2 Haziran 2018 Cumartesi
Bugun Ermenistan'da son gunumuzdu. Elimizde oldukca fazla Dram kalmisti. Bir doviz burosu bularak paramizi Lari ve Rubleye cevirdik. Sonra 40km uzakliktaki Sadakhlo-Bagratashen gumruk kapisina dogru yola ciktik. Yol cukurlarla doluydu.
Ulke sinirlarina yaklastikca yollarin bozulmasina bir anlam veremedik.
Gumruge geldigimizde yine arabayi park edip, otobusten inen yolcularla birlikte pasaport kontrol kuyruguna girdik. Diger insanlari takip edip binanin diger kapisindan cikinca kendimizi gumruk kapisinin obur tarafinda bulduk. Fakat aracimiz diger tarafta kalmisti. Etrafta Ingilizce konusabilen kimse olmadigi icin derdimizi zorlukla anlatabildik. Neyse sonunda kapidan geriye gecmemize izin verdiler. Girerken doldurdugumuz evraklari ve araba sigorta kagitlarini da geri verip aracimizi alip ciktik. Gurcistan gumruk kapisina geldik. Burada Ermenistan'daki gibi askerler degil gumruk memurlari calisiyorlardi. Bu yuzden isler daha iyi yuruyordu. Arabadan inmeden pasaportlari verdik. Damgalayip geri verdiler ve boylece sorunsuz olarak Gurcistan'a girmis olduk. Gurcistan'a girince yol guzellesti. Bir anda etrafimizda luks arabalar gormeye basladik. Sabahtan beri bulutlu olan hava bile birden degisti ve gunes acti
.Rakim da dusmeye basladi ve rakim dustukce hava da isindi.
************************************************
Gezimiz sirasinda dikkatimizi ceken bir kac konudan bahsetmek istiyoruz: Bunlardan birincisi Lada arabalarin sayica coklugu oldu.
Bunlar Lada'nin yeni modellerinden cok Murat 124'e benzeyen eski modelleriydi.
Ayrica Rus araci olan UAZ Combi'ye de oldukca sik rastladik (sagdaki fotograf, yeni uretilen UAZ Combi'lerin de eski modellerinden farkli olmadigini gostermek icin internetten alinmistir
). Bu araclar her turlu yola rahatlikla uyum sagliyabildikleri icin cok kullanisli olduklari belliydi.
Mavi kamyonlari da unutmamak lazim. Hepsi ayni ton acik mavi olan bu kamyonlari da sikca gorduk.
Gezimiz boyunca Ermenilerden bize karsi en ufak bir husumet ile karsilasmadik. Hatta bir gun bir muzenin 1km kadar uzakta olan cikis kapisina kadar aracimiza aldigimiz, 60li yaslarinda olan bir adam Turk oldugumuzu duyunca cok sevindi. Kirik dokuk Ingilizcesiyle biz dostuz, biz dostuz deyip durdu. Arabadan indiginde arkamizdan hala daha biz dostuz diye bagirmasi bizi cok duygulandirdi.
Buradaki araba plakalari Turk plakalarina cok benziyordu. Ustelik 34 veya 35 ile basliyan pek cok plaka gorduk. Bu nedenle buyuk bir ihtimalle bizim yabanci oldugumuz farkedilmedi bile
.
Karavan kamp alani gormedik. Bir tane kamp alani (muhtemelen cadir) bulduk fakat yolu cok dik bir sekilde ana yoldan asagiya ayrildigi icin donuste cikamayacagimizdan korkarak girmedik.
Dil en buyuk sorunumuz oldu. Ingilizce bilen cok cok az insanla karsilastik. Daha cok insanla iletisim kurabilmeyi arzulardik.
Boylece Ermenistan gezi yazimizin sonuna geldik. Begeni ve yorumlariyla bize destek veren herkese cok tesekkur ediyoruz.
Gurkan & Cigdem.
