinde, İzmir - İstanbul karayolu üzerinde bulunan Akhisar, Manisa’nın en büyük ilçesidir. Doğusunda Gördes, güneyinde Gölmarmara, batısında Saruhanlı, kuzeyinde Kırkağaç, Soma ve Sındırgı (Balıkesir) bulunmaktadır.

Bulunan kalıntılardan, tarihinin M.Ö. 3000 yıllarına kadar indiği anlaşılmaktadır. Antik çağdaki bilinen ilk adı Pelopia olan kent, sonraları Thyateira adını almıştır. Lidya Krallığı’nın yıkılmasından sonra Pers, Makedonya, Selevkos, Bergama, Roma ve Bizans yönetiminde kalmıştır. 1307 yılında Saruhanoğulları’nın yönetimine geçerek Akhisar adını almış, Osmanlı döneminde önemli bir kaza merkezi haline gelmiştir.

İlçe ekonomisinde tarımın rolü büyüktür. Ege Bölgesi’nin en önemli tütün üretim merkezi olan Akhisar, sofralık yeşil zeytin üretiminde de ülke üretiminin önemli bir bölümünü karşılamaktadır. Bunlardan başka çekirdeksiz üzüm, buğday, arpa, mısır ve baklagiller üretimi de önem arz etmektedir.

penguen · 12 Şub 2007

Ynt: Genel Bilgiler

Alaşehir

İlin güneydoğusunda, Bozdağ’ın kuzey eteklerinde yeralan Alaşehir, kuzeyde Kula, batıda Salihli, güneyde Nazilli, Kuyucak ve Kiraz, doğuda Sarıgöl ve Eşme ile çevrelidir. M.Ö. 150 – 138 yıllarında Bergama Kralı II. Attalos tarafından kurulan kentin ilk adı Philadelphia’dır. İpek yolu üzerinde bulunması nedeniyle ticari açıdan büyük önem kazanmıştır. Kral II. Attalos’un vasiyeti üzerine Bergama Krallığı’nın Roma İmparatorluğu’na geçmesi üzerine Philadelphia’da Roma topraklarına katılmıştır. M.S. 40 yılından itibaren Hıristiyanlığı kabul eden kent, kısa sürede Hıristiyanlığın en önemli merkezlerinden biri haline gelmiş ve Hıristiyanlığın Ege Bölgesi’nde bulunan, ilk yedi kilisesinden biri olan St. Jean Kilisesi bu dönemde inşa edilmiştir.

Roma İmparatorluğu’nun ikiye ayrılmasından sonra Bizans sınırları içinde kalan Philadelphia, 1093 yılında Selçuklu, 1389’da ise Osmanlı topraklarına katılmış ve adı “Güzel Şehir” anlamına gelen Alaşar olarak değiştirilmiştir. Kurtuluş Savaşı sırasında yakılıp yıkılan kent, Cumhuriyet Dönemi’nde yeniden yapılanmış ve Alaşehir adıyla günümüze kadar gelmiştir.

İlçe ekonomisi bağcılık ağırlıklı olmak üzere tarıma dayalıdır. Gerek kalite gerekse de rekolte bakımından en önemli tarım ürünü çekirdeksiz (Sultani) üzümdür.
Hayvancılık, et tavukçuluğu, sebze ve meyve yetiştiriciliği ile zeytinciliğin yanı sıra, endüstriyel ağırlıklı parça üretimi ve küçük el sanatları da ilçe ekonomisini oluşturan konulardır.

penguen · 12 Şub 2007

Ynt: Genel Bilgiler

Demirci

Manisa’nın kuzeydoğusunda yer alan Demirci ilçesi, kuzeyde Balıkesir, doğu ve kuzeydoğuda Kütahya, güneyde Selendi ve Kula, batıda ise Gördes ve Köprübaşı ile çevrilidir.

Yontma Taş Devri’nden bu yana yerleşim alanı olan bölgede, Hitit, Frig, Lidya, Pers, İskender, Bergama, Roma ve Bizans yönetimlerini yaşayan ilçe, Anadolu Beylikleri döneminde 1310 yılında Türk egemenliği altına girmiştir. 1412 yılına kadar Saruhanoğulları yönetiminde kalan Demirci, bu tarihte Osmanlı yönetimine dahil edilmiştir.

İlçedeki en önemli gelir kaynağı halıcılıktır. Halıcılığın yanı sıra hayvancılık, yayla bağcılığı ile elma, kiraz, ayva, antep fıstığı ve erik üretimi de yapılmaktadır.

penguen · 12 Şub 2007

Ynt: Genel Bilgiler

Gölmarmara

Doğuda Salihli, kuzeydoğuda Gördes, kuzeyinde Akhisar, batıda Saruhanlı, güneyinde Ahmetli ve Salihli ilçeleriyle çevrilidir. İlk yerleşimin ne zaman kurulduğu bilinmemekle birlikte, eski yerleşimin şimdiki gölün bulunduğu alan olduğu, sonradan şimdiki yerine taşındığı anlaşılmakta, adını yakınındaki gölden ve mermer yataklarından aldığı sanılmaktadır. Saruhanoğulları’yla Türklerin eline geçen, Osmanlı döneminde ise Saruhan Sancağı sınırları içinde bulunan Gölmarmara, 1867 yılında Akhisar kazasına bağlı bir nahiye haline getirilmiştir. 1920 – 1922 yılları arasında işgal altında kalmış, 1987 yılında ise ilçe olmuştur.

Ekonomisi tarıma dayalı olan ilçede; pamuk, tütün, lahana, karpuz, kavun, mısır, üzüm, zeytin üretimi ve sebzecilik, köylerinde ise hayvancılık da yaygındır. Son yıllarda tarıma dayalı sanayi konusunda da bazı adımlar atılmıştır.

İlçe yakınındaki Marmara Gölü tektonik çöküntü alanının sularla dolması sonucu oluşmuş bir göldür. Çevresi sulak çayırlarla ve sazlıklarla çevrili olan göl, iklimi ve doğal zenginliği ile kuş çeşitliliğine imkan veren doğal bir ortam oluşturmaktadır. Bu özelliği ile göl ve çevresi, kış mevsiminde su kuşları için önemli bir bölgedir.
İki balıkçılık kooperatifinin faaliyet gösterdiği gölde hakim balık türü sazandır.

penguen · 12 Şub 2007

Ynt: Genel Bilgiler

Gördes

Doğusunda Demirci ve Köprübaşı, kuzeyinde Balıkesir’in Sındırgı ilçesi, batısında Akhisar, güneydoğusunda Gölmarmara, güneyinde Salihli ilçeleriyle komşu olan Gördes, antik dönemden bu yana, yerleşim olma özelliğini korumaktadır. Lidya döneminde Julia Gordos adıyla anılan Gördes, Lidya Krallığı’ndan sonra sırasıyla Pers, Makedon, Roma ve Bizans egemenliğinde kalmış, 14. yüzyıl başlarında Saruhanoğulları’nın,Yıldırım Bayezid zamanında Osmanoğulları’nın yönetimine geçmiş, Kurtuluş Savaşı sırasında 14 ay işgal altında kalmıştır.

1940 yılında meydana gelen şiddetli bir toprak kayması nedeniyle, yapılan planlama sonucunda, 1948 yılında çalışmalara başlanmış ve 1954 yılında ilçe günümüzdeki yerine taşınmıştır.

Ekonomisi büyük ölçüde tarıma dayalı olan ilçede buğday, arpa ve üzümün yanı sıra, kiraz, zeytin, susam, tütün ve baklagiller üretimi yaygındır. Yakın bir döneme kadar ilçe ekonomisinde önemli bir yeri olan tütün ekimi kota uygulaması nedeniyle azaldığından, yayla bağcılığı, kiraz ve antep fıstığı gibi alternatif ürünlere ağırlık verilmiştir. Hayvancılık, ormancılık ve halıcılık da ilçede yaygın geçim kaynaklarıdır.

penguen · 12 Şub 2007

Ynt: Genel Bilgiler

Kırkağaç

Manisa’nın kuzeyinde yer alan Kırkağaç, doğusunda ve güneyinde Akhisar, batısında Soma, kuzeyinde Balıkesir’in Savaştepe, Merkez ve Sındırgı ilçesiyle çevrilidir.

Yöredeki birçok yerleşim gibi 1300’lerin başında Türklerin eline geçen Kırkağaç çevresi Karesioğulları Beyliği hakimiyetindeydi. Osmanlı dönemi başlarında küçük bir yerleşim olan Kırkağaç zaman içinde gelişerek varlığını sürdürmüş ve nihayet 1861 yılından itibaren de Saruhan Sancağı’na bağlı kazalardan biri olmuştur. 1847’de Gelenbe’de doğan ve 1897 – 1902 yılları arasında, Kırkağaç dahil çeşitli ilçelerde kaymakamlık yapan Şair Eşref’in mezarı da Kırkağaç’tadır. Kurtuluş Savaşı sırasında 24 Haziran 1920 yılında işgal edilen ilçe, 12 Eylül 1922 tarihine kadar işgal altında kalmıştır.

Bakırçay sayesinde verimli tarım alanlarına sahip olan ilçede, en önemli geçim kaynağı tarımdır. Sebze ve meyve yetiştiriciliğinin gelişmiş olduğu yörede üzüm, tütün ve domates belli başlı ürünlerdir. Kırkağaç özellikle dayanıklı ve lezzetli kavunlarıyla ünlüdür.

penguen · 12 Şub 2007

Ynt: Genel Bilgiler

Köprübaşı

Salihli – Demirci yolu üzerinde yer alan Köprübaşı, doğusunda Demirköprü Barajı, doğusu ve kuzeydoğusunda Demirci, kuzey ve kuzeybatısında Gördes, güneyinde ise Salihli ilçeleriyle çevrilidir.

İlçe çevresi Hitit, Lidya, Pers, Bergama, Saruhanoğulları ve Osmanlı egemenliği altında kalmıştır.

Demirköprü Barajı sebebiyle Borlu sakinlerinden bir kısmı 1958 yılında şu an Köprübaşı ilçesinin bulunduğu yere taşınmıştır. 1959 yılında yerleşim, 1968 yılında belediye olan Köprübaşı, 1990 yılında da ilçe olmuştur.

Tarım ağırlıklı olan ilçe ekonomisinin en büyük gelir kaynağı, başta tütün olmak üzere hayvancılık, palamut ve tahıl üretimi, balıkçılık, zeytincilik, meyvecilik, sebzeciliktir. 1997 – 98 sezonunda ilçede haşhaş ekimi serbest bırakılmıştır. Tütün ekim alanlarına sınırlama getirilmesi sonucu alternatif ürün arayışı kapsamında, İl Özel İdare Bütçesi’nden ayrılan ödeneklerle yayla bağcılığı, kiraz, kayısı ve kapari üretimi projeleri desteklenmiştir.

penguen · 12 Şub 2007

Ynt: Genel Bilgiler

Kula

İlin doğusunda Uşak il sınırında, İzmir-Ankara karayolu üzerinde, Kara Divlit Dağı yakınlarındaki volkanik bir arazi üzerinde yer almaktadır. İlçenin doğusunda Uşak’ın Eşme ve Gediz ilçeleri, batısında Salihli, kuzeyinde Selendi ve Demirci, güneyinde ise Alaşehir bulunmaktadır.

Volkanik özelliğinden dolayı tarihte “Yanık Ülke” anlamına gelen “Katakekaumene” adıyla anılan Kula; Lidya, Pers, Roma ve Bizans yönetiminde kaldıktan sonra 1300’lerin başında Germiyanoğulları’nın 1420’lerde ise Osmanoğulları’nın egemenliğine girmiştir. 1896 yılına kadar Kütahya Sancağı’na bağlı bir kaza olan Kula, bu tarihte Saruhan Sancağı’na bağlanmıştır. Kurtuluş Savaşı sırasında, 28 Haziran 1920 – 4 Eylül 1922 tarihleri arasında işgal altında kalmıştır.

Özellikle kırsal kesim itibariyle tarım ve hayvancılık en önemli gelir kaynağıdır. Başlıca ürünler tütün başta olmak üzere buğday, arpa, sebze ve meyvedir. Dokumacılık, dericilik, ayakkabıcılık, leblebicilik ve halıcılık da ilçede gelişmiş işkollarıdır.

penguen · 12 Şub 2007

Ynt: Genel Bilgiler

Salihli

İzmir – Ankara yolu üzerinde yeralan Salihli, doğusunda Alaşehir, Kula, kuzeyinde Demirci, Köprübaşı ve Gördes, batısında Gölmarmara ve Ahmetli, güneyinde ise İzmir’in Ödemiş ilçesiyle çevrilidir.

Yöre tarihinin çok eskilere dayandığı, baraj gölü yakınlarındaki Sindel ve Çarıklar köylerinin civarında bulunan fosil ayak izlerinden anlaşılmaktaysa da, bilinen en eski önemli yerleşim merkezi, Salihli’nin 7 km kadar batısında yer alan Sardes’dir. M.Ö. 547 yılına kadar Lidya toprakları olan bölge, bu tarihte Perslerin eline geçmiş ve M.Ö. 334 yılına kadar Pers yönetiminde kalmıştır. Bu tarihten sonra sırayla Makedonya, Bergama, Roma ve Bizans egemenliğinde kalan yöre, 1300’lerin başında Saruhanoğulları’nın, 1400’de Osmanlı İmparatorluğu’nun yönetimine giren Sart, Aydın Sancağı’na bağlı bir kaza olmuştur. O tarihlerde Sart Kazası’na bağlı bir köy olan ve Veled-i Salih (Salihoğlu) adıyla anılan şimdiki ilçe merkezinin, zaman içinde Sart’a oranla daha hızlı bir gelişim göstererek 18. yüzyıl başlarında kasaba 1872’de ise Saruhan Sancağı’na bağlı kaza olduğunu görüyoruz. 1927 yılında Saruhan Sancağı’nın adının değiştirilmesinden sonra Manisa’ya bağlı en büyük ilçelerden biri durumunda olan Salihli, 24 Haziran 1920 – 5 Eylül 1922 tarihleri arasında işgal altında kalmıştır.

İlçe ekonomisi tarım, toprak sanayi, dericilik ve ticarete dayalıdır. İlçe ekonomisinde önem arz eden tarımsal ürünler hububat, üzüm, pamuk ve tütündür. Marmara Gölü ve Demirköprü Barajı’nda balık üretimi yapılmaktadır. Ticari bakımdan önemli bir yere sahip olan ilçede sanayi de gelişmektedir.

penguen · 12 Şub 2007

Ynt: Genel Bilgiler

Sarıgöl

Manisa’nın güneydoğusunda yeralan Sarıgöl, doğuda Uşak, kuzeyde Alaşehir ilçesi, batıda Alaşehir ilçesi ve İzmir, güneyde ise Aydın ile çevrilidir.

İlçe ve çevresinde eski yerleşim izleri bulunmakla birlikte, ilçenin tarihine ilişkin fazla bir bilgi bulunmamaktadır.14.yüzyıl başlarında Türklerin eline geçen ilçenin Osmanlı dönemindeki adı İnegöl’dür. Daha önce Aydın Sancağı’na bağlı bir kaza iken, 1867 yılında nahiye olarak Alaşehir kazasına bağlanmıştır. 22 Haziran 1920 – 4 Eylül 1922 tarihleri arasında işgal altında kalan yerleşimin adı, 1938 yılında Sarıgöl olarak değiştirilmiş, 1957 yılında da ilçe olmuştur.

İlçe ekonomisi tarıma dayalı olup nüfusun % 90 varan kısmı ziraatla geçinmektedir. Kuru üzüm ve tütün dışında arpa, buğday, mısır, zeytin, çeşitli sebze ve meyveler, sanayinin bulunmadığı ilçede önem arz eden ürünlerdir.

penguen · 12 Şub 2007

Ynt: Genel Bilgiler

Saruhanlı

İzmir - İstanbul karayolu üzerinde yer alan Saruhanlı’nın, doğu ve kuzeydoğusunda Akhisar ve Gölmarmara, kuzeybatısında Kınık, güneyinde Turgutlu ve Ahmetli İlçeleri ile, güneybatısında İzmir ili bulunmaktadır.

17. yüzyıl başlarında kurulan ve Belen Nahiyesi’ne bağlı bir köy olan Saruhanlı, 30 Mayıs 1919 – 7 Eylül 1922 tarihleri arasında Yunan işgalinde kalmıştır. Topraklarının verimli olması nedeniyle sürekli göç alanı Saruhanlı civarına, Kurtuluş Savaşı’ndan sonra gelen Balkan Türkleri de yerleştirilmiştir. Saruhanlı 1946 yılında merkez ilçeye bağlı bucak haline gelmiştir. 1953 yılında Yılmaz Köyü ile birleştirilerek belediye teşkilatı kurulmuş ve 1959 yılında ise ilçe olmuştur.

Verimli toprakları nedeniyle ilçedeki en önemli geçim kaynağı tarımdır. Sulanabilir alanlarda çekirdeksiz üzüm, pamuk, sebze ve meyve, diğer alanlarda ise tahıl, tütün ve zeytin yetiştirilmektedir.

penguen · 12 Şub 2007

Ynt: Genel Bilgiler

Selendi

İl merkezine en uzak ilçelerden biri olan Selendi, Demirci, Kula, Uşak’ın Eşme ve Merkez, Kütahya’nın ise Simav ve Gediz ilçeleriyle çevrilidir.

Adını bugünkü Karaselendi Köyü’nde kalıntılarına rastlanılan Slandos Kenti’nden alan Selendi sırasıyla Lidya, Pers, Roma ve Bizans egemenliğinde kalmıştır. Yıkılan kent bugünkü yerinde tekrar kurulmuştur. 8. yüzyıl sonunda Germiyanoğulları’nın, 15. yüzyıl başlarında Osmanlı Devleti’nin yönetimine giren Selendi, 27 Temmuz 1920 – 3 Eylül 1922 tarihlerinde Yunan işgalinde kalmıştır. Daha önce Kula İlçesi’ne bağlı bir nahiye iken 1954 yılında ilçe olmuştur.

Arazi özelliği nedeniyle hayvancılık yaygın olmakla birlikte en önemli geçim kaynağı tütündür. Toprak özelliği nedeniyle kaliteli tütün yetiştirilen ilçede son yıllarda tütün üretimine getirilen kısıtlamalar nedeniyle yayla bağcılığı, zeytin, kiraz, antep fıstığı, sebze ve meyve gibi ürünlere geçiş başlamıştır.

Selendi’de yörük kültürünün ve hayvancılığın etkisi ile çok eski tarihlerden bu yana cirit oyunları oynanmaktadır. Ata binmeye meraklı olan Selendi halkı düğün ve bayramlarını, atlı oyunlarla süslemiştir.

Ata sporumuz olan cirit oyunları Selendi de hala varlığını sürdürmekte, 3 Eylül’de düzenlenen Kurtuluş Şenlikleri’nde cirit müsabakaları düzenlenmekte, 3 Eylül Atıcılar ve Biniciler Derneği çeşitli müsabakalarda ödüller almaktadır.

penguen · 12 Şub 2007

Ynt: Genel Bilgiler

Soma

İlin kuzeybatısında yer alan Soma, doğusunda Kırkağaç, batısında İzmir’in Kınık ve Bergama ilçeleri, kuzeyinde Balıkesir’in Savaştepe ve İvrindi ilçeleri, güneyinde ise Akhisar ile komşudur.

Bergama, Roma ve Bizans yönetiminde kalan Soma yöresi, 1300 yıllarında Karesioğulları’nın, 1360 yılında da Osmanoğulları’nın hakimiyetine girmiştir. Daha önce Tarhala kazasına bağlı bir köy olan yerleşim, 16. yüzyılda gelişerek kaza merkezi olmuştur. 19 yüzyıl başlarında Soma ve Kırkağaç adıyla Hüdavendigar Sancağı’na, yüzyıl ortalarında Tarhala ve Soma adıyla Karesi Sancağı’na, yüzyılın sonlarında, 1882 yılında Soma adıyla kaza olarak Saruhan Sancağı’na bağlanmış, Kurtuluş Harbi sırasında, 23 Haziran 1920 – 13 Eylül 1922 tarihleri arasında Yunan işgali altında kalmıştır.

Türkiye’nin en kaliteli linyit kömürüne sahip olan ilçede, kömür ve kömürden elde edilen elektrik enerjisi ilçe ekonomisinde ilk sırayı almaktadır. İlçede Ege Linyit İşletmesi Bölge Müdürlüğü ile TEAŞ santralleri bulunmaktadır.

Tarımsal alanda buğday, arpa, tütün ve üretimi ile zeytincilik yapılmaktadır.

penguen · 12 Şub 2007

Ynt: Genel Bilgiler

Turgutlu

Doğusunda Ahmetli, batısında Manisa Merkez ilçe ve İzmir’in Kemalpaşa ilçesi, kuzeyinde Saruhanlı, güneyinde ise İzmir’in Ödemiş ve Bayındır ilçeleriyle çevrili olan Turgutlu, nüfus bakımından Akhisar ve Salihli’den sonra Manisa’nın 3. büyük ilçesidir. Saruhanoğulları döneminde Turudlu adıyla anılan bir Türkmen aşireti tarafından bir yerleşim oluşturulduğu, Osmanlı döneminde hızla geliştiği ve daha sonra adının Turgutlu olduğu bilinmektedir. 29 Mayıs 1919 – 7 Eylül 1922 tarihleri arasında işgal altında kalmıştır.

Ekonomisi, tarımsal üretim ve toprak sanayine dayalı olan ilçede, Gediz Ovası’nın verimli toprakları ve uygun iklim koşulları sayesinde üzüm, pamuk, buğday ve tütün ile sebze ve meyve yetiştirilmektedir. İlçe gelişen konserve sanayii, tarım alanında çeşitliliğe neden olmuştur. Meyvelerden kiraz, erik, incir ve şeftali, sebzelerden de biber, salatalık ve domates üretimi önem arz etmektedir.

Manisa Genel Bilgiler

Zirve

Zirve

Zirve

Zirve

Zirve

Zirve

Zirve

Zirve

Zirve

Zirve

Zirve

Zirve

Zirve

Zirve

Zirve

Zirve

BENZER KONULAR

GEZENBİLİR TV

GEZENBİLİR'İ TAKİP EDİN

Forum istatistikleri

POPÜLER KONU ETİKETLERİ

Destekçilerimiz