ncandan
Ana Kamp
Sevgili Denizseverler,
Her ne kadar bayramları, özel günleri denizde geçirsek de sakın ola kutlamadığımızı düşünmeyiniz. Şekerimizi, çikulatamızı alır el öper, öptürür, büyüklerimizi ararız. 10 Kasımlarda ise teknelerden gelen siren sesleri ile Atamızı saygıyla anarız. Ancak hepsinden önemlisi onun izinde, çağdaş Türk insanları olarak sırtımızı değil, yüzümüzü denize dönerek çalışır, ülkemize, insanımıza yeni kazanımlar sağlamaya çalışırız.
28 Ekim günü iki ayrı grup olarak Fethiye'ye doğru yola çıktık. Yol boyu yağış olmamasına rağmen gökyüzünde her çeşit bulutu görmek mümkündü. Arada güneş yüzünü gösterip tekrar bulutların ardına kaçıyordu. Öğleden sonra Torosları geçerken şahit olduğumuz manzarayı ise satırlara dökebilmek inanın mümkün değil. Bulutlar kah zirvelerde, kah yamaçlarda yeşil ve sarının her tonuna eşlik ediyordu. İnsanın tüylerini ürperten, yaşamın somut kanıtlarından biriydi sanki bu manzara.
İşte bu duygular eşliğinde kızımızın yanına vardık. Gönlünü almak için elektriğe bağladık, sildik, süpürdük, içinde biraz vakit geçirip arabayla Fethiye turuna çıktık. Fethiye çok geniş bir alana yayılmış. Git git bitmiyor derler ya, işte öyle bir yerleşim bölgesi. Yaşayan yabancı sayısı oldukça fazla. Karagözler tarafı korunaklı bir bağlanma bölgesi. Ece Marina dışında iskeleli birkaç otel ve restoran mevcut. Nispeten ucuza bağlanabiliyorsunuz. Dolgu Bölgesinde Esnaf Hastanesi'nin biraz ilerisine yeni balıkçı barınağı yapılmakta. Güzel bir yüzer iskele, tonoz, temiz tuvalet-duş imkanı sunuyorlar. Önümüzdeki sezona yeni bir bağlanma noktası diye düşünüyoruz.
Kısa şehir turunun ardından Fethiye'nin meşhur Balık Pazarı'nın yolunu tuttuk. Önce aynı çatı altında bulunan halini gezdik. Fethiye'nin en önemli geçim kaynağı tarım olduğundan dalından taze taze koparılmış domatesler, mandalinalar, limonlar capcanlı renkleriyle sergilenir tezgahlarda. Yaylalarında üretilen peynirlerin ise tadına doyum olmaz.
Balık Pazarı sezonun kapandığını yoğunca hissettiren bir boşluktaydı. Ortadaki tezgahlarda bolca çupra, levrek, lambuka, kaya levreği, lopa gibi balıklar yerlerini almıştı. Biz de balığımızı alıp, restoranlardan birini seçtik. 6 kişi balık, salata, 3 çeşit meze, içki, helva 100 TL ödedik. Pazarın özelliği balığı ortadaki satıcılardan almanız ve çevresindeki restoranlardan birine kişi başı 5 TL'ye pişirttirmenizdir. Restoranlarda meze ve içki fiyatları az da olsa değişiklik göstermektedir.
Cumhuriyet Bayramımızı güneşli bir günde Göcek'e doğru yelken açarak kutladık. Havalimanı yolcumuz sebebiyle ilk gecemizi Küçük Sarsala'da geçirdik. Büyük Sarsala'da bekleyen taksiler 65 TL karşılığında Dalaman'a yolcu götürüyor. Koydaki iskeleye ise kısa süreli bağlama yapabiliyorsunuz. Henüz havanın erken kararmasına, yeni saat düzenine pek alışamadığımızdan erken yemeğin ardından erken bir uykuya çekildik. Haliyle sabah da erkenden kalktık. Diğer tekneler bizden önce ayrıldıkları için koy bize kaldı. Bolca yüzdük, biraz balık tuttuk daha doğrusu tutamadık, kahvaltımızı yaptık, artan rüzgarla "haydi yelkene" dedik.
Sağanaklarda 20 knot'lara çıkan havada orsadan, apaza, apazdan ayı bacağına her türlü seyri tatbik edip epeydir uğramadığımız Yavansu'ya gittik. Rüzgara rağmen sıkıntısız bir şekilde demir atıp yanaştık. Hemen ardımızdan gelen Fransızlar ise acemilikleri ile rüzgarın kurbanı oldular. Tonoz halatını pervaneye sardırıp iskeleye bağlı 3 teknenin pruvalarına bordaladılar!!! 1 saate yakın bir süre Avusturya-Fransa-Türkiye koalisyonu ile halatı ve tekneyi kurtarıp yanaşmalarına yardımcı olduk. Bu tür sıkıntıların her daim başımıza gelebileceğini unutmadan gerekli dersleri çıkarttık.
Öğle yemeği akşama kayınca saat 17:00 sularında teknemizde mantımızı yiyip ateş başına keyfe gittik. Havalar artık serinlediği için ateş başı sohbete rağbet çok oluyor. Yemek işi biten tekne, içkisini alıp ateşbaşına geliyor. Gerçi şehir hayatından açık havaya çıkanların uykusu da genelde erkenden teşrif ediyor. Saat 10'da herkes kamarasına çekiliyor artık.
Cumartesi sabahı güzel bir yürüyüşün akabinde yine denize girip vira bismillah dedik. Hava bulutlu. Rota Turunçpınarı. Lakin kara kara bulutlar Fethiye'yi kaplamış, Ölüdeniz tarafında düşen yıldırımlar insanı korkutuyor. Ne yapsak gitsek mi, kalsak mı derken şansımızı denemeye karar verdik. Rüzgarsız sakin bir havada motor seyri yaparak çakan şimşeklere doğru Kızıl Ada'ya kadar geldik. Fırtına öncesi sessizlik bu olmalı, dedik. İşte tam o anda karşımızda yağmurun denizi dövüşüne şahit olduk. Hooop iskele alabanda, Göcek'e kaçmaya başladık. Heyecanı severiz, bilirsiniz. Yağmur öncesi sert rüzgar olur. İşte biz de o rüzgarı arkadan alarak, yağmur bulutunun hemen önünde 8 knot hızla yelken seyrine geçtik. Yağdı yağacak, kara bulut tepemizde, rüzgar arkamızda, Bedri Rahmi'ye yanaştık, tenteleri gerdik ve yağmur başladı. Neyseki Fethiye'deki gibi şiddetli olmadı. Yarım saat kadar yağdı ve durdu.
Akşam ki mönümüz etli kurufasülye-pilav-cacık. Aşçı Benhür. Teknenin içi biraz kokuyor ama yapacak birşey yok. Havalar artık müsade etmediğinden yemeği içeride yiyoruz. Kirliler ve eller marin deterjanla yıkanıyor. Çevreye duyarlıyız.
Pazar sabahı erkenden kahvaltımızı bitirip Fethiye'ye doğru yola çıkıyoruz. Yağış beklentisi yok ama yolcularımız var. Hafif bir havada bazen motor, bazen de yelken seyriyle Kızıl Ada'ya vardık. Baktık hava uygun, hadi fenere çıkalım, dedik. Bunca zamandır aklımızda ama bir türlü fırsat yaratamamıştık. Kısmet bugüneymiş. Ekim ortası gibi restoranı kapatmışlar, bekçi Bilal Abi Denizlili. 8-10 teknelik, tonozlu iskelesi var. Dileyen yürüyerek, dileyen tekne şeklindeki raylı asansörle çıkıyor. Muhteşem bir manzara. İngilizler evlenmek için boş yere bu feneri seçmiyor. Mönü deniz mahsullünden oluşuyor, 30'a yakın meze çeşidi sunuyorlarmış. Kişi başı 65'e de çıkılıyormuş, 100'e de. Fotoğraflarımızı çekip Bilal Abiyle vedalaşıp Fethiye'ye döndük.
Pazartesi sabahı kızımızı derledik, toparladık, sildik, süpürdük, bir güzel yıkadık, emniyete alıp, vedalaşıp birkaç günlüğüne de olsa şehir hayatına geri döndük.
Bizimle birlikte bu güzellikleri paylaşan Kaptanlarımıza teşekkür ediyoruz.
Kış kendini hissetirmeye başladı. Gündüzleri güneş yakarken, geceleri soğuk ısırıyor. Göcek'teki restoranlar 8 Kasım Pazar günü Nisan'a kadar ocaklarını söndürüyor. Tekneler karaya çekiliyor, balıkçılar yavaş yavaş ağlarını yenilemek için evlerine dönüyor. Havadaki pus dağılıyor, yağışla tazelenen yeşil-sarı tonlar hoş görüntüler ortaya çıkarıyor. Doğa uykuya yatarken ıssız koylar bizi bekliyor. Artık her yer bize kalıyor...
Sevgilerimizle...
Her ne kadar bayramları, özel günleri denizde geçirsek de sakın ola kutlamadığımızı düşünmeyiniz. Şekerimizi, çikulatamızı alır el öper, öptürür, büyüklerimizi ararız. 10 Kasımlarda ise teknelerden gelen siren sesleri ile Atamızı saygıyla anarız. Ancak hepsinden önemlisi onun izinde, çağdaş Türk insanları olarak sırtımızı değil, yüzümüzü denize dönerek çalışır, ülkemize, insanımıza yeni kazanımlar sağlamaya çalışırız.
28 Ekim günü iki ayrı grup olarak Fethiye'ye doğru yola çıktık. Yol boyu yağış olmamasına rağmen gökyüzünde her çeşit bulutu görmek mümkündü. Arada güneş yüzünü gösterip tekrar bulutların ardına kaçıyordu. Öğleden sonra Torosları geçerken şahit olduğumuz manzarayı ise satırlara dökebilmek inanın mümkün değil. Bulutlar kah zirvelerde, kah yamaçlarda yeşil ve sarının her tonuna eşlik ediyordu. İnsanın tüylerini ürperten, yaşamın somut kanıtlarından biriydi sanki bu manzara.
İşte bu duygular eşliğinde kızımızın yanına vardık. Gönlünü almak için elektriğe bağladık, sildik, süpürdük, içinde biraz vakit geçirip arabayla Fethiye turuna çıktık. Fethiye çok geniş bir alana yayılmış. Git git bitmiyor derler ya, işte öyle bir yerleşim bölgesi. Yaşayan yabancı sayısı oldukça fazla. Karagözler tarafı korunaklı bir bağlanma bölgesi. Ece Marina dışında iskeleli birkaç otel ve restoran mevcut. Nispeten ucuza bağlanabiliyorsunuz. Dolgu Bölgesinde Esnaf Hastanesi'nin biraz ilerisine yeni balıkçı barınağı yapılmakta. Güzel bir yüzer iskele, tonoz, temiz tuvalet-duş imkanı sunuyorlar. Önümüzdeki sezona yeni bir bağlanma noktası diye düşünüyoruz.
Kısa şehir turunun ardından Fethiye'nin meşhur Balık Pazarı'nın yolunu tuttuk. Önce aynı çatı altında bulunan halini gezdik. Fethiye'nin en önemli geçim kaynağı tarım olduğundan dalından taze taze koparılmış domatesler, mandalinalar, limonlar capcanlı renkleriyle sergilenir tezgahlarda. Yaylalarında üretilen peynirlerin ise tadına doyum olmaz.
Balık Pazarı sezonun kapandığını yoğunca hissettiren bir boşluktaydı. Ortadaki tezgahlarda bolca çupra, levrek, lambuka, kaya levreği, lopa gibi balıklar yerlerini almıştı. Biz de balığımızı alıp, restoranlardan birini seçtik. 6 kişi balık, salata, 3 çeşit meze, içki, helva 100 TL ödedik. Pazarın özelliği balığı ortadaki satıcılardan almanız ve çevresindeki restoranlardan birine kişi başı 5 TL'ye pişirttirmenizdir. Restoranlarda meze ve içki fiyatları az da olsa değişiklik göstermektedir.
Cumhuriyet Bayramımızı güneşli bir günde Göcek'e doğru yelken açarak kutladık. Havalimanı yolcumuz sebebiyle ilk gecemizi Küçük Sarsala'da geçirdik. Büyük Sarsala'da bekleyen taksiler 65 TL karşılığında Dalaman'a yolcu götürüyor. Koydaki iskeleye ise kısa süreli bağlama yapabiliyorsunuz. Henüz havanın erken kararmasına, yeni saat düzenine pek alışamadığımızdan erken yemeğin ardından erken bir uykuya çekildik. Haliyle sabah da erkenden kalktık. Diğer tekneler bizden önce ayrıldıkları için koy bize kaldı. Bolca yüzdük, biraz balık tuttuk daha doğrusu tutamadık, kahvaltımızı yaptık, artan rüzgarla "haydi yelkene" dedik.
Sağanaklarda 20 knot'lara çıkan havada orsadan, apaza, apazdan ayı bacağına her türlü seyri tatbik edip epeydir uğramadığımız Yavansu'ya gittik. Rüzgara rağmen sıkıntısız bir şekilde demir atıp yanaştık. Hemen ardımızdan gelen Fransızlar ise acemilikleri ile rüzgarın kurbanı oldular. Tonoz halatını pervaneye sardırıp iskeleye bağlı 3 teknenin pruvalarına bordaladılar!!! 1 saate yakın bir süre Avusturya-Fransa-Türkiye koalisyonu ile halatı ve tekneyi kurtarıp yanaşmalarına yardımcı olduk. Bu tür sıkıntıların her daim başımıza gelebileceğini unutmadan gerekli dersleri çıkarttık.
Öğle yemeği akşama kayınca saat 17:00 sularında teknemizde mantımızı yiyip ateş başına keyfe gittik. Havalar artık serinlediği için ateş başı sohbete rağbet çok oluyor. Yemek işi biten tekne, içkisini alıp ateşbaşına geliyor. Gerçi şehir hayatından açık havaya çıkanların uykusu da genelde erkenden teşrif ediyor. Saat 10'da herkes kamarasına çekiliyor artık.
Cumartesi sabahı güzel bir yürüyüşün akabinde yine denize girip vira bismillah dedik. Hava bulutlu. Rota Turunçpınarı. Lakin kara kara bulutlar Fethiye'yi kaplamış, Ölüdeniz tarafında düşen yıldırımlar insanı korkutuyor. Ne yapsak gitsek mi, kalsak mı derken şansımızı denemeye karar verdik. Rüzgarsız sakin bir havada motor seyri yaparak çakan şimşeklere doğru Kızıl Ada'ya kadar geldik. Fırtına öncesi sessizlik bu olmalı, dedik. İşte tam o anda karşımızda yağmurun denizi dövüşüne şahit olduk. Hooop iskele alabanda, Göcek'e kaçmaya başladık. Heyecanı severiz, bilirsiniz. Yağmur öncesi sert rüzgar olur. İşte biz de o rüzgarı arkadan alarak, yağmur bulutunun hemen önünde 8 knot hızla yelken seyrine geçtik. Yağdı yağacak, kara bulut tepemizde, rüzgar arkamızda, Bedri Rahmi'ye yanaştık, tenteleri gerdik ve yağmur başladı. Neyseki Fethiye'deki gibi şiddetli olmadı. Yarım saat kadar yağdı ve durdu.
Akşam ki mönümüz etli kurufasülye-pilav-cacık. Aşçı Benhür. Teknenin içi biraz kokuyor ama yapacak birşey yok. Havalar artık müsade etmediğinden yemeği içeride yiyoruz. Kirliler ve eller marin deterjanla yıkanıyor. Çevreye duyarlıyız.
Pazar sabahı erkenden kahvaltımızı bitirip Fethiye'ye doğru yola çıkıyoruz. Yağış beklentisi yok ama yolcularımız var. Hafif bir havada bazen motor, bazen de yelken seyriyle Kızıl Ada'ya vardık. Baktık hava uygun, hadi fenere çıkalım, dedik. Bunca zamandır aklımızda ama bir türlü fırsat yaratamamıştık. Kısmet bugüneymiş. Ekim ortası gibi restoranı kapatmışlar, bekçi Bilal Abi Denizlili. 8-10 teknelik, tonozlu iskelesi var. Dileyen yürüyerek, dileyen tekne şeklindeki raylı asansörle çıkıyor. Muhteşem bir manzara. İngilizler evlenmek için boş yere bu feneri seçmiyor. Mönü deniz mahsullünden oluşuyor, 30'a yakın meze çeşidi sunuyorlarmış. Kişi başı 65'e de çıkılıyormuş, 100'e de. Fotoğraflarımızı çekip Bilal Abiyle vedalaşıp Fethiye'ye döndük.
Pazartesi sabahı kızımızı derledik, toparladık, sildik, süpürdük, bir güzel yıkadık, emniyete alıp, vedalaşıp birkaç günlüğüne de olsa şehir hayatına geri döndük.
Bizimle birlikte bu güzellikleri paylaşan Kaptanlarımıza teşekkür ediyoruz.
Kış kendini hissetirmeye başladı. Gündüzleri güneş yakarken, geceleri soğuk ısırıyor. Göcek'teki restoranlar 8 Kasım Pazar günü Nisan'a kadar ocaklarını söndürüyor. Tekneler karaya çekiliyor, balıkçılar yavaş yavaş ağlarını yenilemek için evlerine dönüyor. Havadaki pus dağılıyor, yağışla tazelenen yeşil-sarı tonlar hoş görüntüler ortaya çıkarıyor. Doğa uykuya yatarken ıssız koylar bizi bekliyor. Artık her yer bize kalıyor...
Sevgilerimizle...
