figo
TEL 312 59 42 0543 644 48 78 GÜZEL OLAN HERŞEY
Yazısı değiştirilen bir toplum bir müddet sonra hafızasını kaybeder. Sadece hafızasını değil, kimliğini, kültürünü, kişiliğini, dengesini de yitirir.
Yazı değiştirildikten sonra, eski yazıyı bilenler, notlarını onunla tutanlar, özel mektuplarını onunla yazanlar, bir müddet daha yaşarlar; "eski yazıyı" ve kültür devamlılığını da bir dereceye kadar yaşatırlar. Sonra onlar ölür ve büyük karanlık başlar. Dedem ölmeden önceki canlı şahidim.
Toplumumuz hafızasını büyük ölçüde yitirmiştir.
Hafıza yitirilince merak ve dikkat de kalmaz.
Merak kalmayınca medeniyet ve kültür seviyesi düşer, genel bir yabancılaşma başlar.
Yazısını yitiren bir toplum gerçek aydınlarını değil, aydınımsılarını yetiştirir. Ana dili sözde Türkçe'dir ama Fuzulî'yi okumaz, okusa da anlamaz; buna mukabil Brecht'i okur, Blondel'i okur, Ortega Y. Gasset'i, Hemingway'ı okur veya okuduğunu sanır.
Köklerinden kopmuştur.
Köklerine düşmanlık bile edebilir.
Bir İngiliz'in Shakespeare'e, bir Fransız'ınMoliére'e, bir Alman'ın Schiller'e, bir Norveçlinin İbsen'e düşman olması ne büyük saçmalıksa; bir Türkiyeli'nin Fuzulî'ye, Şeyh Galib'e, Ziya Paşa'ya yabancı olması o kadar büyük bir anormalliktir.
Bir kültür kendi yazısıyla ayakta durabilir.
Bir kültürün, bir toplumun yazısı ne kadar eskiyse temelleri o kadar sağlamdır.
Bir Japon düşünün, 1928'den önce basılmış Japonca kitapları, yazılmış Japonca belgeleri okuyamıyor. Nasıl bir Japondur o? Cahil, kopuk, yabancılaşmış bir Japon.
1928'den önce yazılmış İngilizce kitapları okuyamayan bir İngiliz, 1928'den önce basılmış Fransızca kitapları okuyamayan bir Fransız,
Aynı durumda bir Macar,
Bir İtalyan,
Bir Çinli...
Böyle bir saçmalık ve anormallik düşünülemez.
Bu saçmalık, bu kültürel cinnet Türkiye için geçerlidir.
Türk dünyası için geçerlidir.
Türkiye halkı cahil kalmıştır, cahil bırakılmıştır.
Devrimmiş... Hayır devrim değil, devirimdir.
Bin yıldan fazla kullandığımız eski yazı üzerindeki yasaklar ve tabular hâlâ sürdürülüyor.
Bu yasak ve tabular insan haklarına aykırıdır.
Akla ve mantığa aykırıdır.
Sağduyuya aykırıdır.
Bilgeliğe aykırıdır.
Millî menfaatlerimize aykırıdır.
Ne yapmak lazımdır?
Yapılacak ilk iş yazı, eğitim ve kültür üzerindeki yasak ve baskıların bütünüyle kaldırılmasıdır.
Okullara Osmanlıca dersleri konulmalıdır.
Bin yıllık yazımızla gazete, kitap, dergi çıkartmak serbest bırakılmalıdır.
Grek, İbranî ve Ermeni alfabesiyle Türkçe yayın yapmak serbest de niçin Osmanlıca yazıyla yapmak yasak? Bu soruya cevap verebilirler mi?
Sus, yobaz, gerici, hain, çağdışı demek cevap mıdır?
Ve siz Müslümanlar ve Müslüman geçinenler!.. Siz Ehl-i İslâm ve İslâmcılar!..Siz Müslümanları ve Müslümanlığı temsil edenler!.. Siz imkân sahipleri!.. Yukarıda yazdığım konuda niçin bir kültür ve eğitim seferberliği başlatmıyorsunuz? Böyle bir şey sizin temel vazifeleriniz içinde değil midir?
Bin yıllık yazımızla bir kitap yayınlansa, farz edelim mahkum edilse... Böyle bir suç, böyle bir mahkumiyet Strasburg'taki Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nden (AİHM) geri dönmez mi?
Hafızasız, meraksız, dikkatsiz bir toplum haklarını koruyamaz. Nasıl korusun ki, haklarının ne olduğunu bile bilmez.
Böyle bir toplumun yazılı, edebî, köklü bir kültürü ve lisanı yoktur. İki üç yüz kelimelik günlük konuşma diliyle iletişim kurar. O bir şifahî toplumdur.
İbsen der, Lagerlöf der, Günter Gras der, Unamuno der ama kendi ediplerini, kendi mütefekkirlerini (düşünürlerini), kendi sanatkârlarını bilmez, tanımaz, sevmez.
İstisnalar dışında bu ülkenin Müslümanı da yabancılaşmıştır.
Yazı giderken nice değeri de birlikte götürmüştür.
Yazı değiştirildikten sonra, eski yazıyı bilenler, notlarını onunla tutanlar, özel mektuplarını onunla yazanlar, bir müddet daha yaşarlar; "eski yazıyı" ve kültür devamlılığını da bir dereceye kadar yaşatırlar. Sonra onlar ölür ve büyük karanlık başlar. Dedem ölmeden önceki canlı şahidim.
Toplumumuz hafızasını büyük ölçüde yitirmiştir.
Hafıza yitirilince merak ve dikkat de kalmaz.
Merak kalmayınca medeniyet ve kültür seviyesi düşer, genel bir yabancılaşma başlar.
Yazısını yitiren bir toplum gerçek aydınlarını değil, aydınımsılarını yetiştirir. Ana dili sözde Türkçe'dir ama Fuzulî'yi okumaz, okusa da anlamaz; buna mukabil Brecht'i okur, Blondel'i okur, Ortega Y. Gasset'i, Hemingway'ı okur veya okuduğunu sanır.
Köklerinden kopmuştur.
Köklerine düşmanlık bile edebilir.
Bir İngiliz'in Shakespeare'e, bir Fransız'ınMoliére'e, bir Alman'ın Schiller'e, bir Norveçlinin İbsen'e düşman olması ne büyük saçmalıksa; bir Türkiyeli'nin Fuzulî'ye, Şeyh Galib'e, Ziya Paşa'ya yabancı olması o kadar büyük bir anormalliktir.
Bir kültür kendi yazısıyla ayakta durabilir.
Bir kültürün, bir toplumun yazısı ne kadar eskiyse temelleri o kadar sağlamdır.
Bir Japon düşünün, 1928'den önce basılmış Japonca kitapları, yazılmış Japonca belgeleri okuyamıyor. Nasıl bir Japondur o? Cahil, kopuk, yabancılaşmış bir Japon.
1928'den önce yazılmış İngilizce kitapları okuyamayan bir İngiliz, 1928'den önce basılmış Fransızca kitapları okuyamayan bir Fransız,
Aynı durumda bir Macar,
Bir İtalyan,
Bir Çinli...
Böyle bir saçmalık ve anormallik düşünülemez.
Bu saçmalık, bu kültürel cinnet Türkiye için geçerlidir.
Türk dünyası için geçerlidir.
Türkiye halkı cahil kalmıştır, cahil bırakılmıştır.
Devrimmiş... Hayır devrim değil, devirimdir.
Bin yıldan fazla kullandığımız eski yazı üzerindeki yasaklar ve tabular hâlâ sürdürülüyor.
Bu yasak ve tabular insan haklarına aykırıdır.
Akla ve mantığa aykırıdır.
Sağduyuya aykırıdır.
Bilgeliğe aykırıdır.
Millî menfaatlerimize aykırıdır.
Ne yapmak lazımdır?
Yapılacak ilk iş yazı, eğitim ve kültür üzerindeki yasak ve baskıların bütünüyle kaldırılmasıdır.
Okullara Osmanlıca dersleri konulmalıdır.
Bin yıllık yazımızla gazete, kitap, dergi çıkartmak serbest bırakılmalıdır.
Grek, İbranî ve Ermeni alfabesiyle Türkçe yayın yapmak serbest de niçin Osmanlıca yazıyla yapmak yasak? Bu soruya cevap verebilirler mi?
Sus, yobaz, gerici, hain, çağdışı demek cevap mıdır?
Ve siz Müslümanlar ve Müslüman geçinenler!.. Siz Ehl-i İslâm ve İslâmcılar!..Siz Müslümanları ve Müslümanlığı temsil edenler!.. Siz imkân sahipleri!.. Yukarıda yazdığım konuda niçin bir kültür ve eğitim seferberliği başlatmıyorsunuz? Böyle bir şey sizin temel vazifeleriniz içinde değil midir?
Bin yıllık yazımızla bir kitap yayınlansa, farz edelim mahkum edilse... Böyle bir suç, böyle bir mahkumiyet Strasburg'taki Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nden (AİHM) geri dönmez mi?
Hafızasız, meraksız, dikkatsiz bir toplum haklarını koruyamaz. Nasıl korusun ki, haklarının ne olduğunu bile bilmez.
Böyle bir toplumun yazılı, edebî, köklü bir kültürü ve lisanı yoktur. İki üç yüz kelimelik günlük konuşma diliyle iletişim kurar. O bir şifahî toplumdur.
İbsen der, Lagerlöf der, Günter Gras der, Unamuno der ama kendi ediplerini, kendi mütefekkirlerini (düşünürlerini), kendi sanatkârlarını bilmez, tanımaz, sevmez.
İstisnalar dışında bu ülkenin Müslümanı da yabancılaşmıştır.
Yazı giderken nice değeri de birlikte götürmüştür.
