Kar Sığınakları ve Bivaklama

Kış dağcılığı denince birçok insanın aklına karda iz açmanın zorluğu, soğuk ve üşüme duygusu gelir. Fakat karla kaplı bu ortamda bulunmak aslında düşündüğümüz kadar kötü bir şey değildir. Çığ olarak tepemize düşse de, kulvarlarda üzerinde kayıp kafamızı, bacağımızı kırsak da, şu fani hayatta her kötü alışkanlığın olduğu gibi karın da bazı güzel yönleri vardır.

Tabii ki burada bol bol ultraviyole yiyip, birkaç günde bronzlaşıp, şehirde nasıl hava attığımızdan bahsetmeyeceğiz. Karın bir başka ‘güzel’ yönü olan kar sığınaklarından bahsedeceğiz. Bu öyle bir güzelliktir ki, bize hiç kimsenin yaşatmadığı sıcak kış gecelerini yaşatabilir. Yine de unutmayın ki her güzelde olduğu gibi bu güzelle de ilişkimizin kontrolü elimizde olmadığı sürece tehlikedeyiz demektir.

Kar sığınakları çok ürkütücü görünseler de, emin olun ki bir çok yönden (mesela North Face V25) çadıra beş basarlar. Yani koruma, yalıtım ve konfor özellikleri ile çok üstündürler (Bkz. İletkenlik Katsayıları).

İnsan vücudu, enerji tüketen bir ısıtıcı olarak düşünülebilir. Bu ısı kaynağının gücü gerçekleştirilen aktivitenin ağırlığı ile doğru orantılıdır. Bu değer ortalama olarak yetişkin bir erkek için uyurken 87W, dinlenme durumunda 115W, lay-lay-lom yürüyüş yaparken 230W, ağır aktiviteler gerçekleştirilirken 440W'dır. Yetişkin bir bayan için bu değerler 15% daha küçüktür (Fakat bunun nedeni vücut ısısı ya da metabolizma hızı değil, vücut boyutlarıdır). Evlerimizde kullandığımız 1000-2000W'lık ısıtıcılar düşünüldüğünde, dağ koşulları nedeniyle metabolizma hızı artmış üç kişinin kaldığı, yalıtımı mükemmel sayılabilecek kar mağarasındaki konfor çok daha iyi anlaşılacaktır.

Çadır içi sıcaklık dışarıdan iyimser bir tahminle 5-6 derece daha fazla olabilir. Bu demektir ki dışarıda rüzgâr 20 km/s hızla esiyor ve hava sıcaklığı -15 C derece ise çadırınız soğuk bir çadırdır (-25+6=-19 C ). Oysa ekip partnerleriniz yan tarafınızda kazdıkları kar mağarasında dışarıdaki hava sıcaklığından, nemden, rüzgar hızından, fırtınadan veya güneşin varlığından bağımsız olarak (sabit) 0-1.5 C derecede mutlu mutlu yemek yiyip muhabbet etmektedir.

Tabii ki bu onların her zaman mutlu olacakları anlamına gelmez. Bu yazıyı okumadıkları için rüzgâr yönünün kar sığınağı yaparken ne kadar dikkat edilmesi gereken bir şey olduğunu bilmemektedirler. Dolayısıyla mağaranın kapısı her 5 dakikada bir fırtına ve rüzgarın lokal olarak tam o noktaya yığdığı metrelerce karla kapanır ve onlarda bu zahmetli ‘kapı önünü süpürme işini’ sabaha kadar sürdürürler. Neyse ki, uygun normlara uymadan yaptıkları kar mağaraları rüzgârın ve yağan yeni karın yaptığı basınçla tepelerine çökmeden az önce dışarı çıkarlar ve hemen şehre dönüp bu yazıyı okurlar.

Kar mağarası yapmak pratik olarak hem kolay, hem de eğlenceli bir iştir. Fakat ‘kısa sürede’, ‘güvenli’ bir kar mağarası yapmak bayağı zordur. Yapım için kap, kask, kazma, deadman ya da ele gelen herhangi bir şey kullanılabilir. Tabii ki bir çift eldivenle 2-3 saat sürebilecek iki kişilik bir kar mağarası kazma işlemini bir çift kürekle yarım saatte bitirmek de mümkündür.

Tecrübe oldukça önemlidir. Bu yüzden başınız sıkışmadan farklı kar koşullarında, farklı türde kar sığınakları yapmanızı (en basitinden Ilgaz’da), bu sığınakları kullanmayıp üzerlerinde zıp zıp zıplayıp ‘benimki daha çok adam taşıyo!!’ oyununu oynamanızı tavsiye ederiz.

Kar sığınaklarının inşası uygun kar derinliğini ve çevresel koşulları gerektirir. Çevresel koşullarla kastedilen potansiyel çığ riski, rüzgârın yönü, eğimin derecesi ya da olası diğer tehlikelerdir. Eğimin durumu ise işimizi kolaylaştırması bakımından oldukça önemlidir. 30-40 derece arasındaki eğim bir kar mağarası; sert kar tabakaları bulunan düz zemin ise iglo yada kar mezarı yaparken işimizi oldukça kolaylaştırır. Sırtta oluşmakta olan bir kar balkonu, rüzgarla bir kayanın ya da ağacın arkasında oluşmuş büyükçe bir kar uzantısı, ya da süpürülerek bir yere biriktirilmiş kar yığını (kapı??) bu iş için oldukça uygundur. Karın derinliği tercihen 1.5-2 metreden az olmamalıdır. Sürpriz kayalarla karşılaşmamak için kazılacak bölge (ördeği çıkarılmış) batonlarla ya da uzunca bir kazma ile (?ne kadar uzun?) kontrol edilmelidir.

Kar sığınağı yaparken o iş için en güzel kıyafetlerimizi giymeliyiz. Kız arkadaşımız sığınağı kazarken dışarıda bekleyip onun dışarı, bize uzattığı karları sağa sola atacaksak kütük gibi kalın; o dışarıdayken biz içeride kazı yapacaksak kuğu gibi ince giyinmeliyiz (yine de kazıcı her türlü durumda terlememeyi başarırsa dönüşte kola ısmarlanır). Tabii ki soluyan bir kumaşın bu tür ortamlardaki faydası tartışılmazdır. Yağmurluğumuzun bileklerinin, şapkasının büzülebilir , boyun kısmının sıkıca kapalı olması şıklığımızı artırır.

Ynt: Kar Sığınakları ve Bivaklama

Hangisi nedir nasıl yapılır?

KAR MAĞARASI (ve KAR TÜNELİ)

En baba kar sığınağıdır. Kazma işleminde genellikle sadece bir kişinin çalışabilmesi tek dezavantajıdır. Şekilde görüldüğü gibi uygun bir eğim ve kar derinliği gerektirir. 45cm-omuz genişliğinde (kazmanızın, kar küreğinizin uzunluğunu öğrenin) eninde, 150cm yükseklik ve 100cm uzunluğunda bir giriş açarak başlayın deseler de fazla takmayın, ölçülerden fazla uzaklaşmadan, koşulları gözeterek kafanıza göre takılın. Bu girişin üstünden, girişi ortalayarak ‘T’ şekli oluşturacak biçimde, 45cm yüksekliğinde, 200 cm eninde ve yeterli derinlikte bir platformu kazarak çıkartın .Girişin ‘T’ şeklinde olmasının nedenini karı daha hızlı bir biçimde boşaltabilmektir. Bundan sonra bu platformun bir kaç karış üstü mağaranın asıl tabanı kabul edilir ve girişin en uç noktasından yukarı ve öne doğru kazı yapılarak mağaraya gerekli taban ve kubbe şekilli (max. sağlamlık) tavan kazılmış olur. Kazıyı yapan kişi kazmasının sivri ucunu ya da kürek sapını periyodik olarak kazdığı bölgeye saplayıp ışık gelip gelmediğini kontrol eder (tabii ki gündüz ise!), böylece ikinci bir kapı açmaktan sakınır. Aslında kazıcı kendi ağırlığını ve rüzgarın basıncını kaldıracak minimum duvar kalınlığının 40 cm olması gerektiğini bilir. Kazıcının dışarı ittiği karları ,dışarıdaki zavallı çevreye kürer.



Burada belirtmeden geçmememiz gereken nokta mümkünse içeride düzlemsel ayalı ve kısa (kesme, kazıma), dışarıda ise küresel ayalı (küreme) ve uzun bir kürek kullanılmalı ve her iki kürek de dik açılı (katlanabilir) hale getirilebilmelidir. İçerideki kürek, tavana kubbe şeklinin hemencecik ve kolayca verilmesi için, tercihen alüminyum alaşımlı (kazıma sırasında esnemez ve rahat bir kesme sağlar) ve ucu kubbe ile uyumlu bir eğriye sahip seçilmelidir. Küreklerin açılı olması karı içeriden dışarıya itme ,dışarıdan da çekme işlemini kolaylaştırır.

Unutmamak gerekir ki karı bloklar halinde tahliye etmek toz halde tahliye etmekten çok daha kolaydır. Bloklar sanal bir kareleme yöntemi ile kesilmeli ve aşağıdan yukarı doğru çıkarılmalıdır. Blokların taşınmasında da kürek ve kazma kullanılabilir.

Tavan düzgün bir yüzeye sahip olmalıdır. Aksi taktirde eriyen kar tavandan sessizce süzülüp kenarlardan akmak yerine, tepemize şıp şıp damlar.

Kazı bitip mağaraya gerekli form verildikten sonra ‘T’ şekli küçük ‘I’ haline dönüştürülür. Karın mağara girişini kapatmasına karşı ; giriş bloklarla örülerek daha dışarı uzatılabilir. Mağaramızın tabanı ve giriş arasında oluşturulan yükseklik farkı , sıcak havanı dışarı kaçmasını engeller (hani sıcak hava yükselirdi ya!).



Az da olsa hava devir daiminin sağlanması için kazma ya da baton kullanılarak orta yükseklikte bir yere, gerekli büyüklükte ve sayıda (kaç kişi?ocak çalışıyor mu?) havalandırma açılır (gerektiğinde şak! kapatılır). Ocak ya da mum alevinin azalması oksijen azlığına işaret olabilir. Dolayla karbon monoksit zehirlenmesine karşı havalandırmalar sürekli kontrol edilmelidir (yağış!!). Günlerce sürecek konaklamalarda mağara yüzeyindeki buzlaşma nemi içeride tutacağından arada bir kazınmalıdır. Giriş isteğe göre bir torba yada çanta kullanılarak kapatılır ve mutlu bir mağara hayatı sürülür.

Mağaramız tünel niteliği göstermek zorunda ise (örnluşmakta olan ya da dik olarak kazılamayacak kadar ince bir kar balkonu) iki kişinin farklı noktalardan birbirlerine doğru kazmaya başlaması ve tünel açıldıktan sonra bir girişinin kapatılması sığınağın yapım süresini kısaltabilir. Bu tip durumlarda kişiler istedikleri tünelin uzunluğu kadar aralıkla kazmaya başlarlar. Zemine paralel bir tünel ,karın yapısını zayıflatacağından mağaraya göre daha kalın duvarlar bırakmak gereklidir.



Ayrıca yerimizin başkalarınca fark edilebilmesi için dışarıya uyarıcı işaretler konulmalıdır. Kaşık metodu ile güvenlik duygusu ve hazzı güçlendirilir.

(Kaşık metodu: bir ipin ucuna bağlı iki kaşık yada benzer iki zımbırtı mağara tavanının uzak noktalarına gergin bir biçimde , sağlamca saplanır. Arada sırada ipin gerginliği kontrol edilerek mağara tavanında çökme (karın oturması) olup olmadığı kontrol edilir. İp kimsenin hareket ederken takılmayacağı bir noktaya gerilmelidir. Aksi taktirde mağara içi panik başlar. Partnerler birbirlerine ‘ip bollaştı’ şakası yaparak sabaha kadar eğlenebilirler.)

Ynt: Kar Sığınakları ve Bivaklama

YIĞMA KAR SIĞINAKLARI (KAR İBRİĞİ)

Daha çok , yumuşak karda tercih edilen sığınak türleridir. Az miktardaki karda bile yapılabilirler (Abicim ben diyim 30 cm sen de 45 cm; ne kadar sürede kaç kişilik olacaktı?). Fakat genellikle tek kişilik yada iki kişiliktirler. Karda sanal bir daire üzerinde kar kürüyerek dairenin ortasında 1.5 m yüksekliğinde (?kaç kişilik?) bir kar tepesi oluşturulur. En az bir saat kadar karın oturması beklendikten (yer değiştiren toz kar , ağırlığının da etkisi ile oturma ve sertleşme eğilimi gösterir) sonra minimum duvar kalınlığı 60 cm olacak şekilde içi kabak gibi bir güzel oyulur. Kazı sırasında duvar kalınlığı aynen mağarada olduğu gibi kazma ya da kürek sapı ile kontrol edilir. Karın oturma süresini kısaltmak için kar yığınının üzerinde gezilebilir, dolaşılabilir, tepinilebilir. Mağaranın içi oyulduktan sonra içinde ocak yakma (siz dışarıda ocak sönüp kar donana kadar beklemelisiniz!) karın oturma hızını artıracak, ibriğin dayanıklılığı artacaktır(abartmadan!!).



İbriğe ‘ibrik’ denmesinin nedeni genelde girişinin aldığı ‘s’ şeklidir. Bu tür bir giriş mağarada olduğu gibi ısıyı içeride tutar. Her türlü karda inşa edilse de , genellikle yumuşak karda baş vurulan bir sığınaktır.

Kar mağarasına göre sıcaklık ve rüzgardan daha kolay etkilendiği için sağlamlığı daha azdır. Kaşık metodu özellikle bu tür yapılar için kullanılmalıdır. Rüzgar ya da yağan yeni karın basıncı yapının çökmesine neden olabilir, bu yüzden dış koşullar elden geldiğince sık kontrol edilmeli gerekirse nöbetleşe uyunmalıdır.



Kazma ya da kürek sapı ile uygun büyüklükte ve sayıda havalandırma deliği açıldıktan sonra üşümüş eller sıcağa , gönlümüz mutluluğa kavuşur.

Ynt: Kar Sığınakları ve Bivaklama

KAR HENDEKLERİ (KAR MEZARI)

Kar hendekleri zor durumlarda en çok kullanılan kar sığınağı tipidir. Genelde tek kişiliktirler ve yapımları tecrübe ile doğru orantılı olarak kısa sürede tamamlanabilir.



Yapımı için sert kara gerek duyulacağı için genellikle rüzgar alan sırtlarda , göreceli olarak düz zemin üzerinde inşa edilirler .Yapımı oldukça kolaydır. Kara kendi boyutlarımızda kıbleye bakan mezarımızı özenle kazarız (yada keseriz).Daha sonra üzerini kazı sırasında kestiğimiz yada başka bir yerden keserek getirebileceğimiz bloklarla şekilde görüldüğü gibi kapatırız. Blokların arasındaki boşluklar kapatıldıktan ve havalandırma açıldıktan sonra mezara girmeye hazırız demektir. Giriş bir çanta yada torba aracılığı ile kapatılır ve imamın gelmesi beklenmeden mezara girilir.

Blokları kesme ve taşıma sırasında kazma kullanımının pratiğinin daha önceden yapılması gereklidir. Daha önce bahsettiğimiz gibi kesme ve taşıma işlemi için kürek kullanılacaksa düz ayalı kürekler tercih edilir. Kesme işleminde ve taşımada ,kazma testere ucu kullanılabileceği gibi ev yapımı büyük dişli alüminyum testereler de kullanılabilir.

Bloklardan damlama olmaması için yüzeyleri mümkün olduğunca düzgün olmalıdır (karın üst yüzeyi mezarda aşağıya gelmelidir, böylece damlama ve dökülme en aza indirilir). Kapının rüzgarın estiği yöne bakması mezar içindeki sıcaklığı artırabilir.



Mezarın üstü, köşeleri buz burgusu, kazma ya da batonlarla sabitlenmiş tente ile de kapatılabilir. Fakat bu yapı rüzgara karşı dayanıklı olsa da kar yağışına karşı o derece korunaklı değildir (tente yağan karın ağırlığı ile çökebilir). Tente kullanılarak yapılacak sığınağın eğimli bir zeminde kurulması karın olumsuz etkisini azaltacaktır. Kar mağarasında ve kar ibriğinde olduğu gibi uyarıcı işaretler ile yapı istenmeyen kazalardan korunur.

Bu tür ufak kar sığınaklarında yatar pozisyon oturur duruma tercih edilmelidir. Eğer duvar örülmesi gerekiyorsa (birden fazla sığınak yapma yöntemi bir arada kullanılacaksa) bloklar dikdörtgen prizmalar olarak kesilmek yerine, paralel kenar prizmalar olarak (böyle bir geometri terimi var mı?) kesilmeli ve açılı kenarlar birbirine dayanarak duvar örülmelidir.

Son olarak belirtmemiz gerekir ki mezarımız ne kadar küçük olursa sıcaklığı da o kadar yüksek olacaktır.

Ynt: Kar Sığınakları ve Bivaklama

BİVAKLAMA

Bivak yapmanın ne olduğunu hepimiz biliyoruz ama biz yine de ‘‘genellikle alpinist tırmanışlarda başvurulan planlı ya da zorunlu “dışarıda geceleme’’ olayı olarak tanımlayabiliriz. Bivak yapmayı yaz-kış koşullarında ya da planlı-zorunlu bivak olarak sınıflandırabiliriz. Elbette ki bizim konumuz kış koşullarında bivak olacaktır. Zaten kış koşullarında bivaklama mantığının anlaşılması yaz koşullarına da oldukça kolay uygulanabilir.



Her kış dağcısının bivaklamanın kolaylıkla kaçınılmaz hale gelebileceğini bildiğini varsayarak, bütün bivaklamaları planlı olarak sınıflandırabiliriz. Acil durumlarda geceyi kurtarmak amacıyla kullandığımız bu yöntem unutulmamalıdır ki, barındırdığı zor koşullar gereği çoğu zaman hoş olmayan bir iştir .

Bivaklamayı göze alan kişi yanında mat, tulum, yedek giysi, ocak (yakıt), yeterli yiyecek ve en önemlisi iyi bir bivak torbası bulundurmalıdır. Bivak yeri; taş düşmesi, yıldırım (sözümüz zirve bivaklarına), çığ, rüzgar ve yağışa korunaklı yerlerden seçilmelidir.

Taş düşmesi riski yüksek ise gece hava karardıktan iki üç saat sonra bivaklamalı ve güneş doğmadan bivak yeri terk edilmelidir. Fakat böyle bir risk yok ise hava kararmadan bivak yeri aranmaya başlanmalı ve mümkün ise hava kararmadan bivağa girilmiş olmalıdır.

Yıldırım tehlikesine karşı kıllandırıcı kaya inlerinden, üstüne yıldırım düşme tehlikesi olan kaya duvarlarının diplerinden uzakta durulmalıdır.

Rüzgardan korunmak için uygun kar sığınakları yapılamıyor ise yarı kar sığınağı, yarı kardan duvar örülmesiyle oluşan ucube sığınaklar oluşturulabilir. Ağaç dalları altı ya da buzul çatlaklarının bivaklama için kullanılması iyi bir fikir olabilir.

Vücudun direkt olarak kaya yüzeyine değmesi ısı kaybını artıracağından bu bölgeler giysi, ip, koşum, ağaç dalları veya çanta ile beslenmelidir. Bivak torbası rüzgarın soğutucu etkisini azaltacaktır.

Düşme riski varsa sabitleme yapılmalı ve koşumla bivağa girmeli; taş düşmesi , çığ riski bulunan yerlere ek olarak burada da kask çıkartılmamalıdır.

Yağış varsa bivak torbası giriş kısmı aşağı, torbanın penceresi yukarı bakmalıdır. Bivak yeri hiçbir şekilde bulunamıyorsa ya da bivak yeri hazırlamaya değmeyecek bir iki saatlik bir konaklama yapılacaksa, bivak torbası penceresi yüze gelecek biçimde giyilir, çanta sırtta, ip yada torbalanmış malzeme altımızda (yalıtacak herhangi bir şey olabilir) olmak üzere oturur vaziyette bivaklanabilir. Oturmak kan dolaşımını olumsuz yönde etkilediğinden yatar pozisyonlu bivaklamalar tercih edilmelidir (büyük yüzey alanı, çok ısı kaybı??).



Bivak torbanızın soluyabilir olmasının avantajları tartışılmazdır. Malum olduğu üzere nemi dışarı atabilir dolayısıyla kuru kalmayı sağlar. Ekstrem durumlardaki dezavantajı ise kuru ve çok soğuk havalarda (terlemenin minimum olduğu anlarda) su buharının kaçmasını engelleyici bir tabakanın tulum içinde kullanılabilmesinin (su buharı beraberinde belli bir miktar ısıyı da alarak uzaklaşır) uyku tulumunuzun konforunu 5-8 C derece artırabilmesidir. Bu tür bir çözüm su buharı kaybına bağlı ısı kaybını azaltıp tulumunuzun kuru kalmasını sağlayabilir ama sizin sucuk gibi ıslanmanızı engelleyemez. Ne kadar ince ve kolay kuruyabilen sentetik giysiler kullanılsa da tehlikeli ve son ana kadar başvurulmaması gereken bir yöntemdir. Tabii ki koşulların dikkatlice değerlendirilmesi ve mümkün olduğunca bu tür tehlikeli çözümlerden uzak durulması gerekir.

Aynı şekilde mümkün olduğunca torba içine solumaktan kaçınılmalı, bunun yerine ağız (buhar!) ve yüz ince bir kumaşla kapatılmalıdır. Böylece kaybedilen ısının bir kısmı geri dönüşebilecek, yüz bölgesi nemin taşıdığı ısı ile soğuktan korunacaktır. Hatta bu ‘ısı cimriliği’ni abartıp idrarla kaybedilen ısının yeniden kazanılabilmesi için idrarı bir pet şişeye doldurup tulum ya da montumuzun içine almamız ve soğuyuncaya kadar orda tutmamız çok çılgın bir fikir olabilir.

Solumayan kumaşlar sizin solumanızı zorlaştıracağı için dehidrasyon’un artacağı, su alımının artırılmasının gerekliliği unutulmamalıdır.



Bivak torbası olarak büzmeli modeller fermuarlılara tercih edilmelidir. Üst kısmı soluyabilir, çift kişilik, içi alüminyum kaplamalı (ışımayı geri yansıtan) bir bivak torbası en kralıdır (çok şey mi istedim?). Böylesini bulamasanız da acil durumda ayaklarınızı, ayakkabının bağcıklarını gevşetip (kan dolaşımını rahatlatmak için aynı şeyi giysilerinizin büzdürme, kemer gibi parçalarına da uygulamalısınız) çantanızın içine sokarak; çantanın şapkasının içini doldurup ya da giysi, ip, koşum, ağaç dalları gibi materyalleri oturacağınız yere serip, sırtınıza da soluyabilir-soluyamaz montunuzu geçirip iyi kötü bivaklayabilirsiniz. Çantanızı aynı zamanda mat olarak da kullanabilirsiniz. Bu tip durumlarda yanınızda taşıyabileceğiniz büyükçe bir çöp ya da ceset torbasının (yanlış anlamayın!) faydası tartışılmaz olacaktır.

Islak giysi ve çoraplar bir kaç dakikalığına üşüme riskine rağmen mutlaka değiştirilmelidir.

Birden çok kişinin üşümüş kedi yavruları gibi aynı anda, aynı yerde bivak yapması konforu artırır. Bivak sırasında birden çok kişi isek bivak partnerleri birbirleri ile konuşarak, başlamakta olan bir hipotermia'yı zamanında teşhis edebilirler. Kural olarak kötü durumda (ya da malzemesi kötü) olan kişi ortaya alınıp tost yapılır.

Unutulmaması gereken bir diğer önemli nokta bivaklama sırasında mümkün olduğunca çok sıvı ve özellikle besin alınmasıdır. Bu direkt olarak bivağın konforunu belirleyen bir etkendir. Bivak sırasında sıcak sıvı yapılabiliyorsa ya da elde sıcak sıvı var ise mükemmel bir bivak olur.

Zorunlu olarak bivak yapmadan önce kişi alçakta ve uygun ortamda (güzel hava ve sığınabilecek bir yer yakınında ) bivak tecrübesini artırmalıdır.

Vücudun hareket ettirilmesi, ayak ve el parmaklarının oynatılması, kasların kasılması üşümeyi azaltabilir. Sıcak sıvı doldurulmuş ve sızdırmayan bir termosun (torbalanarak) tulum içine alınması üşümeyi azaltacağı gibi suyun soğumasını da engeller.

Son olarak, asla unutmamak gerekir ki eğer sizi bivak yapmaya zorlayan koşullar yok ise , sabaha ya da sığınağa yetecek kadar piliniz ve enerjiniz var ise, sürdüreceğiniz yavaş tempolu bir yürüyüş en iyi bivaktan daha az acı verici olabilir.




Bora Balya ve Suna Yılmaz tarafından hazırlanmıştır.

Ynt: Kar Sığınakları Ve Bivaklama

Geçtiğimiz pazar Denizli Bozdağ'da yaptığım Kar tüneli
yeni başlık açmak yerine buradan paylaşmak daha iyi olur dedim.
Niyetim gece burada kalmaktı ama biraz fazla dar yapmışım en azından içinde dönebilecek kadar olsa iyi olurmuş

Ynt: Kar Sığınakları Ve Bivaklama

Arkadaşlarla kalıplarla iglo yapacaktık ancak kar toz gibiydi şekil almıyordı bizde yığma kar sığınağı yaptık ve gece içinde yattım.

Ynt: Kar Sığınakları Ve Bivaklama

Murat bey bu güzel paylaşım için teşekkür ederiz,
anlaşılan siz Dubai de kar soğunu bayaa bi özlemişsiniz sanırım.